donderdag 16 oktober 2008

Wigbert - Kommil Foo: 0-1

Als er gisteren één ding duidelijk werd in CC De Mol in Lier, was het wel dat Wigbert evenveel uitstraling heeft als een natte dweil. Gelukkig heeft de inmiddels 50-jarige zanger goede vrienden en maakten Raf en Mich van Kommil Foo (****) veel goed.
Wig - zoals de twee broers ‘m constant noemden - mag dan wel leuke teksten hebben, hij weet ze niet echt over te brengen. Om een lelijk woord te gebruiken: hij kan zichzelf niet verkopen. Op zich niet erg, ware het niet dat óók de interactie met het publiek hieronder lijdt. Als hij dan toch een poging onderneemt om een moptje te vertellen, lijkt het vehikel zo uit De Druivelaar te komen. Zo was er de vermeende anekdote van een kerel in het publiek die constant om “Rob!” – één van Wigberts nummers op z’n eerste cd - zat te roepen. Ook nadat het nummer was gespeeld, bleef de man maar “Rob!” roepen. Bleek dat hij er een emotionele band mee had. Net op het moment dat zijn vrouw hun eerste boreling ging werpen, klonk ‘Rob’ door de speakers van – ik veronderstel – de ziekenhuisradio. “En hoe heet de kleine?”, wilde Wigbert wel weten. “Bernard”, was het antwoord.
Neen, dan liever Raf Walschaerts, die even bij “Als Matahari”, het openingsnummer van Wigberts verse cd ‘Altijd Iets’, bleef stilstaan. In het Brusselse is er naar verluidt ’n parenclub met dezelfde naam. “Maar je mag er ook onpaar in”, wist hij. Ze hadden de zaak leren kennen omdat één van de bandleden ze regelmatig frequenteerde. Om het discreet te houden – z’n vrouw mocht het nl. niet weten – zei hij niet om wie het ging. Als hij ernaar toe ging, zei het bandlid in kwestie telkens dat hij ging optreden. Dus werd ook iedere keer plichtsbewust z’n instrument mee ingeladen. “En ik kan je vertellen dat het niet om iets onnozels als een blokfluit gaat”, voegde hij eraan toe. De vleugelpiano waaraan Raf zat kon naar eigen zeggen niet in de auto, dus bleef alleen de contrabassist over. De zaal lag plat …
De set was mooi verdeeld en liedjes van Wigbert en Kommil Foo wisselden elkaar af. Vaak werden Wigs nummers ook gezongen door de broers Walschaerts. Vooral het aan Dylan’s ‘Most of the time’ schatplichtige ‘Joey’, waarin Mich alle dingen opsomde die hij ‘zogezegd’ niet meer wist en/of miste na een stukgelopen relatie, was heel overtuigend. De eeuwig problematische verhoudingen tussen man en vrouw kwamen ook nog eens langs in het Kommil Foo-nummer ‘Ik vrees dat je man het weet’ en in Wigberts ‘Tennis’. In één woord hi-la-risch.
Passeerden ook nog de revue: ‘Kop in het zand’, over een jong voetballertje dat beroemd wil worden maar zijn been verliest bij een bomaanslag; het uit ‘Spaak’ afkomstige ‘Worst’, waarin de doorsnee militant van het Vlaams Belang schitterend wordt gekarakteriseerd; en ‘De volgende’, waarin Raf afrekent met God en ‘Ik heb U bedacht’ in één adem de zaal in wordt gespuwd met de woorden ‘verkracht’ en ‘afgeslacht’.
Het Kommil Foo-nummer ‘Ruimtevaarder’ klonk dan weer ontwapenend oprecht. Het liedje gaat over een jongen, die meester Frank in een brief vertelt dat hij niet meer naar de les komt, omdat hij beslist heeft om ruimtevaarder te worden. Afgesloten werd er met het iets té kinderachtige ‘Lente In Het Park’, een nummer uit de cd ‘Druppels Van Verdraagzaamheid’, op tekst van de jonge Reine De Pelsneer.
Tussen pot en pint hoorden we achteraf van iemand die het kan weten, dat er momenteel besprekingen lopen om de voorstelling ‘Wolf’ van Kommil Foo naar De Mol te halen. Op het grote scherm in het - veel te dure (3 euro voor een duvel) - cultuurcafé zagen we dat op de Heizel de bezoekers óók met de volle buit waren gaan lopen …

Setlist >>> 1. Ik Wil Je Weer Terug Bij Mij // 2. Spookylove // 3. Vallende Ster // 4. Kop In Het Zand // 5. Vriend // 6. Tennis // 7. Lieve Jezus // 8. De Ebbenhout Blues // 9. Er Was Eens // 10. Worsten // 11. Geschiedenis // 12. De Volgende // 13. Rob // 14. Ik Vrees Dat Je Man Het Weet // 15. Joey // 16. Zelfrespect // 17. Als Matahari /// 18. Ruimtevaarder // 19. Lente In Het Park

Gezien & gehoord >>> Wigbert & Kommil Foo, CC De Mol in Lier, op woensdag 15 oktober 2008

Geen opmerkingen: