De Brusselse AB was gisteren het decor voor de inmiddels mooie ‘zondagse’ traditie tijdens Domino: een ‘mini-festival binnen een festival’. Na afloop was één ding duidelijk: 2010 wordt het jaar van de noise. Wij werden vooral uit onze sokken geblazen door Mount Eerie (****) en de knoppendraaiers van Fuck Buttons (*****).
Het Belgische Tomàn mocht openen. Jammer genoeg konden we van de sympathieke Gentenaars enkel het laatste nummer meepikken. Wij onthouden een complexe songstructuur én een knap gesynchroniseerde achtergrondprojectie. Enfin, een groep die we zeker nog eens gaan bekijken.
Over Three Trapped Tigers kunnen we kort zijn. Niet ons ding, al speelde de drummer wel een geweldig optreden.
Eén en ander werd onmiddellijk goedgemaakt door Mount Eerie, het alter ego Phil Elverum, wiens set volledig was opgebouwd rond het licht fantastische ‘Wind’s Poem’. De 31-jarige multi-instrumentalist liet zich voor de gelegenheid onder meer bijstaan door twee drummers, een fagotspeler (!) en een meisje aan de toetsen. Hoogtepunten waren een beklijvend ‘Between Two Mysteries’ - dat deed denken aan de wijdse desolate klanken van The Triffids en de soundtrack van Twin Peaks - en ‘My Heart is Not at Peace’. Mount Eerie - genoemd naar een berg op het idyllische Fidalgo Island, in het noorden van de staat Washington - is niet minder dan een vulkaan: onderhuidse songs die plots ontploffen. Zonder twijfel dé ontdekking van de avond.
Het Bristolse Fuck Buttons verraste even later niet alleen met een verschroeiend concert, maar ook met de apparatuur die ze aansleurden. Geen laptops, maar een heel arsenaal aan analoge en digitale kasten, die de ene bliep na de andere beat als trefzekere scuds de zaal in dropten. ‘Surf Solar’, het openingsnummer uit hun laatste plaat ‘Tarot Sport’, bewoog zich als een rode draad door de set die uit enkel één nummer leek te bestaan. Wat een heerlijk lawaai. Fuck Buttons wordt de verse Underworld!
Ook afsluiter 65daysofstatic (***) wist het publiek moeiteloos te overrompelen. Toch hebben wij een probleem met de Britse postrockers. Wij hebben het nu eenmaal niet voor al dat handjesgeklap. En net daaraan bezondigde de groep zich iets te veel aan. Té alternatief om de gemiddelde popliefhebber te bekoren en té poppy voor de alternatievelingen.
Gehoord & gezien >>> Mount Erie en Fuck Buttons, op het Domino-festival in de AB in Brussel, op zondag 11 april 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten