vrijdag 13 januari 2006

Dieter Dresselaers plant regionale vertoningen ‘De Sussen en de Geuzen’

Dieter Dresselaers (25) sleepte vorig jaar met zijn kortfilm ‘De Sussen en de Geuzen’ de afstudeerprijs in de wacht aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Gent. De inspiratie voor die animatiefilm haalde Dieter Dresselaers bij fanfares in de buurt. De ‘Sussen en de Geuzen’ zijn binnenkort ook in onze buurt te zien.
Het eindwerk, waar Dieter Dresselaers twee jaar aan werkte, verhaalt over de strijd tussen fanfares in de 19de eeuw. “Elke gemeente had toen wel verscheidene fanfares. Een die katholiek getint was en een die niet katholiek was: de sussen en de geuzen”, vertelt Dieter vandaag in Het Volk. “Ik speel zelf al vijftien jaar bij De Eendracht in Itegem en gaandeweg groeide mijn fascinatie voor het onderwerp. Het boek ‘Bij ons in het dorp’ van Cas Goossens vertelt vrij onverbloemd hoe het er aan toe ging. Op straat speelden verschillende fanfares tegen elkaar op en dat eindigde dikwijls in een ware veldslag. Ik vond het een grappig gegeven.”
In ‘De Sussen en de Geuzen’ trekken twee fanfares een berg op. De ene begeleidt een begrafenisstoet, de andere een trouwerij. “Er zijn geen dialogen in de film die zes minuten duurt. De muziek moet alles vertellen. Je hoort trage begrafenismuziek en aan de andere kant een vrolijke stapmars.” De muziek is van eigen bodem, de begrafenismars werd gecomponeerd door Adolph De Bruyn, voormalig dirigent bij De Eendracht en de vrolijke stapmars hoorde Dieter voor het eerst op het Herentoutse carnaval. “‘Huirtuit bovenal’ wordt al lang gespeeld door de fanfare. De muzikanten kennen het nummer uit het hoofd. De begrafenismuziek wordt nog altijd gespeeld door De Eendracht als er een lid begraven wordt.”
Aan de film werkte Dieter Dresselaers twee jaar lang. “Ik hanteerde de leganimatietechniek. Elk lijfje bestaat uit aparte delen zoals de benen, de armen, het hoofd. De figuurtjes lagen op een tafel met de camera erboven. Om een beweging te simuleren, verlegde ik de figuurtjes een fractie voor elk beeld.” Dieter had zo’n 25 beelden per seconde nodig. “Volgens mij past deze techniek bij de kneuterigheid van het verhaal.”
Dieter Dresselaers plant enkele voorstelling van ‘De Sussen en de Geuzen’ in café Den Afgrond. Het is uitkijken naar de affiches. Naast zijn activiteiten als filmmaker is Dieter actief als muzikant en schilder. Zijn werk kan je bewonderen op de toegangsdeur van café Den Afgrond en tennisclub De Raket in Hulshout.

Geen opmerkingen: