De krant laat enkele Belgen die actief zijn in de kunstwereld vertellen over het werk dat hen bij uitstek aan Jan Hoet herinnert. Een van de personen die aan het woord komt, is Herenthoutenaar Chris Dercon, momenteel directeur van het Tate Modern in Londen. Dercon schuift ‘Chasing the Blue Train’ van David Hammons én de video ‘Wonder Woman’ van Dara Birnbaum naar voren. De expo Chambres d’Amis noemt hij een keerpunt in de geschiedenis van de hedendaagse kunst.
“Chasing the Blue Train van David Hammons is een werk dat ik Hoetiaans mag noemen: een installatie van steenkool, vleugelpiano’s en een kleine stoomlocomotief. Hoet wist die belangrijke installatie in 1991 te verwerven voor zijn museum. Iedereen heeft vandaag de mond vol van Afro-Amerikaanse kunst. Wel, Jan heeft al vroeg werken getoond van nu gefêteerde, zogenaamde ‘andere’ kunstenaars als Bhupen Khakhar en Jimmie Durham.”
“Ik wil nog een tweede kunstwerk noemen: Wonder Woman, een video uit 1978 van de Amerikaanse Dara Birnbaum. Met ons 'Bureau voor Bekwaamheid en verlangen' - een kleine kunstorganisatie die ik in de vroege jaren tachtig runde met cameraman Hans Sonneveld - waren wij te gast in het museum in Gent, waar we Birnbaum toonden. Hoet was niet vies van videokunst en om dingen te presenteren die niemand begrepen had. De jonge kunsthistoricus die ik toen was ervaarde die openheid als een bijzonder geschenk.”
“Jan Hoet was een vaderfiguur. Vader-zoonrelaties zijn altijd dubbel. Soms dacht je ‘wat zegt hij nu weer’, maar vaker opende hij je de ogen. De voorbije jaren is onze vriendschap hechter geworden. De competitie tussen vader en zoon viel weg. Hij was trots op wat ik in Rotterdam, München en Londen heb mogen doen. Dat gevoel is minstens wederzijds. Zijn expo Chambres d’Amis blijft een keerpunt in de geschiedenis van de hedendaagse kunst. Hij was een van de weinigen die een kunstwerk goed of slecht vond, en dat ook zei. Vandaag mag je dat niet meer. Er staat te veel op het spel, er is te veel geld mee gemoeid. ‘Jan Hoet vond het niet goed’: hoe vaak heb ik die zin niet gehoord? Zo vaak heb ik supersippe gezichten gezien.”
“Jan Hoet heeft vele levens, slechts een ervan is nu weg.”
© De Morgen, M, vrijdag 28 februari 2014
Jan Hoet en Chris Dercon bij de officiële inwijding van de nieuwe locatie van de Appel arts centre in Amsterdam ... (Foto’s: Cassander Eeftinck Schattenkerk)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten