Ere-pastoor Rik Maes overleden

In het Heilig-Hartziekenhuis in Lier overleed woensdagavond E.H. Rik Maes, ere-pastoor van Herenthout. Maes was afkomstig van Sint-Lenaarts. Voor hij naar Herenthout kwam, was hij leraar aan het Sint-Jan Berchmanscollege in Mol (1955-1962) en onderpastoor in Ranst (1962-1969).
Rik Maes werd in 1969 pastoor in onze parochie en maakte meteen indruk, getuige daarvan de drie Dagklapper-verhalen uit de laatste Schakels van de jaren zestig. Rik was 32 jaar lang onze pastoor. Zijn oppensioenstelling in 2001 betekende geenszins dat hij definitief afscheid nam van zijn parochie. Rik bleef zich verdienstelijk maken in de liturgie en bleef ook de zieke parochianen bezoeken in de naburige ziekenhuizen. Op tweede kerstdag in 2005 werd zijn 50-jarig jubileum gevierd. Rik Maes wordt op woensdag 24 januari 2007 om 11 uur begraven.

IDENTIKIT
• Op 19 maart 1931 geboren en gedoopt te St.-Lenaarts, als Hendrikus Jozef Lodewijk Philomena Maria Maes.
• Gestudeerd aan de seminaries van Hoogstraten (‘42 tot ‘49) en Mechelen (‘49 tot ‘55).
• Op 26 september 1955 als diaken benoemd aan het St.-Jan Berchmanscollege te Mol.
• Op 26 september 1955 als priester gewijd te Mechelen door kardinaal Suenens.
• Op 1 september 1962 als onderpastoor te Ranst benoemd.
• Op 26 oktober 1969 aangesteld als 38e pastoor van onze parochie.

UIT DE SCHAKEL
De volgende drie Dagklappers uit de oude doos bewijzen dat Rik Maes vanaf de eerste moment indruk maakte.
In de Schakel van september 1969 - hij was toen nog niet eens hier - kunnen we toch al hetvolgende lezen: “Onze pastoor werd getrans-fereerd en nu zitten ze in ‘t dorp met een probleem: er is geen vervanger en de onderpastoors zaten al met de handen in het haar. Toch heeft men er iets op gevonden. Wij hebben hetvolgende gelezen aan de pastorij: ‘Gevraagd: Pastoor. Aanbieden alhier, elke dag tussen 14 en 17 uur.’ Da’s bijna zoals in ‘t Reklaamblad. We zullen er Echo op afsturen.”
In oktober 1969 bloklettert Dagklapper (den échte): “De bom is gebarsten. Het is een jongen. Na al die aanbiedingen hebben we eindelijk een echte pastoor gekregen. Het zou E.H. Maes, ex-onderpastoor van Ranst, zijn.”
In de laatste Schakel van de jaren ’60 wordt Rik geëvalueerd: “Er komt leven in de kerk... De pastoor leert zijn volk zingen en ook zijn ‘onderpastoors’... wier kelen altijd hees zijn (hoe zou dat komen???). ‘De vrouwen doen het goed,’ zegt hij vanop de preekstoel, ‘maar van de mannen zingt nog maar 8,5 % mee.’ We kennen onze nieuwe pastoor nu al veel beter. Zo leerden we hem waarderen als een fameus organist, zanger, predikant en - last but not least - als eminent orkestleider. In tegenstelling tot onze onderpastoors is hij eerder aan de nuchtere kant. Als autoriteit imponeert hij ook iedereen, zelfs E.H. Goris, want die heeft zich sinds de aankomst van E.H. Maes nog maar 2 keer verslapen!”