Clara Janssens in het gemeentehuis

Nog tot einde december kan je de grafische werken van Clara Janssens komen bekijken in het gemeentehuis. Clara, jarenlang hét gezicht van vereniging Kunstkring Toreke Beeldende Kunsten, kondigde recent aan om het voorzitterschap van de kunstkring over te laten aan anderen.

Een en ander was ook burgemeester Patrick Heremans (GBL) niet onopgemerkt voorbijgegaan. In plaats van in te zoomen op haar werk nam hij vorige week vrijdag, tijdens de opening van de 51e groepstentoonstelling van de kunstkring, de vrijheid om even in te zoomen op Clara zelf.

HÉT GEZICHT VAN TOREKE
“Jarenlang heeft zij de taak van het voorzitterschap met bravoure opgenomen. De fakkel die zij op die manier heeft doorgegeven, wordt vandaag in een soort van dagelijks bestuur opgenomen door Corry De Schutter, Els Dens en Joris Peeters. De kunstkring wil dan ook een oprecht en welgemeend woord van dank uitspreken aan het adres van Clara. Zij is immers jarenlang hét gezicht geweest van de vereniging. Zij vertegenwoordigde de kunstkring in de cultuurraad en motiveerde de leden om workshops en expo’s voor en door de kunstkring te laten plaatsvinden. Niet alleen voor de cultuurraad, maar ook voor scholen binnen en buiten Herenthout, de bibliotheek, de week van de amateurkunsten, expo’s binnen en buiten Herenthout, enz. Zij won zelf allerhande prijzen met haar eigen werk en vanuit haar carrière als lerares in de artistieke richtingen van het Francescopaviljoen in Herentals. Daarnaast zorgde zij ervoor dat elk jaar opnieuw de erkennings- en subsidiedossiers in orde waren. Beste mensen, jullie begrijpen dat Clara een tijdlang één was met de kunstkring en dat ook zo naar buiten wist uit te dragen op een zeer respectvolle manier. Clara is jarenlang de vaandeldraagster van de vereniging geweest en heeft zich jarenlang ingezet voor het uitdragen van ons Herenthouts cultuurgebeuren. Ook vanuit de gemeente bedanken wij Clara daar enorm voor.”

PRIMEUR
Heremans had trouwens ook een primeur. “De kunstkring zelf meent niet te kunnen achterblijven en daarom is binnen de vereniging het idee gerijpt om Clara voor te dragen voor de Trofee van Verdienste. Een primeur die de kunstkring wil delen, in de eerste plaats met Clara zelf, maar verder ook met alle aanwezigen.” De Trofee van verdienste wordt in januari 2019 uitgereikt tijdens een gala-avond in Ter Voncke.
Clara bedankte op haar beurt alle leden die hebben meegewerkt aan de artistieke uitstraling van Kunstkring Toreke. “Mijn dank gaat ook naar de vele trouwe bezoekers. Dank aan het gemeentebestuur en personeel omdat we telkens kunnen genieten van deze prachtige locatie!”




Clara Janssens over haar werk: “Het beeld, de uitbeelding is zeker geen nabootsing van iets, maar wel een nieuwe creatie die mij een gevoel van vrijheid geeft.”


Hoorcentrum Aerts won in februari van dit jaar Het Hart voor Ondernemers 2018, georganiseerd door UNIZO Neteland. Clara Janssens maakte voor deze gelegenheid het kunstwerk dat tijdens de viering aan de winnaar werd overhandigd ...


Begin dit jaar stelde Toreke voor de tweede maal tentoon in het Lierse Vleeshuis ...

Stad Herentals gaat samenwerkingsovereenkomst aan met VOC Neteland

Op de vergadering van 27 november besliste de gemeenteraad van Herentals om de volgende zes jaar een samenwerkingsovereenkomst af te sluiten met VOC Neteland in Herenthout. Dit voorstel, dat kadert in het ‘Actieplan Dierenwelzijn’ en door fractieleider Peter Verpoorten van Groen Herentals werd voorgelegd aan de gemeenteraad, voorziet in een jaarlijkse subsidie van 5.000 euro.

Peter Verpoorten: “Dit is een project dat velen in de gemeenteraad nauw aan het hart ligt. De burgers van Herentals doen reeds vele jaren voor de opvang van zieke en gekwetste wilde dieren een beroep op het VOC Neteland. Het is dan ook gepast dat de stad met het VOC een overeenkomst afsluit om de samenwerking te regelen en een financiële ondersteuning voor het VOC te voorzien. Het VOC heeft immers een werking in het hele Neteland en elke gemeente moet zijn steentje bijdragen voor de diensten die het VOC biedt. Wij zijn heel blij dat dit eindelijk geregeld is.”

