Meer dan 10.000 bezoekers tekenden gisteren in de Ethias Arena present voor de tweede editie van het indoorfestival Sinner’s Day. Heaven 17 (****), Marc Almond (***), Psychedelic Furs (****) en Echo & The Bunnymen (***) catapulteerden ons zonder pardon opnieuw de jaren 80 in.
Zeventien groepen kregen we gisteren voorgeschoteld, allemaal in de naam van nostalgie! En wat bleek: alles komt terug. Zelfs Poésie Noire (**), de opener op het hoofdpodium, heeft met ‘The Sense of Purpose’ sinds kort zowaar een nieuw album uit. In één van de nummers op die verse plaat, ‘We’ll Die Dancing’, mag dan wel een subtiele verwijzing zitten naar ‘Pump Up the Jam’, toch had het optreden van Jo Casters & co meer weg van een saaie ‘Déjà Vu’, dan dat het ons intens deed verlangen naar meer.
Snel naar de kleine zaal, waar Luc Janssen Department S (***) aankondigde. Ook de postpunkers uit Londen hebben met ‘Wonderful Day’ een nieuw plaatje uit, waarop ze worden bijgestaan door niemand minder dan Marco Pirroni en Glenn Matlock. De set van Department S was even strak als het zwarte pak dat zanger Eddie Roxy droeg. Hoogtepunten waren de klassieker ‘Is Vic There?’ en het door bezwerende drums en synths gedragen ‘Going Left-Right’, waarin de disco en het leger op een sinistere wijze op één hoopje worden gegooid. “And I saw you up at the disco bar — And I saw you leaving the disco zone — And I saw you move in for the disco kill — And I saw you leave the disco on your own — Going Left Right, Left Right, Left Right, Left Right Left Right Left Right, Left Right, Left Right ... And I saw you dressed in your army greens — And I saw you marching with the army losers — And I saw you at ease in the army ranks — Out of the army out on manoeuvres — Going Left Right, Left Right, Left Right, Left Right Left Right Left Right, Left Right, Left Right ...” Fan-tas-tisch! Het concert van Department S voelde trouwens aan als een ontmoeting met een oude vriend die je in jaren niet meer hebt gezien. Immers: in 1981, vijftien dagen voor het legendarische optreden van U2 in Zaal Lux in Herenthout, stond de groep even verderop haar ding te doen in Zaal De Toekomst. Toen nog met de ondertussen overleden zanger Vaughan Toulouse. Nostalgie, nostalgie ...
De gezellige club barstte voor het eerst uit zijn voegen voor Jah Wobble & The Nippon Dub Ensemble (****). Je zou het niet gezegd hebben, maar de man was ooit de medeoprichter van John Lydons PIL. De legendarische basser heeft zowat alle muzikale watertjes doorzwommen en met iedereen opgetreden, van Tibetaanse muzikanten tot Brian Eno. Zijn laatste avontuur bestaat uit de fusie van dub met Japanse rituele Shinto-muziek. Op het podium zagen we dan ook een hele rist tradionele Japanse instrumenten, waaronder een hichiriki fluit, een taiko (in het Japans letterlijk grote drum) en een koto, een snaarinstrument. Het ding werd trouwens bespeeld door een frêle Japanse in traditioneel gewaad. Samen met de pompende bas van de grootmeester leverde dit een eclectische set op, waarin traditie hand in hand ging met experimentele jazz-punk. Absolute hoogtepunten waren ‘Kokiriko Bushi’, de Alton Ellis-cover ‘I’m Still In Love With You’, waarin een stukje ‘Uptown Top Ranking’ van Althea & Donna zat verwerkt, ‘Visions Of You’ en het onvermijdelijke ‘How Much Are They?’, in een grijs verleden de tune van het Radio 2-programma ‘Vrijaf’.
Op het hoofdpodium waren we even later getuige van de zieligste vertoning van de dag: Marky Ramones Blitzkrieg (*). De andere Ramones hebben zich ongetwijfeld omgedraaid in hun graf. Dan brachten UK Subs (**) het er heel wat beter vanaf. Al zag zanger Charlie Harper er eigenlijk niet uit met dat geblondeerde haar van hem. De tot ‘Sinner’s Day’ omgedoopte klassieker ‘Saint and Sinners’ werd bij het publiek op goedkeurend gegrom onthaald.
