‘Daens dagelijks’ draait om de twee boezemvrienden Mathieu (Paul Coppens) en Frederik (Jacques Van Avermaet). Hun vereniging organiseert een tentoonstelling naar aanleiding van het Daensjaar. Op de avond vóór de officiële opening, nadat de leden de laatste hand hebben gelegd aan de opbouw van de verschillende standen en zij twee als laatsten overblijven, besluiten ze om iedere avond als laatsten te blijven en van gedachten te wisselen in het gezelschap van een fles jenever. Al snel wordt het de twee vrienden duidelijk dat thema ‘Daens’ nog steeds brandend actueel is. Stilaan komen wij ook meer te weten oven het leven van het tweetal. Zo worstelt Frederik met littekens uit het verleden en is Mathieu in alle staten wanneer zijn bijna ex-vrouw opduikt tijdens de tentoonstelling.
Setting van het hele gebeuren afgelopen zaterdag, was een sober aangeklede cafetaria. Maar eerlijk: veel meer dan wat tafels, stoelen én een handvol posters hadden Paul Coppens en Jacques Van Avermaet niet nodig om van ‘Daens dagelijks’ een beklijvende voorstelling te maken. Nochtans kwam één en ander niet direct van de grond en was het niet meteen duidelijk waar de twee acteurs met het stuk naartoe wilden.
Vanaf het moment echter dat Frederik een priesterkleed aantrok om als eigentijdse priester Daens een toespraak in te oefenen, viel alles in de juiste plooi. De tweede helft van het stuk was dan ook ijzersterk. Zo werd het contrast tussen de treurende Frederik en de grapjasserij van Mathieu schitterend in beeld gebracht met behulp van een volgspot. Afwisselend zagen we Frederik - moederziel alleen aan een tafeltje - worstelend met de zelfdoding van zijn dochter én de poster van priester Daens, terwijl Mathieu buiten beeld een rondleiding gaf aan een kudde KAV-vrouwen.
“Veel meer dan wat tafels, stoelen én een handvol posters hadden Paul Coppens en Jacques Van Avermaet niet nodig om van ‘Daens dagelijks’ een beklijvende voorstelling te maken.”
Hilarisch dan weer was de wijze waarop Paul Coppens een zatte Mathieu neerzette. Het gelach in de zaal werkte bij momenten zó aanstekelijk, dat zelfs Mathieu en Frederik het even moeilijk kregen. Nu we het er toch over hebben: nooit eerder zagen wij iemand zo op slag nuchter worden. De verschillende scènes liepen immers bijna naadloos in elkaar over en werden door de acteurs enkel met neutraal klinkend “De volgende dag ...” gesitueerd. En zo gebeurde het dat Mathieu het ene moment nog stiepelzat was en even later broodnuchter de volgende avond inrolde. Sporadisch werd er trouwens ook al eens een dag of twee overgeslagen, omdat er toen “toch niets gebeurd was”.
Na de voorstelling verklapte Jacques Van Avermaet ons dat het dag op dag tien jaar geleden was dat zijn boezemvriend Paul Coppens zijn postbodepet aan de kapstok had gehangen om zich voltijds toe te leggen op het schrijven en regisseren. Iets wat wij alleen maar kunnen toejuichen, want ‘Daens dagelijks’ vertelt een sterk verhaal, soms wat te belerend misschien, maar met de nodige kwinkslagen én herkenbare personages. Het is bovenal een hedendaags stuk, met een blik naar het verleden én een kijk op hoe de toekomst er zou uit kunnen zien als we met z’n allen een beetje meer ‘Daens’ zouden zijn ...
Gezien >>> ‘Daens dagelijks’, in GOC Ter Voncke, op zaterdag 15 december 2007.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten