Op de webstek van de fanfare verscheen afgelopen zondag een verslag van de onvergetelijke dag. Wij nemen het artikel graag integraal over ...
De bus vertrok netjes op de middag met 47 muzikanten aan boord die allen hun huid duur wilden verkopen. Tijdens de repetitie donderdagavond had dat onmogelijke stuk ‘Tales from the Fens’ eindelijk goed geklonken – het zat in onze vingers en werd stilaan een brok indrukwekkende muziek – maar was dat voldoende ? De fanfare stond niet op zijn sterkste omdat enkele goede muzikanten wegens gezondheidsredenen ontbraken. Het orkesttornooi was voor de hele groep een stap in het onbekende.
Een fanfare uit de afdeling ‘uitmuntendheid’ ontvangt jaarlijks 800 euro van de provincie, op voorwaarde dat ze elke vier jaar aan een orkesttornooi deelneemt. “Toch kost deze tocht ons meer dan dat hij opbrengt”, relativeert een bestuurslid. We reden dus niet voor het geld, maar voor dé eer naar Bornem.
Na een vlotte rit - Jef Torfs had met het busje het slagwerk naar het cultuurcentrum Ter Dilft gebracht – mochten we ons gaan opwarmen op de derde verdieping in de muziekzolder. Maar eerst werd de cafetaria verkend.
De rode fanfare uit Ramsel mocht de spits van het ‘concours’ afbijten. Van hen hebben we nog ‘Pacis Valley’ kunnen beluisteren, een gedragen compositie van Ben Haemhouts. Niet slecht.
Onze opwarming was die naam niet waardig: juist genoeg om het inspeelstuk ‘Riviera dei Fiori’ er door te jagen. Toen vroegen de organisatoren ons klaar te zetten. We kwamen als derde groep van de vier verenigingen van die namiddag aan bod. De paspoortcontrole was streng en nipt: hadden we nog twee muzikanten gemist, hadden we het nodige quotum niet gehaald. De vier externe vervangingen waren dus geen luxe. Eens die horde genomen, was het lang wachten in de gangen. De tijd die we verspeelden vooraleer de arena te betreden, hadden we nuttiger kunnen besteden.
Het cultuurcentrum van Bornem beschikt over een mooie concertzaal. Gelukkig kenden we die omdat we ’s maandags al voor een lege zaal op datzelfde podium hadden gerepeteerd. Tijdens het tornooi was het niet veel anders: ergens ver bovenin stond een lange tafel met de vijf juryleden, plus een vijftigtal luisteraars. De jury bestond uit professionele fanfarejongens, allen met een indrukwekkende staat van dienst: de componisten Piet Swerts, Jan Hadermann en Eddy Avonds en de dirigenten- topmusici Steven Verhaert (trompet) en Luc Anthonis (dwarsfluit en koor).
Onze aanzet van de ‘Fens’ mocht er zijn. De stukken gingen vlot: we kenden ze. Wel maakten we foutjes qua aanzetten en intonatie. Vooraf had de jury beslist om wegens tijdsgebrek de ‘Fens’ op een erg onmuzikale plaats af te kappen. Daarom volgde er geen applaus. Bizar. Ons tweede grote stuk, ‘Atropos’, liep goed. Na ruim twintig minuten spelen, sloeg Patrick onze slotnoot af.
Alle juryleden applaudisseerden toen we het podium afgingen. Een goed voorteken, klonk het bij het bestuur. Tijdens het wachten in de cafetaria kwamen de tongen los. De meeste muzikanten vonden dat ze niet veel fouten hadden gespeeld.
De vier fanfares die die zondagnamiddag aantraden, speelden allen in de afdeling uitmuntendheid. De jury was niet mild: twee andere groepen werden lager gerangschikt. Het koperensemble uit Sint-Amands zakte naar derde afdeling. De fanfare van Beerse ging naar eerste afdeling (met 64%). Ramsel bevestigde in uitmuntendheid (78%). De juryvoorzitter verraste de hele groep met zijn aankondiging: “Koninklijke Fanfare Sint-Pieter uit Herenthout, uitmuntendheid, met 92%!” We ontploften letterlijk. Niemand had deze hoge score verwacht. Voorzitter Francis en onder-voorzitter Jef waren uiteraard erg tevreden. De volledige uitslag van het tornooi vindt u hier.
De terugtocht verliep op vleugeltjes, af en toe bijgetankt met een grap en een pint. Op dat moment begon iedereen zijn foutjes toe te geven. “Als de jury mijn fouten niet had gehoord, kregen we vandaag 105%”. De sfeer van de grote dagen hing in de bus. We waren tevreden met het geleverde werk. Het zware muziekstuk ‘De Fens’ lag immers al ruim een jaar op onze pupiters.
In de Lux was het ambiance. Toen voorzitter Francis en dirigent Patrick het café binnenkwamen, barstte een luid applaus los. De juryleden hadden hen hun eerlijke mening gegeven. ‘Tales from the Fens’ hadden ze bijzonder gesmaakt. Blijkbaar speelden we tijdens ‘Atropos’ minder geconcentreerd. Binnen de jury draaide de discussie om Sint-Pieter al dan niet naar de hogere ‘ere-categorie’ te promoveren ... wat ze uiteindelijk niet deden. In de Lux waren de meeste muzikanten ervan overtuigd dat dit een wijze beslissing was: tussen al die semi-professionals uit ere-afdeling is het kwaad boterhammen eten.
Het was een dag vol animo. Een muzikant zette zijn glas neer en zuchtte: “Dit is het schoonste dat je kan meemaken.”
Uit het juryrapport
- Luc Anthonis: “Zeer goede uitvoering van ‘The Tales from the Fens’. Proficiat.”
- Eddy Avonds: “Orkest met zeer veel mogelijkheden, zowel technisch als expressief. Vooral blijven werken aan intonatie, balans per register en verfijning van de articulatie.”
- Jan Hadermann: “Mooie fanfare, prima uitvoeringen, scherp de kleine schoonheidsfoutjes nog aan.”
- Piet Swerts: “Heel verdienstelijke prestatie. Intonatie en samenspel zijn helaas stoorzenders.”
- Steven Verhaert: “Een fanfare waar muziek gemaakt wordt. Blijf werken aan de globale sound: die mist soms een beetje warmte.”