Aangenaam verrast werden we door The Young Gods (***), door Bart Steenhaut in De Morgen ooit The Velvet Underground van deze tijd genoemd. De Zwitserse industriële rockband kan dan ook rekenen op een schare bekende fans: Mike Patton, The Edge en ... David Bowie. Toen hem in 1995 werd gevraagd of zijn album ‘1. Outside’ werd beïnvloed door Nine Inch Nails, antwoordde hij verrassend: “No. I was influenced by a Swiss band called The Young Gods.” Eerlijk: industriële rock behoorden 30 jaar geleden niet tot mijn leefwereld, maar gisteren bleek hoe eigenzinnig en tijdloos de songs van The Young Gods zijn. ‘Supersonic’, ‘Everythere’, ‘I’m the Drug’ en ‘Super Ready — Fragmenté’ konden ons dan ook ten zeerste bekoren.
Arbeid Adelt! (**) kon dat jammer genoeg niet. Het klonk allemaal nogal wat ... monotoon. Na het openingstrio ‘Ik Sta Scherp’, ‘Jonge Helden’ en ‘Meisje Van Mijn Hart’ trokken wij dan ook opnieuw naar de club, waar The Kids (***) van jetje gaven. De invallers voor The Damned tekenden uiteindelijk voor de beste punkset van de dag. De hoofdrol was weggelegd voor gitarist Luk Van De Poel, die als een 16-jarige over het podium stuiterde. ‘We Are the Prisoners’, het van Wire bekende ‘12 xu’, ‘There Will Be No Next Time’, ‘I Wanna Get a Job In the City’, ‘Fascist Cops’ en afsluiter ‘This Is Rock ‘n’ Roll’ rolden als een tsunami de club in.
Dé verrassing van de dag kwam wat ons betreft van het uit Sheffield afkomstige Heaven 17. ‘(We Don’t Need This) Fascist Groove Thing’, ‘Crushed By the Wheels of Industry’, ‘Let Me Go’ en ‘Temptation’ — met zangeres Billie Godfrey in een hoofdrol — bleken echte floorfillers en kregen iedereen aan het dansen. ‘Temptation’ kreeg trouwens een wervelende intro mee, waarin we zowaar een stukje ‘Love to Love You Baby’ van Donna Summer ontdekten. In de heerlijke ballad ‘Come Live With Me’ bewees Glenn Gregory — het witte haar heeft ondertussen plaatsgemaakt voor een kale knikker — wat een begenadigd zanger hij is. Man, dit is soul! Het nieuwe ‘I’m Gonna Make You Fall in Love with Me’ klonk raar genoeg gedateerder dan het oude werk. En ook de Terence Trent D’Arby-cover ‘Sign Your Name’ had niet echt gemoeten. Maar toen het 32 jaar oude ‘Being Boiled’ uit de speakers knalde, ontplofte de zaal. Het nummer van Human League, dat destijds in mekaar werd gedraaid door Martyn Ware, mag dan ook terecht een new waveklassieker genoemd worden!
Marc Almond, door Luc Janssen aangekondigd als de zoon van Jacques Brel, begon wervelend aan zijn veel te korte (greatest hits) set. Slechts twee songs uit het onlangs verschenen album ‘Varieté’ — zijn eerste album met eigen songs in meer dan tien jaar tijd — haalden de setlist: ‘Nijinsky Heart’ en ‘Bread & Circus’. De voormalige zanger van Soft Cell tekende zonder twijfel voor de beste vocale prestatie van de avond, met als uitschieters de Brel-songs ‘The Devil (Okay!)’ en ‘Jacky’. Wel jammer dat die eerste Brel-cover een beetje de mist in ging door de falende monitors op het podium, iets waarover Almond zich danig opwond. Net als het in maatpakken opgetrokken Heaven 17, kreeg ook Marc Almond de voetjes van de grond: ‘Tears Run Rings’, ‘Torch’, ‘Bedsitter’ en het aan Alan Vega en Suicide schatplichtige ‘Joey Demento’ deden iedereen beseffen dat de jaren 80 helemaal niet zo slecht waren. Net als ‘Being Boiled’ bleek ook ‘Tainted Love’ een bom. Toch liet Almond met ‘Sin Song’ een gedroomde afsluiter liggen: “Don’t care if it is wrong, I’m singing it loud and strong!”
The Selecter (***) speelde voor het eerst sinds 1986 weer samen in de originele bezetting. Wij konden nog net het einde meepikken. ‘Black and Blue’, ‘James Bond’, ‘On my Radio’ en ‘Too Much Pressure’ klonken nog even fris als 30 jaar geleden. Pauline Black zag er trouwens verrukkelijk uit in haar witte pak.
Waarom Psychedelic Furs in de club geprogrammeerd stonden, blijft een raadsel. Terwijl Nina Hagen in de grote zaal het publiek aanzette tot een ware exodus, hielden enkele overijverige stewards datzelfde publiek uit de kleine zaal. Het concert van Richard Butler en maats was dan ook al een flink stuk gevorderd, vooraleer wij binnen geraakten. Eens binnen bleek er plaats genoeg. Gelukkig konden we met ‘Sister Europe’, ‘Heartbeat’, ‘Love My Way’, ‘The Ghost In You’ en ‘Heaven’ nog enkele onvervalste klassiekers meepikken. De Furs tekenden voor een bezwerende set, waarin een hoofdrol was weggelegd voor de sax — wat een heerlijk instrument — van Mars Williams. Absolute hoogtepunt was het als bisnummer opgespaarde ‘India’. Het openingsnummer op het titelloze debuutalbum van de Londense postpunkers kreeg een magistrale uitvoering mee, met een intro die door merg en been sneed. Of om het met de titel van een livealbum van de groep uit 2001 te zeggen: Beautiful chaos!
Daarna was het aan Echo & The Bunnymen. De groep van Ian McCullogh werd aan de affiche toegevoegd na het afhaken van Yello. En daar waren wij alvast niet rouwig om. De set werd ijzersterk afgetrapt met drie songs uit het debuutalbum ‘Crocodiles’ uit 1980: ‘Going Up’, ‘Rescue’ en ‘Villiers Terrace’, waarin flarden ‘Roadhouse Blues’ (The Doors) én ‘The Jean Genie’ (David Bowie) in verborgen zaten. Andere parels in de setlist waren ‘Seven Seas’ en ‘The Killing Moon’ uit ‘Ocean Rain’, ‘Bring On the Dancing Horses’, ‘All My Colours’, ‘The Back of Love’ en ‘The Cutter’ uit ‘Porcupine’ én het als bis opgespaarde ‘Lips Like Sugar’. McCullogh was trouwens heel wat beter bij stem dan tien dagen geleden, toen hij te gast was in ‘De laatste show’. Het nummer ‘Think I Need It Too’, uit het vorig jaar verschenen ‘The Fountain’, kreeg daardoor in Hasselt dan tóch de versie die het verdiende.
Onze eerste Sinner’s Day doet smaken naar meer. Alleen jammer van de graphics die de schermen vulden in de grote zaal. Daar had men ongetwijfeld meer mee kunnen doen. Vaak was er ook té veel licht. Less is more ... De opmerking van Ian McCullogh was dan ook terecht: “Turn the lights down. Jesus Christ, it’s Halloween!”
Setlist Department S >>> 1. Clap Now // 2. Age Concent // 3. Going Left-Right // 4. Turn you On // 5. Wonderful Day // 6. Ode to Koln (The Stench Of War) — Cabaret // 7. Is Vic There? 8. I Want
Setlist Heaven 17 >>> 1. (We Don’t Need This) Fascist Groove Thing // 2. Penthouse & Pavement // 3. Play to Win // 4. Geisha Boys and Temple Girls // 5. I’m Gonna Make You Fall in Love with Me // 6. ... (And That’s No Lie) // 7. Crushed By the Wheels of Industry // 8. Come Live With Me // 9. Sign Your Name // 10. Let Me Go // 11. Temptation — Love to Love You Baby // 12. Being Boiled
Setlist Marc Almond >>> 1. Glorious // 2. Tears Run Rings // 3. Torch // 4. Nijinsky Heart // 5. Bread & Circus // 6. Child Star // 7. The Devil (Okay!) // 8. Jacky // 9. The Idol // 10. Brilliant Creatures // 11. Bedsitter // 12. Sleaze — Walk on the Wild Side // 13. Joey Demento // 14. Tainted Love
Setlist Psychedelic Furs >>> 1. Dumb Waiters // 2. Pretty in Pink // 3. Sister Europe // 4. Heartbeat // 5. Love My Way // 6. The Ghost in You // 7. In My Head // 8. Highwire Days // 9. Heaven // 10. President Gas /// 11. India
Setlist Echo & The Bunnymen >>> 1. Going Up // 2. Rescue // 3. Villiers Terrace — Roadhouse Blues — The Jean Genie // 4. Do It Clean // 5. Seven Seas // 6. Bring On the Dancing Horses // 7. Think I Need It Too // 8. All My Colours // 9. All That Jazz // 10. Never Stop // 11. The Back of Love // 12. The Killing Moon // 13. The Cutter /// 14. Nothing Lasts Forever // 15. Lips Like Sugar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten