Gisterenavond belde een vriend van me dat hij via via tickets had kunnen ritsen voor het optreden van Elton John (***) in het Sportpaleis. Of ik geen zin had om mee te gaan? Het was van de verniet, dus wijllie mee.
Nu, écht lang moest ik er niet over nadenken, want Elton John heeft in het verleden al één en ander bij mekaar geschreven. Vooral in de eerste helft van de jaren 70 heeft hij een rist schitterende albums gemaakt. Ik heb er zelfs een paar steken.
Het concert in Antwerpen was identiek aan de optredens waarmee hij 241 avonden lang de jetset in Caesars Palace in Las Vegas heeft geëntertaind. Veel flikkerende neonlichten met vierletterwoorden, filmkes met speelautomaten en paaldansende meisjes, ... Toch wel opvallend: Elton mag dan wel een janet zijn, de ontblote jongenstorso’s moesten het afleggen tegen de blote borsten!
Aan het begin van de avond deelde Sir Reginald Dwight ons mee dat zijn ‘Red Piano Tour’ draaide rond het thema ‘liefde’ en dat we ons mochten verwachten aan heel wat liedjes over het onderwerp. Het podium baadde dan ook geregeld in een fel rood licht. En te pas en te onpas verscheen het woord L-O-V-E in koeien van letters op het podium en/of het beeldscherm. Bij momenten leek het wel dat we in het Schipperskwartier waren terechtgekomen.
Elton John begon eraan met een sterke opener: ‘Bennie and the Jets’. De brillende popster kon er meteen zijn virtuositeit aan de piano mee bewijzen. Jammer genoeg hadden we het beste na vijf nummers gehad. Dat vijfde nummer was een ronduit schitterende uitvoering van ‘Rocket Man’. Echt: kippenvel!
Nadien gleed het optreden af naar een klefferige en kitscherige bedoening, met reuzenrozen op het podium en men in tights op het scherm. En waarom kregen we geen echte smoelschuiver te horen in ‘I Guess That’s Why They Call It the Blues’? Het instrumentarium was vaak té plat. Sommige songs smeekten om echte strijkers en blazers.
Na ‘Tiny Dancer’ stelde Elton John zijn groep voor. Het waren moeilijke tijden voor hem en zijn muzikanten want een paar weken hadden ze hun toetsenist Guy Babylon verloren. Elton loofde de verse mankracht voor zijn inzetbaarheid op zo’n korte tijd. Toen hij aansluitend aankondigde een nummer op te dragen voor een overleden vriend dacht iedereen spontaan aan het overleden groepslid én de wereldhit ‘Song for Guy’. Dit was echter buiten Elton gerekend, die ‘I Won’t Let The Sun Go Down On Me’ absoluut wou opdragen aan die kwiebedo van Boyzone. Jakkes!
Even was er opschudding toen ‘Pinball wizard’ werd ingezet met een enorme flipperkastkogel die uit de lucht kwam donderen. En tijdens ‘The Bitch is Back’ kregen we op het reuzenscherm een schaarsgeklede Pamela Anderson - hoe ze zopas een award heeft gekregen voor slechtst geklede celebritie is mij een raadsel - te zien, in zesvoud (!) en dansend aan een paal. Pamela’s fijne vleeswaren werden middels een stel gigantische opblaasbare tieten die uit het dak van het podium neerdaalden, extra in de verf gezet.
En er werd nog meer opgeblazen. Zo werd ‘I’m Still Standing’ visueel ondersteund met een stilleven bestaande uit twee krieken én een banaan. Na de laatste noot kroop Elton vanachter zijn piano om met z’n hand subtiel over een van de krieken te strijken. Jakkes!
Tijdens ‘Saturday Night’s Alright for Fighting’ mocht een handvol concertgangers mee op het podium. Een stormloop zoals bij Grace Jones in de Marquee in Werchter werd het echter niet. Afgesloten werd er met het van de film ‘Moulin Rouge’ bekende ‘Your Song’. Op het scherm raasden videobeelden voorbij. De filmpjes uit de oude doos met een piepjonge Elton John waren best leuk. Tenenkrommend echter was het applaus dat een geluidscollage van radiofragmenten vergezelde. Toch wel een beschamend slot.
Conclusie: Elton John speelde in Antwerpen een middelmatig concert. Jammer genoeg konden de twee ijzersterke songs aan het begin van de avond het optreden niet helemaal recht trekken. Die derde ster komt helemaal op conto van de hemelse uitvoering van ‘Rocket Man’.
Heeft er trouwens iemand nog tickets voor Fleetwood Mac vanavond?
Setlist >>> 1. Bennie & the Jets // 2. Philadelphia Freedom // 3. I Believe // 4. Daniel // 5. Rocket Man // 6. I Guess that’s Why They Call It the Blues // 7. Goodbye Yellow Brick Road // 8. Someone Saved My Life Tonight // 9. Nikita // 10. Tiny Dancer // 11. I Won’t Let The Sun Go Down On me // 12. Sorry Seems To Be the Hardest Word // 13. Candle In the Wind // 14. Pinball Wizard // 15. The Bitch Is Back // 16. I’m Still Standing // 17. Saturday Night’s Alright For Fighting // 18. Your Song
Gehoord & gezien >>> Elton John, Sportpaleis in Antwerpen, op dinsdag 13 oktober 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten