Palmenconcerten

In het weekend van 16 en 17 april was Zaal Lux het decor voor de jaarlijkse Palmenconcerten van de Herenthoutse fanfare. Eén en ander stond dit jaar volledig in het teken van de voorbereiding op het vierjaarlijkse provinciaal concours, de Olympische Fanfare Spelen zeg maar.

Op de webstek van de fanfare vergeleek dirigent Patrick Milbou de twee concerten met de Ronde Van Vlaanderen. Wij nemen het verslag van de algemeen koersdirecteur graag over.

Nadat de spieren waren opgewarmd in ‘Atlantic Quest’ kondigde zich al meteen een stevige Koppenberg aan: ‘Atropos’, een muzikaal verhaal over lijden en lotsverbondenheid. Zowaar een mooie parafrase op het afzien van een coureur in de koers. Lek rijden, vallen en weer opstaan, “ne kapotte derailleur” was tijdens deze beklimming niet echt aan de orde; de benen moesten en waren ook goed alsook de “moral”.
Na enkele vlakke kilometers diende zich een meer dan ontroerende ontsnapping aan van Matthias Franssen, die in ‘Gabriella’s song’ met twee vingers in de neus en bugelend het peloton even perplex deed staan. Dit kwam echter snel weer samen aan de voet van een muur van Geraardsbergen.
Het oplopende stijgingspercentage joeg menig hartslagmeter de hoogte in, sommigen liepen rood aan maar niemand loste in deze meer dan nijdige beklimming in drie delen: ‘Tales from The Fens’. Hierin hoorden de talrijke toeschouwers en supporters vooral de gedrevenheid, de koppigheid en de volgehouden inspanning kunnen waarderen van het muzikantenpeloton.
Halverwege klonk een snerpende een sirene. Dit was niet omwille van een aantal muzikanten die totaal “choco” zaten en dus met de bezemwagen dienden afgevoerd, maar wel omdat na dit stuk de bevoorradingszone werd aangekondigd.
Gedurende enkele minuten was het windstil in de koers: drankbussen werden gevuld, energierepen boven gehaald, de benen achter de coulisse nog wat gemasseerd en losgegooid. Sex en andere ongeoorloofde en dus illegale middelen waren vanzelfsprekend niet toegestaan.
Het tweede deel van het concert verliep over ietwat rustiger wegen met toch hier en daar nog een stevige kuitenbijter. Met ‘Adventures of the Beaumé’ hadden de muzikanten alvast de wind in de rug. In ‘Sahara’ waande de muziek- en wielerliefhebber zich in de prachtige ietwat exotische duinenstrook aan de Belgische kust.
Luid aangemoedigd door het talrijke en geestdriftige publiek zette het peloton zich nog even schrap voor ‘The Lords of The Ring’. Wijze grijsaarden, wandelende bossen en vrolijke dwergen bevolkten het weidse landschap.
In het zicht van de finish werd nog even een ommetje gemaakt langs de dramatische slagvelden van Flanders Fields in ‘The Eve of The War’, om dan in volle vaart en met groot bravoure op de tonen van ‘Lord Tullamore’ af te stevenen op de aankomstlijn.
Anders dan in de echte koers was hier niet slechts één winnaar, maar de gehele fanfare hief zich collectief op het hoogste schavotje en stak begeleid door ‘The Longest Day’ fier de armen en bijhorende overwinningspalm in de lucht. “Herenthouts mooiste” - het Palmenconcert 2011 - was spannend, beklijvend en vooral mooi om naar te luisteren en te kijken.