ZWERFKATTEN EN NESTGELEGENHEID
Verder stemde de Herentalse gemeenteraad ook in met de voorstellen van Groen om de subsidie voor het project voor de sterilisatie van zwerfkatten op te trekken naar 6.000 euro per jaar. Een jaarlijkse toelage van 3.000 euro biedt de stad de mogelijkheid om met Vogelbescherming Vlaanderen en Natuurpunt een project op te zetten dat voorziet in nestgelegenheid voor vogels en vleermuizen, het inrichten van wintervoederplekken voor vogels en een campagne om burgers te sensibiliseren hetzelfde te doen.
“Daar waar het VOC zich inzet voor de verzorging van zieke, gekwetste en verzwakte dieren, is ook preventie heel belangrijk. Daarom zijn ook maatregelen ter ondersteuning van de biodiversiteit en populaties van wilde dieren nodig”, aldus Verpoorten. “We zullen nu samen met Vogelbescherming Vlaanderen en Natuurpunt zorgen voor nestgelegenheid voor vogels en vleermuizen in en op openbare gebouwen en in bomen op het openbare terrein. In de winter zal de stad op het openbare terrein op een aantal plaatsen voederplekken voorzien voor vogels. Dit zijn allemaal belangrijke initiatieven voor de ondersteuning van de populaties van deze diersoorten.”

Pedofiel komt er met voorwaardelijke straf vanaf

De correctionele rechtbank in Turnhout heeft een voorwaardelijke gevangenisstraf van 15 maanden uitgesproken tegen een zestiger uit Herenthout die zijn nichtje acht jaar lang elke week seksueel misbruikte. De aanrandingen begonnen toen het meisje 7 jaar was en duurde tot haar 15 jaar.

Het slachtoffer bleef wekelijks bij haar oom slapen, omdat ook haar grootmoeder daar inwoonde. Tijdens die logeerpartijen werd het meisje aangerand. Haar oom heeft de feiten niet betwist toen ze aan het licht kwamen.
De man moet van de rechtbank een psychotherapeutische behandeling volgen. Aan zijn nichtje moet hij 8.000 euro schadevergoeding betalen.

45 jaar Muziekkafee Titanic

Het Muziekkafee Titanic in de Molenstraat bestaat 45 jaar. Om dat te vieren nodigde de huidige waard Yannik Cambré afgelopen zondag al zijn voorgangers uit. “Ik ben de negentiende cafébaas van de Titanic”, weet Yannik, die de boekhouding netjes heeft bijgehouden.

Yannik heeft het alvast van geen vreemden. Zijn vader Peter, nu chef van La Taperia, stond van 1984 tot 1986 achter de tapkranen van de Titanic. Samen met hem behoren Johan ‘Jakke’ De Kepper en Lieve De Beuker, die in de periode 1978-1980 het café openhielden, tot de echte anciens.
“Het was een mooie tijd”, meent Johan. “Iedereen ging toen werken vanaf zijn vijftiende en iedereen had geld. Het waren nog hoogdagen voor de diamantsector. Vaak hadden de klanten nog diamanten op zak als ze op café gingen. En dan lieten ze al wel eens iets vallen. Niet dat er dan paniek was, maar dan moesten we toch met de borstel vegen tot het laatste steentje opnieuw gevonden was. Gelukkig zag je die snel liggen.”

DANCING VENUS
Maar laten we even teruggaan naar het begin van den Titanic. Willy Heylen en Christiane Aerts waren in 1973 de eerste uitbaters. Zij toverden Dancing Venus om tot café Titanic. Wat aanvankelijk een gewoon café was, veranderde eind jaren 70 door toedoen van de Johan ‘Jakke’ De Kepper in een bruine kroeg. “Wij hebben het behangpapier verwijderd en waren de eersten die de muren van een laagje verf voorzagen”, herinnert Jakke zich. “Ik draaide de betere rockplaten en vanaf toen kregen we vooral jongeren over de vloer.”

KLASSIEKERS
Al bleef de jukebox uit de beginjaren trouw op post. ‘Spanish Stroll’ van Mink DeVille, ‘Piece of the Rock’ van Mother’s Finest en ‘A Real Mother For Ya’ van Johnny Guitar Watson groeiden uit tot ware Titanic-klassiekers. Er was een schakelaar achter de toog om te vermijden dat én de jukebox én de gewone installatie samen muziek bleven spuien.
Wim Engels en Jen Erens (uitbaters van 1980-1982) bewaren ook goede herinneringen aan hun tijd achter het roer van de Titanic. “We hadden een hond die Mink heette, naar Mink DeVille. Die is door de klanten ooit eens met bier dronken gevoerd. We waren vaak tot ’s morgens open maar op zondag waren er ook steevast heel wat vroege klanten die zogezegd naar de mis gingen.”

WAUTERS & CO
In de gloriejaren van De Lux gebeurde het meermaals dat artiesten nadien nog de kroeg bezochten. Ook Wim ‘Piet’ Bierinckx (2000-2002) kan erover meespreken. “Ik wilde zelf nog eentje gaan pakken en had alles opgeruimd en de afwas gedaan met nog één man in het café. Dan zwaaide plots de deur open en dorpsgenoot Herman Cambré kwam binnen. Hij was toen de drummer van Clouseau. Hij had Koen Wauters bij. Het nieuws dat Koen Wauters in den Titanic zat, ging snel het dorp rond. Tien minuten later zat het stampvol.” Den Herre is trouwens absolute recordhouder met meer dan vijf jaar achter de tapkranen, verdeeld over twee ambtstermijnen en evenveel ... vrouwen.

NIET VEEL VERANDERD
Negen lustrums Muziekkafee Titanic. Het is wat. Maar bijna was de kroeg er niet meer geweest. “Veel mensen in Herenthout zullen zich de grote brand in het stoetmagazijn herinneren”, zeggen Koen Dercon en Marjan Dens (1994-1998). Rook en waterschade waren hun deel.
Veel is er in den Titanic door de jaren heen niet veranderd. Koen Dercon was wel de man die de caféoppervlakte van den Titanic destijds zowat verdubbelde. Toen hij de doorgang naar de wc’s veranderde, kreeg de kroeg een voorste en een achterste gedeelte. En toen Yannik een jaartje geleden het roer overnam, werd die binnenmuur gesloopt en den toog verplaatst zodat het café helemaal werd opengetrokken.

VINYL SUNDAYS
Gezelligheid, sfeer en muziek blijven belangrijk in het café. “Af en toe organiseren ze hier Vinyl Sundays”, weet een van de stamgasten. “Dan mag je je eigen elpees meebrengen die hier dan worden gespeeld. En dat is altijd prettig.” De eerstvolgende Vinyl Sunday vindt plaats op zondag 6 januari 2019. (Bron: Het Nieuwsblad)


Huidig Titanic-kapitein Yannik Cambré en vriendin Liene Serneels.


Tien van de vijftien cafébazen verzameld op één kiekje bij de viering van 30 jaar Titanic in 2003. (Foto Louis Verbraeken)


De kroeg versleet tijdens de voorbije 45 jaar dus negentien cafébazen. Dat er zo vaak andere gezichten achter de tapkraan stonden, had alles te maken met de toenmalige wetgeving. “Wie gedurende twee jaar cafébaas werd, bleef met alle papierwerk in orde en kon achteraf zonder problemen weer voor een baas gaan werken”, weet Jan De Kepper (vooraan rechts op de foto). (Foto: Marc Peeters)


Dancing Venus in de Molenstraat! In het raam een affiche van de film ‘Les Fleurs du soleil’ (‘I girasoli’) van Vittorio De Sica uit 1970, met o.a. Sophia Loren en Marcello Mastroianni, die destijds werd gedraaid in De Toekomst.

Voetbaluitslagen

Na het gelijkspel in Bouwel en de klinkende 0-5 zege in Oostmalle vorige week moesten de spelers van KFC Herenthout zondag voor de derde keer op rij op verplaatsing spelen. Ze trokken richting KFC Pulle.

Herenthout nam de beste start en opende de score via Holemans, maar Pulle vond via Van Brandt een gepast antwoord. Vlak voor rust kwamen de bezoekers opnieuw op voorsprong, weer via Holemans. Verlinden kon snel na rust gelijkmaken. Het spel bleef over en weer gaan, maar doelpunten vielen er niet meer. In de stand nestelt KFC zich op de 11de plaats op één puntje achterstand van de heren uit Bouwel. Volgende zaterdagavond speelt KFC gastheer voor KSK Kasterlee.

DOELPUNTEN: 15’ Holemans 0-1, 27’ Van Brandt 1-1, 43’ Holemans 1-2, 53’ Verlinden 2-2.
OPSTELLING KFC: Windey, Liétar (Van de Sande), Van Dael, Snijers, Holemans, Lenaerts, El Harouat, Yves Van den Bosch, Thys, Zoubeir (Jarne Le Blon) en Niels Le Blon

LVL AMATEURVOETBAL (23/11/18)
Super saturday in de vierde afdeling van het amateurvoetbal. In Wiekevorst stonden de nummers 1 en 2 tegen elkaar, in Hulshout de nummers 3 en 4. Zowel FC Diamantschijf - FC Valvecke B als FC Heidester B - ZWD La Folie B eindigden op een gelijkspel. Goalgetter Kevin Engels opende de score voor de Schijf. Joren Van Herck kon even voor affluiten gelijkmaken. Al bij al een billijke uitslag. Valvecke B blijft op kop met 29 punten, één puntje meer dan Diamantschijf. FC Heidester B volgt op drie punten en ZWD La Folie B op zeven.

