21 punten stonden er oorspronkelijk op de dagorde voor de gemeenteraad van gisteren. “Duw een beetje, er kan er nog altijd eentje bij”, moet Jan Van Dyck (S.A.M.E.N.) gewoon gedacht hebben. En ja, er kan nog altijd eentje bij.
Het toegevoegde agendapunt had te maken met het herschrijven van de verkavelingsvergunning voor de Dekbunders (Canadadreef, Leibeeklaan en Zwaluwenlaan). Dat een en ander hoog nodig is, daarover is iedereen het eens. S.A.M.E.N. heeft echter een probleem met de firma (Arcadis Belgium nv, eVER) aan wie de opdracht uiteindelijk gegund werd. Het voorstel om het punt in geheime zitting te behandelen omdat er “personen werden vernoemd” en men “de persoonlijke levenssfeer” van de betrokkene(n) niet wou schaden, werd naar de prullenmand verwezen. Waarna een aardig op dreef zijnde Van Dyck zijn verhaal mocht afsteken.
Dat verhaal begon half jaren zestig vorige eeuw, toen langs de Itegemse Steenweg de verkaveling Dekbunders werd goedgekeurd. “De gemeenteraad legde de verkavelaar destijds strikte voorwaarden op. Vooraleer de percelen mochten verkocht worden, moest hij wegen, riolering, stoepen en nutsvoorzieningen aanbrengen”, wist Van Dyck. Hoewel alleen maar een pover wegdek werd voorzien en er pas in de tweede helft van de jaren zeventig openbare verlichting werd geplaatst, gingen de bouwgronden vlotjes van de hand. “Momenteel telt de verkaveling een 80-tal woningen, maar van riolering, laat staan stoepen, is nog altijd geen sprake”, aldus ervaringsdeskundige Van Dyck.
Begin de jaren negentig wees Jan Van Dyck al op de onwettige toestand en in de pers verscheen toen het verhaal van de “Spookverkaveling”. Van Dyck wees de gemeente op haar laksheid met betrekking tot het naleven van de verkavelingsvergunning en drong aan op het herstellen van de wegen die ondertussen bijna onberijdbaar waren.
De wegen kregen kort daarna een bijkomende laag asfalt vanwege de gemeente en er werd zelfs werk gemaakt van een rooilijnplan. Omdat de meeste eigenaren in de wijk tevens eigenaar waren van de wegbedding voor hun perceel, moest het openbaar domein door de gemeenteraad vastgelegd worden vóór aan de aanleg van riolen kon gedacht worden. Het rooilijnplan werd door de gemeenteraad goedgekeurd maar was nooit van kracht omdat de gemeente geen aanvraag deed om het in een koninklijk besluit op te nemen.
En het bleef spoken op de Dekbunders. Toen Van Dyck het gemeentebestuur vroeg om na te gaan of de kostelijke aanleg van een riolering langs de twee kilometer wegen niet kon verhaald worden op de oorspronkelijke verkavelaar, was het antwoord van toenmalig burgemeester Tuur Baeten (HVP/CD&V) onthutsend. “De burgemeester had gehoord dat de betrokkene overleden was en zijn erfgenamen de erfenis hadden geweigerd. Hij vreesde dat daar niet veel meer te halen viel. Iedereen begreep dat de gemeente zo schaakmat stond en dat de gemeenschap zou opdraaien voor alle kosten.”
Ondertussen werden de bouwvergunningen in de verkaveling volgens de meest diverse criteria toegekend. “Bouwvoorschriften werden zonder rechtsgrond herhaaldelijk gewijzigd. Nu eens moest op 10 meter van de perceelgrens gebouwd worden, dan weer op zes meter en in sommige gevallen zelfs op drie meter. Blijkbaar werd de bouwdienst deze willekeur moe en drong hij aan op een nieuwe en definitieve verkavelingsvergunning.”
Om de aanleg van riolering door HidroRio mogelijk te maken moest ook de opmaak van een rooilijnplan nog eens overgedaan worden. Tot daar geen probleem. “Groot was echter onze verbazing toen we hoorden dat de opdracht voor de opmaak van de nieuwe verkavelingsvergunning werd gegund aan de zoon en dus een erfgenaam van de oorspronkelijke verkavelaar. De man heeft zich blijkbaar goede vrienden gemaakt bij de Herenthoutse meerderheid en is sinds enige tijd actief in Herenthout.” Navraag leert dat hij ook de kracht is achter de veel besproken verkaveling Heuvelstraat — Schransstraat — Uilenberg.
“Wij vinden de toekenning van deze opdracht totaal ongepast en vragen het College van burgemeester en schepenen om een andere ontwerper aan te stellen”, aldus Van Dyck. “Tevens eisen we een onderzoek naar de geruchten die burgemeester Baeten destijds opving en de mogelijkheid om de oorspronkelijke verkavelaar of zijn nalatenschap verantwoordelijk te stellen voor de niet naleving van de verkavelingsvoorwaarden.”
Het betoog van Van Dyck maakte indruk, want de ingezette stemmingsronde werd halverwege gestaakt en het agendapunt verdaagd. Het liep toen dan ook al tegen middernacht aan.
SUPERVERKAVELING
Arcadis Belgium nv uit Berchem is dus ook de firma achter de verkaveling tussen de Uilenberg en de Wiekevorstse Steenweg. En net nu stond ook het vaststellen van de uitrustingsvoorwaarden en de goedkeuring van het wegtracé van de superverkaveling op de dagorde van de gemeenteraad.
Tine Witvrouwen (GBL) werd in dezen het vuur aan de schenen gelegd. En de jongste schepen in de bestuursploeg van burgemeester Roger Gabriëls (GBL) kwam er niet echt goed uit. Stijn Raeymaekers (Eenheid) maakte Witvrouwen attent op de belangrijkheid van het project. “Dit is misschien wel het grootste dossier van de laatste 20 jaar én de volgende 20 jaar”, waarschuwde Raeymaekers haar. “Het is niet toevallig dat de verkavelaar het dossier net nu indient, na een machtswissel.” Een stelling die ook Hugo Cambré bijtrad.
Gabriëls sprong Witvrouwen net iets te laat bij. “Het is zielig om te zien hoe twee ex-schepenen een jonge schepen zo aanvallen”, fulmineerde hij. Het kalf was toen echter al lang verdronken. Bompa Sooi moet in het publiek ongetwijfeld een paar keer gestorven zijn.
De schepen van ruimtelijke ordening werd inderdaad hard aangepakt, al dan niet terecht. Vooral het feit dat Witvrouwen geen advies had ingewonnen bij de GECORO- en de Verkeersraad werd haar kwalijk genomen. De aangehaalde overgangsperiode tussen twee besturen kan en mag geen excuus zijn. Het feit dat de schepen nauwelijks tijd had gehad om het dossier ten gronde te bestuderen, ook niet. Reden te meer om voorzichtigheid in te bouwen.
Het punt had dan ook nooit op de agenda mogen staan. Coalitiepartner CD&V volgde Eenheid voorzichtig. “Het is duidelijk dat dit dossier nog niet rijp is om nu over te beslissen”, gaf Maurice Helsen toe. Hij stelde voor het agendapunt te verdagen en het dossier over te maken aan de GECORO-, MINA- en Verkeersraad. Er werd meteen ook beslist om te wachten tot de drie adviesraden opnieuw geïnstalleerd zijn.
Witvrouwen zag haar verkiezingssprookje gisteren abrupt beëindigd. GBL heeft vannacht ongetwijfeld oplapwerk moeten verrichten. Welkom in de (gemeente)politiek, Tine ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten