Het talrijk opgekomen publiek kon het optreden best smaken, maar sta ons toe om toch even kritisch te zijn. Playbacken; ik gruwel bij het woord. Het getuigt volgens mij van weinig respect voor de fan. Een cd’tje opleggen kan iedereen thuis. Ik vind dan ook dat je op z’n minst ‘lijf’ moet zingen, eventueel met de muziek op band. Hoogstwaarschijnlijk heeft de Herenthoutse middenstand zich dan ook nog eens blauw betaald om Laura Lynn als publiekstrekker naar de ‘Huirtuitse braderij’ te halen. Dat geld had ongetwijfeld beter besteed kunnen worden.
Neen, dan liever Consanguinity. Tom, Raf en Matthias zetten hun optreden in met een vette knipoog én de eerste tonen van ‘Arrivederci Hans’. Gelukkig volgden later ‘Check Please’, ‘Baby I’m Back’, ‘Devil In Me’ en een alweer potig ‘Choices’, dat drijft op een heerlijke baslijn en een vlijmscherpe rap van Raf. Traditiegetrouw werd Boudewijn Beirinckx van wijlen Mee Draane op het podium geroepen en werd er afgesloten met ‘Sweet Home Alabama’. En zo kregen we toch nog een beetje Neil Young, al was het alleen maar middels een vermelding in de tekst, niet waar Walter?
“... Well I heard mister Young sing about her ...” (Foto: eVER)
Master @ work (Foto: eVER)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten