Huirtuit heeft gisteren haar vijf symbolische bomen, zoals schepen Hugo Cambré ze omschreef, dubbel en dik verdiend. Mét dank aan de jongens en de meisjes van de chiro, zonder wie één en ander een pak moeilijker zou zijn geweest. Want laten we eerlijk zijn: het initiatief verdiende een grotere opkomst.
Vijf opdrachten had het schepencollege Fata Morgana-gewijs voor ons bedacht. Indien ze alle vijf tot een goed einde werden gebracht, zou het college zich engageren om ons park te voorzien van een aantal bijkomende publiekstrekkers. Nadat Nick Van Thielen en zijn bevallige assistente de winnaars van de gedichtenwedstrijd bekend hadden gemaakt, opende Hugo Cambré de omslag met de opdrachten. En die waren niet van de poes.
De eerste proef kreeg de ludieke naam ‘Glijden van de berg en rijden rond de kerk’ mee. De aanwezigen kregen goed twee uur de tijd om 1000 keer van een springkasteel te glijden en evenveel trajecten rond de kerk af te leggen met fiets, winkelkar, step, kruiwagen, ... In dezelfde tijdspanne moesten er 250 boom-gezichten worden geschminkt, een modeschow in elkaar worden gebokst met minstens tien modellen gekleed in recycleerbare materialen en 500 personen worden gevonden die evenveel groene en witte ballonnen gelijktijdig de lucht in wilden laten gaan. Alsof dát nog niet genoeg was, vroeg mijnheer Cambré om terloops nog eventjes een bomenlied te componeren én uit te voeren met bijhorend dansje.
De geslaagde namiddag werd afgesloten met een optreden van de folkgroep Spollek. De gedichtenwedstrijd werd bij de jongeren gewonnen door Joke Dercon met ‘Een boom’; bij de volwassenen ging de boekenbon naar ‘De koning van ’t park’ van Lies Daneels.
***
“Een boom die zoveel meemaakt
en zoveel ziet
Een boom die mensen hoort praten
of kinderen die lachen
Een boom ...
waarin zoveel mooie dingen gebeuren,
elk jaar opnieuw
Maar aan elk liedje komt een einde:
een boom blijft niet eeuwig leven,
door die slechte stoffen in de lucht
Op een dag zal al dat groen
veranderen in al wat dor is
En ...
aan wie moet je dan alles vertellen
zonder dat het wordt verder verteld?”
(Joke Dercon)
***
“Groot, stoer, bruusk
zo staat hij daar
De koning van ’t park
Al 100 jaar
Als een echte heerser
kijkt hij op zijn onderdanen neer
De koning van ’t park
Iedere dag weer
Zijn armen wuivend in de lucht
Als een echte ijdeltuit
De koning van ’t park
Jaar in, jaar uit
Zomer, winter, ieder seizoen
staat hij daar met veel elegantie
De koning van ’t park
Alle dagen, hij neemt nooit vakantie
Als symbool van onsterfelijkheid
ziet hij mensen komen en gaan
De koning van ’t park
zal nog eeuwen blijven staan”
(Lies Daneels)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten