The Kills stellen (beetje) teleur

Gisteren kregen we rond de middag een telefoontje van Marc V., Monsieur LeBlanc voor de vrienden. Of we misschien mee wilden gaan kijken naar The Kills. De passage van de goddelijk Alison ‘VV’ Mosshart op Rock Werchter 2005 in het achterhoofd, wat ons betreft een retorische vraag.
Toch kon het Brits-Amerikaanse duo ons in een bijna uitverkochte AB niet bekoren. Eén en ander had ongetwijfeld te maken met het feit dat er resoluut voor de drumcomputer werd gekozen, waardoor het rauwe gitaarspel van Jamie ‘Hotel’ Hince te vaak in de achtergrond verzeilde.
Het concert begon nochtans zeer sterk, met een overdonderend ‘U.R. A Fever’. En ook ‘Sour Cherry’ mocht er best wezen. Jammer genoeg regeerde vanaf dan de knop van de ritmebox. En dat ging - eerlijk is eerlijk - gauw vervelen.
Was het allemaal kommer en kwel? Helemaal niet. Heerlijk hoe het verse ‘Cheap And Cheerful’ zonder adempauze overging in de gouwe ouwe ‘Fried My Little Brains’. En natuurlijk ontplofte de zaal bij ‘No Wow’.
Absolute hoogtepunten waren ‘Black Rooster’, met een bijna-intiem moment tussen Hotel en VV, en het op een heerlijk bluesritme gestoeld ‘Kissy Kissy’. En ook het ingetogen ‘Goodnight Bad Morning’ en de van Captain Beefheart geleende afsluiter ‘Dropout Boogie’, waarbij Hince het woord partnergeweld een nieuwe dimensie gaf, maakten veel goed.

Setlist >>> 01. U.R. A Fever // 02. Pull A U // 03. Sour Cherry // 04. Tape Song // 05. No Wow // 06. Alphabet Pony // 07. Wait // 08. Last Day Of Magic // 09. Black Rooster // 10. Kissy Kissy // 11. The Good Ones // 12. What New York Used To Be // 13. Cheap And Cheerful // 14. Fried My Little Brains // 15. Goodnight Bad Morning /// 16. Dead Road 7 // 17. Love Is A Deserter // 18. Dropout Boogie


Foto: Tim Broddin voor Goddeau.