zondag 15 juni 2014

Elbow @ Paleis 12: intimiteit met 10.000 man

Elbow (****1/2) stond gisterenavond in Paleis 12 op de Heizel, voor het enige concert dat ze dit jaar in ons land spelen. Verrassen deden de Mancunians niet (meer). Logisch: perfectie valt moeilijk te verbeteren ...

De gemiddelde Elbow-fan kent ondertussen de perfectie die de sympathieke Guy Garvey en de zijnen nastreven. En dat was gisteren niet anders. Verrassingen waren er dus niet, nee. Ook het handjesgeklap en de frats met het “ripple effect” verbazen ons al lang niet meer. Liever niet dan wel, maar we willen een en ander graag toedekken met de mantel der liefde.
Er werd afgetrapt met de intro van ‘This Blue World’, niet toevallig ook de opener van het nieuwe album ‘The Take Off and Landing of Everything’. Het podiumbrede videoscherm was gevuld met immense fabrieksramen waarachter vogels opstegen. Uit de mist doemden de silhouetten op van de zeskoppige blazers- en strijkerssectie. De toon was gezet ...
Opener ‘Charge’ werd gedragen door het orgel van Craig Potter, ‘The Bones Of You’ door het strijkerskwartet, dat er nog een stukje van George Gershwins ‘Summertime’ aanbreide. Maar het was vooral de intimiteit van het concert dat indruk maakte. ‘The Night Will Always Win’, ‘The Loneliness of a Tower Crane Driver’ en ‘Great Expectations’, met enkel Guy Garvey en de broers Potter op het podium, beklijfden. Bij momenten kon je een speld horen vallen in Paleis 12. Je had dus nooit de indruk deel uit te maken van een 10.000-koppig publiek.
Enkele keren schakelde de groep een versnelling hoger. Met het nieuwe nummer ‘Fly Boy Blue’ bijvoorbeeld, een ode aan de uitvinder van de trampoline, waarin een hoofdrol was weggelegd voor gitarist Mark Potter. Zelfde scenario tijdens het meeslepende ‘The Birds’ en publiekslieveling ‘Grounds for Divorce’. “The birds are the keepers of our secrets” en “There’s a hole in my neighborhood, down which of late I cannot help but fall” galmden als mantra’s door Paleis 12. “Whoa ooh, ooh, ooh, ooh, ooh, ooh, ooh, ooh, ooh, ooh, ooh, ooh!”
De reguliere set werd afgesloten met het drinkebroerslied ‘My Sad Captains’, dat drijft op de heerlijk repetitieve tekst “What a perfect waste of time”. Bissen ‘Starlings’, ‘Lippy Kids’ en het ondertussen tot een ware hymne uitgegroeide ‘One Day Like This’, werden met open armen ontvangen en luidkeels meegezongen en gefloten.
Elbow was gisteren top. Toch denken wij eraan te passen voor hun volgende doortocht. Kwestie van even te herbronnen ...

Setlist >>> 1. Charge // 2. The Bones of You / Summertime // 3. Fly Boy Blue / Lunette // 4. Real Life (Angel) // 5. The Night Will Always Win // 6. New York Morning // 7. The Loneliness of a Tower Crane Driver // 8. Great Expectations // 9. Scattered Black and Whites // 10. Mirrorball // 11. The Birds // 12. Grounds for Divorce // 13. My Sad Captains /// 14. Starlings // 15. Lippy Kids // 16. One Day Like This

Gehoord & gezien >>> Elbow, in Paleis 12 in Brussel, op zaterdag 14 juni 2014


Foto: Pascal Liagre.

Geen opmerkingen: