Zaterdag bracht ‘Het uur van de prutser’ Wim Helsen (*****) naar CC De Mol in Lier. Anderhalf uur lang waren we getuige van een onnavolgbare mix van hilarische momenten, vlijmscherpe humor en vertederende ontroering.
Helsen kondigde zichzelf off stage aan en deed dat met de nodige superlatieven. Terloops herinnerde hij ons aan het zinloze kutbestaan dat wij leiden/lijden. Gelukkig was de redding nabij en dat in de persoon van de enige echte Wim Helsen. “Ik vind het nu al spijtig dat iedereen die hier zit, doodgaat”, zei hij even later in het voetlicht. Hij hoopte dan ook oprecht dat we allemaal in onze slaap mochten gaan.
Het typetje dat Helsen in ‘Het uur van de prutser’ neerzet, houdt het midden tussen een schizofrene ziener die lijdt aan het gilles-de-la-tourettesyndroom én een ADHD-kind. Absolute hoogtepunt was de demystificatie van de figuur Jezus. De schele Jezus had zich voor het eerst aan hem geopenbaard in een kerkje in de Pyreneeën. Voor alle duidelijkheid: óók Jezus was een prutser. Doordat z’n ene oog wat loens stond, zag hij vier broden in plaats van twee en stak hij de rivier over lopend op een ladder. Eigenlijk wou hij er gewoon naast lopen.
Tussendoor serveerde Helsen nuttige tips voor bij de bakker. Zo stelde hij voor om eens te proberen af te bieden op de prijs van een brood, of om op een koude dag met maar één handschoen aan niet alleen te vragen naar een warm brood om je andere hand in te steken, maar ook of je er niet eens een paar mag passen.
Met het tragische verhaal van z’n zus Ellen, die een bakkerswinkel had en zelfmoord heeft gepleegd, sloeg hij de zaal murw. Je kon op dat moment een speld horen vallen. Deze confrontatie met de eigen sterfelijkheid en die van onze geliefden, bleek uiteindelijk een spelletje mindfucking. Immers: “Veel van wat ik zeg, is gelogen. Maar veel van wat ik niet zegt, is dan weer niet gelogen. Aha!” En zo was er volgens Helsen tóch een evenwicht.
Op de tonen van Raffaella Cara’s ‘A far l’amore comincia tu’ danste Wim Helsen op weergaloze wijze een einde aan de voorstelling. Als jonge knaap bracht hij er vroeger z’n zus mee aan het lachen wanneer één van haar lieven het weer eens had afgemaakt, had hij eerder gezegd. “Jij bent een echte ster”, zei ze dan. En of ze gelijk had!
Prutsers: de wereld zit er vol van. Een eervolle vermelding gaat ongetwijfeld naar die fotograaf die constant de rechterflank van De Mol afdweilde, op zoek naar het ultieme kiekje. Naar verluidt was ook Wim Helsen er niet over te spreken.
Ervaren >>> Wim Helsen met ‘Het uur van de prutser’, in CC De Mol in Lier, op zaterdag 14 februari 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten