Dag 7 op de Lokerse Feesten kleurde met Echo & The Bunnymen, PiL en The Specials vooral Brits. Bleken The Beach Boys eerder deze week al een onvervalste jukebox te zijn, dan deden PiL en The Specials er op donderdag nog een schepje bovenop.
Echo & The Bunnymen (***) kwamen eerder traag op gang. Opener ‘Rescue’ werd door een slechte geluidsmix de nek omgewrongen. Vanaf dan ging het crescendo. Ian McCullogh was opmerkelijk goed bij stem én de gitaarriffs van Will Sergeant waren bijwijlen om duimen en vingers bij af te likken. Een en ander zorgde voor een mooi uitgebalanceerde set, die nagenoeg parallel liep met die op Sinner’s Day in 2010. Uitschieters waren ‘Bring On the Dancing Horses’, ‘Nothing Lasts Forever’, dat naar het einde toe overging in Lou Reeds ‘Walk on the Wild Side’, ‘The Killing Moon’, ‘The Cutter’ en ‘Lips Like Sugar’. McCullogh was trouwens in een goede bui. Hoe verklaar je anders ’s mans pogingen om contact te zoeken met het publiek? “Nice to be in Belgium” en “Are there any Liverpool fans here?” Yep: Mac The Mouth voelde zich in zijn sas, ondanks het feit dat de zon in zijn ogen scheen. Tóch stellen wij voor om de Liverpudlians volgende keer bij valavond te programmeren ...
Daarna was het de beurt aan de post-punkers van Public Image Ltd. a.k.a. PiL (****). Opener ‘Albatross’ zette meteen de toon. Het eerste nummer van ‘Metal Box’ leek te drijven op de beats van Michael Jacksons ‘Billie Jean’. De klagerige monotone stem van John Lydon deed de rest. Het punk-icoon heeft zich voor PiL 2.0 trouwens omringd met een stel prima muzikanten. Gitarist Lu Edmonds, ooit nog even lid van The Damned, drummer Bruce Smith en bassist Scott Firth trokken in Lokeren een geluidsmuur op om u tegen te zeggen. En ondertussen deed Lydon de gekste evenwichtsoefeningen. De finale van de ritmische gymnastiek mag dan wel vandaag op het Olympisch programma staan, ome John had helemaal geen bal, touw, hoepel, lint of knotsen vandoen. De energie én de humor — halfweg in de set werden we zowaar getrakteerd op “Hugs and kisses from Johnny and the boys!” — spatten van het podium. Als Charlie Chaplin in ‘The Great Dictator’ stuiterde de inmiddels 56-jarige Johnny Lydon in het rond. En het publiek ging helemaal op in de bezwerende beats en ritmes van ‘Warrior’, ‘Death Disco (Swan Lake)’ en ‘Bags’, dat naadloos overging in ‘Chant’. En het werd alleen maar beter. Tijdens een uitgesponnen versie van ‘Rise’ scandeerde zowat iedereen het statement “Anger is an energy!” als een soort mantra mee. De veel te korte set werd tenslotte afgerond met ‘Open Up’ van Leftfield. Tóch vond niet iedereen het even leuk. Een stelletje punkers droop na enkele nummers zichtbaar teleurgesteld af. Zij hadden ongetwijfeld meer ... punk verwacht.
Even na 23 uur werd met The Specials (****) een vers blik nostalgie opengetrokken. De ska-iconen zetten er met het van Prince Buster geleende ‘Gangsters’ meteen de beuk in. Hun teksten mogen dan wel voornamelijk handelen over racisme, drankverslaving, zinloos geweld, werkloosheid en tienerzwangerschappen (‘Too Much Too Young’), tóch ging iedereen uit de bol op ‘(Dawning of a) New Era’, ‘Rat Race’, ‘Doesn’t Make It Alright’, ‘Stupid Marriage’, ‘Concrete Jungle’, ‘Friday Night, Saturday Morning’, ‘Stereotype’ en ‘Ghost Town’. Bij momenten stond de groep met dertien op het podium! Zowel de blazers als het vrouwelijke strijkerstrio gaven extra kleur aan een feelgoodfeestje vol ska, reggae, dub. ‘A Message to You, Rudy’ werd opgedragen aan “original rude boy John Lydon”. Opmerkelijk: zo extravert als Lydon zich even voordien had geëtaleerd, zo introvert bleek zanger Terry Hall. Toaster Neville Staple — hij stond in 2007 nog op het podium van de Hooifeesten — gedroeg zich dan weer wel als een podiumbeest.
Afsluiten deden The Specials met ‘Too Much Too Young’ en ‘Enjoy Yourself (It’s Later Than You Think)’. En dat was het voor bende uit Coventry blijkbaar ook, want hoe hard het publiek er ook om smeekte, terugkeren voor een toegift deden ze niet ... Voor meer Specials moet je morgen in Hyde Park zijn, waar ze — samen met Blur en New Order — de 2012 Summer Olympics van een feestelijk einde zullen voorzien.
Setlist Echo & The Bunnymen >>> 1. Rescue // 2. Do It Clean // 3. Villiers Terrace // 4. Stormy Weather // 5. Seven Seas // 6. Bring On the Dancing Horses // 7. Never Stop // 8. Rust // 9. The Disease // 10. All That Jazz // 11. Nothing Lasts Forever / Walk on the Wild Side // 12. The Killing Moon // 13. The Cutter // 14. Lips Like Sugar
Setlist PiL >>> 1. Albatross // 2. Deeper Water // 3. This Is Not a Love Song // 4. One Drop // 5. Warrior // 6. Death Disco // 7. Out of the Woods // 8. Bags / Chant // 9. Rise // 10. Open Up
Setlist The Specials >>> 1. Gangsters // 2. Do the Dog // 3. (Dawning Of A) New Era // 4. It’s Up to You // 5. Rat Race // 6. Monkey Man // 7. Blank Expression // 8. Too Hot // 9. Doesn’t Make It Alright // 10. Hey Little Rich Girl // 11. Stupid Marriage // 12. Concrete Jungle // 13. Friday Night, Saturday Morning // 14. Do Nothing // 15. Stereotype // 16. Man at C&A // 17. Ghost Town // 18. A Message To You Rudy // 19. Nite Klub // 20. Little Bitch // 21. Too Much Too Young // 22. Enjoy Yourself (It’s Later Than You Think)
Gehoord & gezien >>> Echo & The Bunnymen, PiL en The Specials op de Lokerse Feesten, op donderdag 9 augustus 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten