Afgelopen zondag gingen wij voor het eerst een kijkje nemen op Jour Tibour. Het gratis festivalletje is een organisatie van enkele jonge Nijlenaars, die samen met de jeugd- en cultuurdienst van de gemeente Nijlen het heft in handen hebben genomen om onze oosterburen een leuk, hedendaags festival aan te bieden. The Sex Toys (**), Willow (***), The Sore Losers (***), A Brand (**) en Trash Radio (**) zorgden alvast voor hete standjes op het hoofdpodium.
De Nijlense Sex Toys mochten de muzikale debatten op het hoofdpodium openen. Ze deden dat met aanstekelijke punkrock. ‘Rocket Cock’ deed een beetje denken aan ‘Timebomb’ van Rancid. Met ‘The Separation Of Church and Skate’ van NOFX en het afsluitende ‘Loser Anthem’ van The Priceduifkes stonden er ook twee échte covers op de setlist.
Willow heeft de opnamestudio even gelaten voor wat hij is, om enkele zomerfestivalletjes te spelen. Zo zagen wij het zestal, met roots in Leuven en het Brusselse, onlangs nog aan het werk in Olen en straks staan ze in de Wablief?!-tent op Pukkelpop. Hun ingenieuze popsongs werden zondag jammer genoeg niet echt gesmaakt. Daarvoor was het publiek net iets te apathisch. Toch noteerden wij prima versies van onder andere ‘Nerve’, ‘Two Children’, ‘Sweater’, ‘She’s Into Heartaches’, ‘House Of Love’, ‘You Walk Alone’ en ‘Wheeping Giants’. Want dat de jongens van Willow hun instrumenten perfect beheersen, staat als een paal boven water.
De bluesrock van The Sore Losers - vorig jaar nog tweede met HUMO’s Rock Rally, na School Is Cool - sloeg iets meer aan bij het publiek. Bij momenten deed de stem van zanger Jan Straetemans denken aan die van Jack White. Vooral ‘Beyond Repair’, ‘Silver Seas’ (“This is gonna hurt you more than it’s gonna hurt me!”) en de nieuwe single ‘Your Smile’ sprongen er uit.
A Brand kon ons dan weer minder overtuigen. Maar misschien hadden we ons beter opgesteld in de buurt van de PA-tent. Toch kregen ‘Time’ en ‘Hammerhead’ de handen op elkaar.
Ondertussen was ’t Hofke in de Tibourstraat aardig volgelopen voor Trash Radio. Het blijft voor mij alsnog een raadsel waarom die dj-acts zoveel succes oogsten bij de jeugd. Wat doen ze anders dan plaatjes draaien van iemand anders? En heeft iemand zich ooit al eens afgevraagd of ze écht live spelen?!? Met de ene hand aan wat knopjes draaien en met de andere boven m’n hoofd staan zwieren, kan ik ook. Of is dat te simplistisch voorgesteld?
De organisatie kan alvast terugblikken op een geweldige derde editie, met maar liefst 4.326 bezoekers. Dat zijn er 1.000 meer dan in 2010. Bovendien werden er ook 1.000 stoffen polsbandjes verkocht, goed voor 500 euro op de 12-12-rekening voor Afrika.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten