De open brief is getiteld “Hoe passie plaats maakte voor apathie”. Goeminne voelt zich door de voormalige kapitein van Standard - die in het verleden te kennen gaf nooit voor Anderlecht te zullen spelen (!) - verraden. “Door jou is mijn passie voor voetbal ingeruild voor apathie”, schrijft hij. Lees hieronder de volledige open brief aan boeman Defour.
“
Dag Steven,
Ik schrijf jou naar aanleiding van jouw transfer naar Anderlecht die zonet is afgerond.
Laten we eerst even terugkeren in de tijd. In 2006 maakte je, na dreiging met de wet van ’78, de bekende en gecontesteerde overstap van KRC Genk naar Standard. Sindsdien stond elke terugkeer naar het Fenixstadion (later Cristal Arena) garant voor een oorverdovend fluitconcert aan jouw adres. Veel kon het jou niet schelen, bij de Luikse aanhang werd je namelijk op handen gedragen.
Eens je bij Standard je weg gevonden had, werd je geleidelijk aan ‘één van ons’. Zeker vanaf het moment die kapiteinsband rond je arm pronkte, wierp je je steeds meer op als de verpersoonlijking van Standard en z’n supporters op het veld. Vol passie stuwde je de rest van de ploeg naar voren, vanop jouw centrale positie dirigeerde jij de ploeg naar twee opeenvolgende, historische titels. Toen je geblesseerd was, bleef je diezelfde passie voor Standard uitdragen door bij de Ultra’s plaats te nemen op de tribune en met volle overtuiging slogans als ‘Aux Armes’ en ‘Anti-Anderlecht’ luidkeels mee te brullen.
Jij was een Rouche geworden. Althans, dat deed je iedereen en vooral jezelf geloven. Na 5 fantastische jaren verliet je Luik om een stap hogerop te zetten. De transfer was jou door iedereen van harte gegund, die weigering om Europees te spelen voor Standard werd je zelfs met plezier vergeven. Dagelijks ontving je berichten op Twitter van Standardfans om jou te herinneren aan en te bedanken voor die mooie periode. Telkens je in Luik terugkwam werd je aangesproken als ‘Captain’, onze captain. Toen je onlangs een domme rode kaart kreeg op het WK waren het de Standardsupporters die als één blok jou verdedigden, niets kon je misdoen voor ons, onze captain.
Vanaf vandaag ben je nergens nog geliefd. Waar je na je overstap van Genk uiteindelijk nog in slaagde bij Standard, is nu ook voer voor de vuilbak: De woorden ‘geloofwaardigheid’ of ‘clubliefde’ zullen nooit nog met jou in verband gebracht worden. Vanaf heden ben je nergens nog een held. Vanaf heden ben je enkel nog de boeman. Ook in wat voor kort jouw Sclessin heette, zal je nu behandeld worden als een stuk vuil. Zelfs in je nieuwe thuishaven zal je nooit zo geliefd kunnen worden als je ooit was in Luik. Bij Anderlecht wil de harde kern en een deel van de supporters jou niet eens zien spelen in hun kleuren. Dat lijkt mij logisch, na al jouw uitspraken.
Voor het geval je die uitspraken al vergeten zou zijn, rakel ik er speciaal voor jou enkele op.
Eind 2002 toen Mechelen failliet was en je een nieuwe club zocht: “We gaan toch niet met Anderlecht praten hé pa, want dan ga ik niet mee.”
2008, net na de kampioenenmatch Anderlecht-Standard: “Anderlecht heeft een grote mond en dat wisten wij, vandaag hebben we getoond dat ze hun mond moeten houden.”
2011, na je overgang naar Porto: “Anderlecht, c’est impossible. Je ne faisais qu’un avec les supporters du Standard. J’ai trop grandi avec ce club pour rejoindre Anderlecht. Luciano ne m’aurait jamais demandé ça.”
Enkele jaren later verloochen en bedrieg je jezelf en iedereen die jou ooit geloofde.
Los van al het emotionele stel ik mij ook sterke vragen bij het gegeven dat dit sportief een goede stap zou zijn. Vorig jaar speelde je bij Porto 16 competitiematchen, 7 Europese matchen en een handvol bekermatchen. Weinig is dat niet, in een competitie die maar 16 ploegen telt. Dat je opnieuw de leider op het veld wou worden valt te begrijpen, maar zelfs al toren je er nu weer met kop en schouders bovenuit in een Belgische competitie die elk jaar meer van z’n pluimen verliest, concurreren met basisspelers van oa. Zenit en AS Roma wordt nu wel heel moeilijk met het oog op de nationale ploeg. Misschien kan je na 1 of 2 seizoenen uiteindelijk toch nog naar een mooie club in het buitenland. Hoe dan ook, na jouw carrière zal je nergens nog zo op handen gedragen worden als dat de voorbije 8 jaar het geval was in Luik. Jouw liefde voor Standard bleek liefde voor Luciano D’Onofrio te zijn. Het lijkt mij vrij beangstigend dat je als 26-jarige volwassen man nog steeds blind jouw mentor volgt in alles wat hij je voorstelt.
Nu vraag ik mij af, Steven, is dit het allemaal waard? Weegt het feit dat je bij Anderlecht wél opnieuw onbetwiste basisspeler zal zijn op tegen de enorme teleurstelling bij al die tienduizenden ex-fans met wie je tot voor kort zo’n hechte band had? Weegt dat feit op tegen het gegeven dat je nu nergens meer geliefd zal zijn en enkel fluitconcerten en onverschilligheid nog jouw deel zullen zijn eens je later terugkeert naar België? Is een beetje respect voor al die mensen die jou jarenlang bejubelden dan echt te veel gevraagd? Was nog een (half) jaartje bankzitter zijn bij FC Porto dan zo erg dat je er wil aan ontsnappen door te tekenen bij wat ooit jouw grote vijand was?
Door jou is mijn passie voor voetbal ingeruild voor apathie, enkel nog apathie. Het zegt mij niets om nog verder te supporteren voor een kleur, als ik weet dat elke speler onder dat rode shirtje een potentiële Anderlechtspeler is. Zelfs de kapitein die ons 2 jaar naar de titel dirigeerde en zich meermaals openlijk negatief uitliet over Anderlecht kan het blijkbaar niet laten een mes te steken in het voetbalhart van vele fans. Ik hoop voor jou dat deze carrièrestap je gelukkig maakt, maar op lange termijn zal je wellicht wel beseffen dat er meer in het leven is dan geld. Hopelijk verdien je genoeg om de rest van je leven vrienden en affectie te kopen, want na de verbroken band met je familie, blaas je met zo’n parcours ook eigenhandig de banden op met alle andere mensen die jou écht apprecieerden.
Getekend,
Rutger, ooit jouw vurigste supporter.
@RutgerGM
Dat Defour voor het rugnummer 16 kiest bij zijn nieuwe club, is op z’n zachtst uitgedrukt opmerkelijk. 16 is immers het stamnummer van Standard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten