Tussen alle activiteiten rond de herdenking van De Groote Oorlog, zouden we haast vergeten dat Imitato (****) maar liefst zes keer optrad voor een uitverkochte Zaal Lux. Wij waren erbij op de extra voorstelling van 31 oktober. En? Wij zagen dat het goed was, tiens!
Eerste vaststelling: er werd heel wat minder geplaybackt. Een verdienste van de nieuwe lichting Imitatisten, die verkozen om live te zingen. Tóch was de Soul Train waarin achtereenvolgens Michael Jackson (Don’t Stop ’till You Get Enough), The Jackson 5 (I Want You Back), Barry White (You’re the First, the Last, My Everything) en de Bee Gees (Stayin’ Alive) werden geplaybackt een geweldige act, die de zaal na de pauze meteen in vuur en vlam zette. De pruiken van de broers Jackson die alsmaar toenamen in volume waren hi-la-risch, net zoals het gebit van Barry ‘Stefan Laenen’ Gibb.
Tweede vaststelling: Maxime De Ceulaer bleek een waardige opvolger van presentator Peter Dresselaers. Proper op zijn eigen en welbespraakt. De ideale schoonzoon, zeg maar.
NIEUWKOMERS
Maar laten we beginnen bij het begin. De show kwam wat aarzelend opgang met het dansnummer ‘Time of Life’, met in de hoofdrol het nieuwe Imitato-lid Gert. Maar het was dan ook geen gewoon danskoppel dat we voorgeschoteld kregen. En dan heb ik het vooral over het verschil in gestalte. Gert komt ook wel eens aan de bak als travestiet en kan echt wel dansen. Moet ook wel als je dansles geeft.
Ook nieuwkomer Sven Cannaerts werd als slachtoffer van hypnotiseur Pedro Pirelli in het tweede nummer meteen voor de leeuwen gegooid. Gewaagd - vooral wegens de moeilijkheidsgraad - was het nummer met de elfendertig belletjes, waarin Peter Hens en Koen Van Laer live eigenzinnige instrumentale versies brachten van bekende 90’s-hits en tv-tunes. Vooral het thema van ‘The A-Team’ vonden wij zeer geslaagd.
Ook hilarisch was het potje gitaar stemmen van de broers John en David Van Doninck. Het deed ons niet alleen denken aan Mijn Broer en Ik maar óók aan het allereerste optreden van ... Radiohead dat wij mochten meemaken. Het was 22 augustus 1993 en Radiohead kroop in Gierle, in de Hof Van de Pastoor, op het podium van het Sjock Festival. ‘Anyone Can Play Guitar’ klonk uit de speakers en Thom Yorke en de zijnen gaven iedereen nét dat gevoel. Het gevoel dat iedereen zó gitaar kan spelen ...
Andere hoogtepunten in het eerste deel van de show waren de act van Zatte Rita, die haast het podium afbrak, het opnieuw live gezongen ‘Parole Parole Parole’ en de klassieker ‘Duel in de Hel’, waarin een hoofdrol was weggelegd voor geluidsman Sven ‘Svekke’ Cambré. En dan was er de pauze. Geen gewone pauze deze keer. Neen, er rolde een videoscherm naar beneden en gedurende 20 minuten werden we afgeleid door een bende Trampoline Boys.
GEKKEBEKKENTREKKERIJ
In het tweede deel van de show bleef Imitato crescendo gaan. De eerder aangehaalde Soul Train daverde met een rotvaart door Zaal Lux. Maar ook de balkonscènes met premier Charles Michel en Statler & Waldorf waren hi-la-risch! Triestig en intimistisch was dan weer het verhaaltje van de jongen met de naam Anita, die een symbolisch knietje gaf aan zijn vader die hem met die naam had opgezadeld.
Maar de prijsbeesten van de avond waren zonder twijfel ‘Tour de France’, ‘Friturist’ én het live gezongen ‘Tien Trappisten’. De gekkebekkentrekkerij van Jasper De Ceuster deed Jaques Vermeire verzinken in het niets, het aan Jiskefet schatplichtige vensterspel van Wim Wouters en Sven Cambré was om vingers en duimen bij af te likken en het trappistenlied van een steeds zatter wordende Peter Hens bracht de zaal tot een delirium. En dan moest het bouwvakkerskoor, onder leiding van de fidele Charlie Chap, nog langskomen ...
Ook een pluim - al dan niet in hun gat - voor Mijn Zus en Ik ofte de Van Dinonck Sisters, Willy & Danilla en de Huirtuitse Romeo’s, die samen met André Hazes en Michel Sardou voor een ware apotheose zorgden. Maar de prijs voor moed en durf geven we graag aan Chippendale Stijn Verbruggen. R-E-S-P-E-C-T!
Imitato heeft er zes dagen lang een serieuze lap opgegeven. Twee jaar wachten is lang, heel lang ...
Lijstje >>> 1. Time of my Life (David, Gert) // 2. De hypnotiseur (John, Stefan, Sven Cannaerts) // 3. Belletjes (Peter Hens en Koen) // 4. Kuisvrouw (Gert) // 5. Gitaar stemmen (David, John) // 6. Wasdraad (Sven Cambré, Koen) // 7. Dj’s Anthony Paris en Spike Rike (Wim Wouters, Stijn, Gert) // 8. Zatte Rita (Stefan) // 9. Prins Balou (Stijn) en nar Wim (Van Herck) // 10. Zwarte doek (Peter H. en Koen) // 11. Parole parole parole (Wim W., Jasper) // 12. Duel in de hel (Wim V.H., Stefan, Sven Cambré) // 13. Latin Mix /// Pauze: Trampoline Boys /// 14. Soul Train Medley // 15. Knietje (John) // 16. Tour de France (Jasper, David, Sven Cannaerts) // 17. Charles Michel (Stefan) // 18. Friturist (Wim W., Sven Cambré) // 19. Tien trappisten (Peter H.) // 20. Bouwvakkerskoor Immotato // 21. Toots (Koen) // 22. Statler & Waldorf (Wim W., Peter Cambré) // 23. Van Dinonck Sisters // 24. Willy & Danilla (Stijn, Peter H.) // 25. Huirtuitse Romeo's (Peter C., Peter H., John) feat. André Hazes (Stijn) en Michel Sardou (Jasper)
Gehoord & gezien >>> Imitatoshow 2016, in Zaal Lux, op maandag 31 oktober 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten