Zonder rijbewijs

Zestig jaar lang reed de 82-jarige Louisa Verstrepen rond zonder rijbewijs. De grove overtreding kwam eerder toevallig aan het licht, toen ze met haar zus Maria in café Diamant bij een tas koffie zat te keuvelen over rijbewijzen.

“Dagelijks rijden we er in de namiddag gezellig op uit”, zegt Louisa ‘Wis’ Verstrepen in Het Nieuwsblad. “Tot het gesprek over rijbewijzen ging. Mijn zus haar portefeuille is eens gestolen in Scherpenheuvel. Zij heeft dus net als mijn vriendin Godelieve een nieuw rijbewijs, zo’n plastic kaartje. Ik wilde mijn oude papieren ‘vod’ tonen, maar vond die nergens in mijn portemonnee. Ook thuis bleek het bewuste bewijs niet te vinden. Na zestig jaar bleek mijn rijbewijs spoorloos verdwenen.”
Wat doet een plichtbewuste burger als Wis dan? Naar de Bouwelse Steenweg trekken om op het gemeentehuis het document opnieuw aan te vragen. “De ambtenaar keek in zijn computer, maar kon mijn rijbewijs niet vinden. Hij zocht, en zocht nog eens, maar volgens de overheid had ik geen rijbewijs. De wijkagent werd erbij gehaald, maar ook hij krabde zich in zijn haar.”

TWEE RIJBEWIJZEN VOOR ANDERE LOUISA
Pas na de nodige vijven en zessen kwam de aap uit de mouw. Het toeval wil dat Wis een nicht heeft die óók Louisa Verstrepen heet. Bovendien is die nicht exact even oud en woont ze nog in dezelfde straat ook.
“We zijn destijds op het gemeentehuis ons rijbewijs op dezelfde dag gaan halen, zonder dat we dat van elkaar wisten overigens. De dienstdoende ambtenaar heeft zich vergist, en mijn nicht twee rijbewijzen toegekend en mij geen.” Wis kreeg dus wel het bewijs mee, maar op papier heeft ze eigenlijk nooit een rijbewijs gehad.

RIJSCHOOL?
Het is moeilijk te geloven maar destijds kreeg iedereen op eenvoudige aanvraag een rijbewijs. Tegenwoordig komen daar examens aan te pas. Vraag het maar aan friturist Robin Van Camp.
Wis blijft gelukkig gespaard van de rijschool en examens. “De gemeente gaf me een voorlopig rijbewijs. Net als de jonge mensen. Ik mag dus officieel niet in het weekend of ’s avonds rijden, maar ik rij sowieso niet in het donker. En vrijdag mag ik dan mijn allereerste officiële rijbewijs in ontvangst nemen, op mijn 82ste.”

MEDAILLE
Wis reed dus decennia gezwind door de mazen van het net. “Ik ben nooit gecontroleerd. Ik ben nooit geflitst. Ik ben nooit gebotst. Eerlijkheidshalve vind ik dat ik een medaille verdien, voor zestig jaar zonder accidenten. En dat voor iemand die nooit een rijbewijs had”, lacht ze.


Wis bij haar autootje. (Foto: mia)