1e afdeling
FC Flamingo - FC Valvecke uitstel

2e afdeling
FC Fiat - Halder United 2-1

3e afdeling
FC Stoopke - FC Fortuna 7-2

4e afdeling
FC Diamantschijf - FC Valvecke 1-1

Veteranen
FC Fiat - FC De Slappe 4-0


Valvecke B even voor de aftrap. Doelpuntenmaker Joren Van Herck ontbreekt op de foto ...




De supporters van FC Valvecke zorgden langs de lijn voor heel wat animo!

Kunstkring Toreke stelt tentoon

Gisteren opende burgemeester Patrick Heremans (GBL) in de Sint-Gummaruskerk de 51e groepstentoonstelling van Kunstkring Toreke. Clara Janssens, jarenlang hét gezicht van de vereniging, kondigde haar afscheid aan.

Kunstkring Toreke bewijst elk jaar opnieuw dat er in ons dorp heel wat creatievelingen aan het werk zijn. “Dat we hier terecht fier op mogen zijn, staat boven alle discussie”, wist onze burgemeester. “Kunstkring Toreke is het levend bewijs dat kunst heel dicht bij de mensen kan staan. Meer nog, dat ze er deel kan van uitmaken.”

CLARA
Omwille van gezondheidsredenen besliste Clara Janssens enkele weken terug om het voorzitterschap van de kunstkring over te laten aan anderen. Clara is jarenlang hét gezicht geweest van de vereniging. Zij vertegenwoordigde de kunstkring in de cultuurraad en zorgde voor de motivatie bij de leden om workshops en expo’s voor en door de kunstkring te laten plaatsvinden.
Clara was een tijdlang één met Kunstkring Toreke en ze wist dat ook zo naar buiten te dragen op een heel respectvolle manier. “Clara heeft zich jarenlang ingezet voor het uitdragen van ons Herenthouts cultuurgebeuren. Ook vanuit de gemeente bedanken wij Clara daar enorm voor”, aldus Heremans.
De kunstkring zelf meent niet te kunnen achterblijven en daarom is binnen de vereniging het idee gerijpt om Clara voor te dragen voor de Trofee van Verdienste, die in januari 2019 zal worden uitgereikt tijdens een gala-avond in Ter Voncke.

GASTEXPOSANTEN
Nieuw dit jaar is het feit dat de kunstkring twee gastexposanten heeft uitgenodigd. Het gaat om theaterkostuumontwerpster Katrien Nijs en beeldhouwster Carine Laeveren.
Katrien Nijs toont een volumineuze kimono waarin haar liefde voor textiel duidelijk is. In het dagelijkse leven ontwerpt ze kinderkleding, schildert ze portretten en maakt ze kostuums en hoeden voor bedrijfsevenementen en toneelgezelschappen.
Carine Laeveren koos voor fluwelen koppen of zoals ze het zelf omschrijft ‘geflockte koppen’. Ze gebruikt hiervoor een techniek die reeds in het oude China gekend was.

EERBETOON
Als eerbetoon aan de onlangs overleden Mieke Govaerts toont de kunstkring haar werk achteraan in het kerkje, waar het prominent belicht wordt. Het is een hulde van de kunstkring aan haar jarenlange actieve bijdrage aan de expo’s ...

De tentoonstelling is vandaag en morgen open voor het publiek. Volgende technieken komen aan bod: aquarel, juweel, vrije grafiek, beelden in keramiek, beeldhouwen, sculpturen, schilderijen, tekeningen en mode.


Een houtsnede van Els Dens, gemaakt voor de expo INTHEBOX, Kunst met pit.


De Kalmthoutse heide (olieverf op doek) van Liliana Van Looy.


De kwetsbare mens in klei, het favoriete materiaal van Nicole Gios.


De geflockte koppen van Carine Laeveren.

John Grant @ Trix Club

‘Love Is Magic’. Het is de titel van het nieuwste album van John Grant (*******). De man kwam het plaatje voorstellen in de Trix Club. Wij waren getuige van een overweldigend concert.

Magistraal. Niet alleen liefde is magie, een concert van John Grant is dat ook! Wij hoorden alles, het beste van het beste. Harmonie - Beach Boys, bij momenten vierstemmig! - dankzij Paul Alexander, bekend van Midlake. Vettige disco ook, beter dan op plaat: ‘Preppy Boy’ en ‘He’s Got His Mother’s Hips’. Songschrijverstalent van de bovenste beste plank. “I am the greatest motherfucker that you’re ever gonna meet. From the top of my head, down to the tips of the toes on my feet.” Prachtig toch?!? En het stemmetje in ‘Metamorphosis’ deed ons denken aan Tim Burtons ‘Nightmare Before Christmas’. De synergie ook, tussen de klassieke instrumenten en de elektronica ...
Maar het absolute hoogtepunt was ‘Glacier’, dat als een echte gletsjer het publiek bij verrassing te stekken nam ... Of was het ‘Queen of Denmark’. Of ‘GMF’? Of toch ‘Marz’?
Heerlijk om John Grant in de club te mogen zien en horen. Waar je de artiest bijna kan aanraken. Je kon elk woord verstaan, toch wel een unicum. Loepzuiver, wat een stem ...
Ik heb me achteraf trouwens bij John verontschuldigd, omdat ik onlangs op een quiz ‘Marz’ niet herkende. Jef A., het zal ongetwijfeld aan de kwaliteit van de geluidsopname gelegen hebben!
U leest en ziet het trouwens goed. Als je ‘Vriend of Vijand’ zes sterren geeft, moet je John Grant er wel zeven geven ...

Setlist >>> Tempest // Love Is Magic // Grey Tickles, Black Pressure // Global Warming // Preppy Boy // Smug Cunt // Metamorphosis // Pale Green Ghosts // It Doesn’t Matter to Him // Touch and Go // Is He Strange // Glacier // He’s Got His Mother’s Hips // Black Belt // Queen of Denmark /// Marz // GMF // Caramel

Gehoord & gezien >>> John Grant, in Trix Club in Antwerpen, op 21 november 2018

Ellen Van Loy blijft meedraaien aan de wereldtop

Het respect voor onze dorpsgenote neemt alleen maar toe. Zo blijkt uit onderstaand artikel op Wielerflits.nl. Met dank aan Herenthouts Sportleven voor de tip ...

”
Ellen Van Loy is in september 38 geworden. Nog steeds werkt de Kempense fulltime in de zomer en halftijds in de winter. Toch houdt ze week na week stand aan de top van het damesveldrijden. Dat bewees ze het voorbije weekend eens te meer met een vierde plaats in Tabor en een derde plek in Hamme.

Er zijn een aantal uitzonderingen, maar het gros van het vrouwelijke veldritpeloton van 2018 is fulltime met zijn sport bezig. Niet Ellen Van Loy. De Kempense werkt als opvoedster bij mensen met een mentale beperking. “Voltijds in de zomer, halftijds in de winter”, vertelt Van Loy. “Concreet betekent dit twintig uur in de week. Zowel dag- als nachtshifts als weekenddiensten en feestdagen. En ja, ik vind dit perfect combineerbaar, al neemt mijn hobby meer werkuren in beslag dan mijn beroep. Maar ik combineer dit ondertussen zes jaar en het werkt nog steeds.”

GEEN GLAZEN BOL
Van Loy – die voor Telenet-Fidea uitkomt – was reeds een dertiger toen ze doorstootte naar de top. Voltijds veldrijdster worden, heeft ze nooit overwogen. “Ik heb de kans nooit gekregen, dus heb ik het ook nooit moeten overwegen. Het risico nemen om zonder vast maandloon te crossen en te leven van mijn start- en prijzengeld, dat heb ik ook nooit gewild. Niemand heeft immers een glazen bol om te zien hoe je seizoen verloopt. Stel dat je geblesseerd geraakt en je staat een tijd aan de kant, wie gaat dan de rekeningen betalen? Waarom ik nooit de kans kreeg? Goh… Misschien omdat ik al wat ouder was toen ik een degelijk niveau haalde. Wellicht dachten ze toen dat ik niet veel potten meer zou breken. Ik ben ook geen veelwinnaar geworden, voor alle duidelijkheid. Maar ik hou wel nog steeds stand tussen de toppers. En daar ben ik elke week opnieuw ontzettend blij mee.”
Haar situatie zorgt ook niet voor frustratie. “Echt niet. Mocht dat zo zijn, dan houd ik er beter mee op, denk ik. Het is wat het is: we zijn in 2018. Het damesveldrijden is geëvolueerd. Meisjes worden vandaag al op jonge leeftijd opgepikt door de grotere teams en worden begeleid door professionals, maar ze bewijzen stuk voor stuk dat ze getalenteerd zijn. Het niveau bij de vrouwen blijft stijgen. Toen ik aan het begin van mijn carrière stond, moesten we om tien uur ’s morgens de wei in. Zonder startgeld. Zonder tv. Zonder topteams die interesse toonden. Eigenlijk hebben dames als Helen Wyman, Sanne Cant, Loes Sels, Nikki Brammeier en mezelf het pad geëffend. Dat is ook een verdienste.”

GEMIDDELDE LEEFTIJD EERSTE RIJ IN TABOR: 34,5 JAAR
Opvallend, tussen dat jonge geweld blijven toch nog een aantal gevestigde namen standhouden. Daar is Van Loy met haar 38 jaar een voorbeeld van. “Ik niet alleen, hoor. Iemand maakte ons er zaterdag in Tabor attent op: de gemiddelde leeftijd van de eerste startrij bleek 34,5 jaar te zijn. Blijkbaar is maturiteit in het veldrijden best belangrijk. Ik werk hard, natuurlijk. Daar verplichten die jonge talenten ons toe, maar ervaring en body spelen ook hun rol. En een beetje talent, wellicht. En zo lang ik mijn mannetje kan staan en ik merk dat dat geapprecieerd wordt, vind ik het plezant. Zondag na de wedstrijd kwam iemand me vertellen: ‘Gelukkig hebben we nog de vrouwencross.’ Wel, ik beschouw dat als een mooi compliment. En ga ik met een goed gevoel naar huis.”

Nico Dick voor wielerflits.nl

Ondertussen in Huirtuitse Velden (en omstreken) ...

Zaterdag was de cross aanbeland in Boortmeerbeek. Het was niet echt een parcours op maat van dorpsgenoot Brend Stubbe.

Het was er heel kort en snel, maar Brend zou er toch het beste van gaan maken. Na een redelijke start begon Brend plaatsje per plaatsje op te schuiven. Uiteindelijk is hij als 26e geëindigd van de 41 deelnemers. Brend en zijn entourage hopen ondertussen op meer modder!



ERE WIE ERE TOEKOMT!
Al enkele weken geleden, maar daarom niet minder interessant. Tijdens het drukke veldritweekend van 27 en 28 oktober werd er in de Binnenstraat ook gestreden voor de titel van Kampioen van Herenthout Mountainbike.
Bij de +40-jarigen ging de titel naar Kris Verhulsel, voor Marc Op de Beeck en Kris Ceulemans. Koen Van Noten was de beste bij de -40-jarigen. Hij versloeg Viktor Claes en Jasper De Ceuster. (Bron: Herenthouts Sportleven)


Het podium van de veertigplussers ...


... en dat van de min-veertigjarigen.

VC Delhaize Heist-Herenthout laat KVC Maasmechelen punteloos achter

De wedstrijd KVC Maasmechelen – VC Heist Delhaize Herenthout, gespeeld in het afgelegen Uikhoven, was een kans voor VCHH om het puntentotaal in de heenronde nog wat op te krikken. KVC sloot voor deze wedstrijd het rijtje middenmoters af met 8 puten, terwijl VCHH zich ondertussen in de subtop weet te handhaven.

Met een 5-8 score namen de bezoeksters uit Herenthout alvast de betere start, maar Maasmechelen bracht met 8–8 de bordjes terug in evenwicht. Bij 10–8 achterstand achtte de bezoekende coach de tijd rijp voor een time-out, maar de twee punten verschil in het voordeel van de thuisploeg bleven behouden tot 14–12 en het kloofje werd nog vergroot bij 16–12.
Met 21–17 had Maasmechelen overduidelijk de beste papieren in handen om de set binnen te halen, maar VC Heist Delhaize Herenthout vocht zich terug in de wedstrijd met 21–20 en wist gelijk te stellen met 23–23. Met 24–26 ging de eerste set alsnog naar een veerkrachtig VCHH, dat KVC Maasmechelen verweesd achterliet.
Set 2 ging Maasmechelen furieus van start, en in geen tijd werd VCHH onder de voet gelopen met 6–0. Er was een foutieve opslag van de gastdames nodig om de bezoeksters voor de eerste keer op het scorebord te krijgen bij 7–1. De diesel van VCHH kwam slechts langzaam op toeren, maar bij 11–10 was de opgelopen achterstand al grotendeels opgehaald, tot opluchting van de meegereisde supporters. Enkele tellen stond de gelijkstand van 11–11 op het bord gespijkerd, en met het momentum aan Herenthoutse zijde was het de beurt aan de thuiscoach om het spel te breken met een time-out. Dit tactisch manoeuvre brak het team uit de Kempen zuur op en VCHH zag de tegenstandsters op en over zich wippen met 16–14 waardoor zij plots op achtervolgen aangewezen waren.
De ervaring van de nochtans jeugdige bezoekende ploeg gaf op de beslissende momenten de doorslag en met 20–20 was het verschil van de tabellen geveegd. Uiteindelijk werd de scheve situatie beslecht in het voordeel van VCHH, dat ook deze set met het miniemste verschil wist te winnen met 23–25.
Set drie werd er evenwichtig gestart met 3–3, maar KVC Maasmechelen kon licht overwicht omzetten in een 8–5 bonus, en stoomde zelfs door naar 12–6, mede geholpen door de aanvallende foutenlast bij de bezoeksters. VCHH milderde weerom tot 14 – 12, maar zag de volgende twee punten terug naar de thuisploeg gaan, die zich met 16–12 opnieuw steviger in het zadel zetten op weg naar mogelijke setwinst.
Met 22–16 stond het water VC Heist Delhaize Herenthout reeds aan de lippen, maar opnieuw slaagden de troepen van Staf Torfs erin om bij 23–21 de achterstand te halveren. Zij konden echter niet voorkomen dat KVC Maasmechelen enkele setpunten kon forceren bij 24–22. Een goed gekozen time-out van de Herenthoutse coach bracht soelaas en met 24–24 kon VCHH zich terug naast KVC hijsen om vervolgens de wedstrijd met 25–27 helemaal te beslechten in hun voordeel.
Een fel strijdend Maasmechelen bleef met lege handen achter, terwijl VCHH in de heenronde zijn positie in de subtop kon consolideren. Met voorlopig 17 punten kan VCHH zich reeds bogen op een geslaagde seizoenstart bij de behaalde promotie naar eerste divisie waar de eerste doelstelling, het behoud verzekeren, al ruimschoots behaald is.
Er tekent zich al een wezenlijk verschil af tussen de teams in de linker- en rechterkolom in de competitie. De echte toppers zoals Wellen, Zoersel en Beerse staan afgetekend aan de leiding, terwijl de zwakkere broertjes zich echt zorgen mogen gaan maken. DV Frainkin Hasselt noteert na 8 wedstrijden nog geen enkel punt en staat troosteloos laatste, maar meer verrassend is het feit dat de kampioenenploeg van vorig jaar in tweede divisie, VHL Leuven, zich op de voorlaatste plaats ziet met slechts 2 punten.
Beide vernoemde teams, net als het derde laatste geplaatste Topsport Vilvoorde en VC Heist Delhaize Herenthout novieten in eerste divisie, staan in schril contrast met deze laatste, en tonen aan welke stappen VCHH heeft gezet sinds de verwezenlijkte promotie naar de hogere reeks.
Volgende wedstrijd van VCHH is voorzien op zaterdag 24 november in thuishaven ’t Kapelleke te Herenthout om 17 uur en gaat tegen een van de andere toppers, Alken. Supporters, op post! (Verslag: Mark Jaspers voor nnieuws.be)

Setstanden KVC Maasmechelen–VCHH : 24/26, 23/25, 25/27

Van Loy derde in Hamme

Europees kampioene Annemarie Worst heeft de VIO Flandriencross op haar naam geschreven. De Nederlandse was zondag in Hamme de beste in een spurt met zes. Sanne Cant werd tweede, Ellen Van Loy derde. In het klassement van de Sack Zelfbouw Ladies Trophy staat Van Loy nu tweede op 31 seconden van Cant.

Tot één ronde voor het einde deden er nog acht rensters mee voor winst. Hun namen: wereldkampioene Cant en de Belgische vrouwen Sels, Van Loy en Verdonschot, die het gezelschap kregen van Europees kampioene Worst, Arzuffi, Lechner en de ervaren Compton.
Arzuffi bepaalde in de slotronde het tempo, maar het werd een sprint met een klein groepje. Arzuffi kwam als eerste uit de bocht, gevolgd door haar ploegmate Worst. De Europese kampioene zat zo beter gepositioneerd dan Cant en kon de wereldkampioene met sprekend gemak achter zich houden. Cant is wel de nieuwe leidster en neemt de leiding over van Kim Van De Steene.

CANT NIET TE SPREKEN OVER TÉ KORTE CROSS
Toen Worst als eerste over de streep kwam, hadden de vrouwen er maar net 39 minuten cross op zitten. De reglementaire veertig minuten werden dus niet gehaald. En daar was Sanne Cant niet over te spreken. “Normaal gezien moeten we tussen de veertig en vijftig minuten rijden, dus vandaag halen we het reglement zelfs niet. Het is een rondje van zeven, acht minuten, dus daar kon makkelijk een rondje bij. Ik snap dat het moeilijk wordt als we er hier tien minuten over zouden doen, maar dit kan toch niet zo’n moeilijke berekening zijn?” (Bron: wielerkrant.be)


In Hamme sprintte Ellen Van Loy zondag naar de derde plaats en spotte ze de fotograaf!

Cowboy Junkies @ Het Depot

Het Canadese Cowboy Junkies (*****) stond gisteren in Het Depot in Leuven. Wars van modes en trends zorgden de gouwgenoten van Neil Young voor een absoluut hoogtepunt op de herfstconcertkalender.

Cowboy Junkies zijn volgens hun webstek ‘a Canadian alternative country/blues/folk rock band’. Wikipedia houdt het bij een twangband, die traditionele countrymuziek combineert met elementen van indie, blues en folk. Om maar te zeggen dat ze niet voor één gat te vangen zijn, die Cowboy Junkies.
Ook gisteren niet. De uitverkochte Leuvense concertzaal zag een groep die sloeg en zalfde tegelijk. De beelden die werden opgeroepen: breekbaarheid, leegte, eenzaamheid, verlies, wanhoop, ouder worden, verdwenen kinderen en politieke opportuniteiten. Maar ook schoonheid en geluk. Allemaal thema’s die Cowboy Junkies aansnijden op hun nieuwste album ‘All That Reckoning’, hun eerste plaat in zes jaar tijd.
Het waren vooral die nummers die in het eerste deel van het concert aan bod kwamen. De poëzie van William Blake bood inspiratie voor enkele van deze nieuwe songs, met name ‘Missing Children’ en ‘Mountain Stream’ die werden geïnspireerd door respectievelijk ‘The Tyger’ en ‘The Angel’.
De klankkleur die de Junkies gisteren opriepen, zou dé ideale soundtrack kunnen vormen bij de eerste reeks van ‘True Detective’: nu eens intimistisch, dan weer eclectisch. Met je ogen dicht waande je je zelfs in The Bang Bang Bar uit ‘Twin Peaks’ en met een beetje verbeelding - én de juiste belichting - zag je zangeres Margo Timmins zó in de Red Room.
Margo Timmins, in het begin van de jaren 90 door People Magazine nog uitgeroepen tot een van de 50 mooiste mensen ter wereld, is dan ook de absolute blikvanger van de groep. Al deed ze gisteren haar stinkende best om dat niet te zijn. Zo zat ze bijna het hele concert door op een kruk aan een tafeltje, met daarop een bosje witte tulpen in een vaas. Af en toe waagde ze zich voorzichtig aan enkele danspasjes. Al dansend sloeg ze haar gebreide vest dicht, als metafoor voor de muziek die haar paste als een warme jas ... De stem van Margo Timmins deed trouwens vaak denken aan die van Carla Torgerson van The Walkabouts. En aan die van Alison Mossheart, wist iemand anders in ons gezelschap. Al is het in haar geval eerder omgekeerd.
In de tweede set laste de groep - die naast de goddelijke Margo Timmins ook nog bestaat uit haar broers Peter op drums en Michael op gitaar, bassist Alan Anton en multi-instrumentalist Jeff Bird - een akoestisch kwartiertje in. Het leverde bloedstollende versies op van Neil Youngs ‘Tired Eyes’ en Townes Van Zandts ‘Lungs’.
Naar het einde toe schakelden de Junkies een versnelling (sic) hoger. ‘Sweet Jane’ kreeg een indrukwekkende intro mee en ‘Murder, Tonight, In the Trailer Park’ ging door merg en been, evenals de cover van Bowies apocalyptische opener van ‘The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars’, ‘Five Years’. Margo en co stuurde ons even later de koude avond in met een meeslepende versie van Patsy Clines ‘Walkin’ After Midnight’ ...
Opmerkelijk: Jeff Bird zat de gehele tijd ‘in het verborgene’, alsof hij er niet toe deed en verbannen was. Het officieuze vijfde groepslid was evenwel alomtegenwoordig, zowel op gitaar, mandoline, smoelschuiver als percussie. Pure klasse!

Setlist >>> 1. All That Reckoning (Part 1) // 2. Sing Me a Song // 3. The Things We Do To Each Other // 4. When We Arrive // 5. Southern Rain // 6. 200 More Miles // 7. Missing Children // 8. Mountain Stream // 9. All That Reckoning (Part 2) /// 10. Shining Moon // 11. ‘Cause Cheap Is How I Feel // 12. Escape Is So Simple // 13. 3rd Crusade // 14. Tired Eyes // 15. Lungs // 16. Shining Teeth // 17. Just Want to See // 18. Sweet Jane // 19. Murder, Tonight, In the Trailer Park // 20. Blue Moon Revisited (Song for Elvis) /// 21. Five Years // 22. Walkin’ After Midnight

Gehoord & gezien >>> Cowboy Junkies, in Het Depot in Leuven, op zondag 18 november 2018




(Foto: Het Depot)

Dit bericht bekijken op Instagram

Cowboy Junkies last night at Het Depot. Shot for Greenhouse Talent // @cowboy_junkies @hetdepot @greenhousetalent_be #concertphotography

Een bericht gedeeld door Karel Uyttendaele (@karelu) op 19 Nov 2018 om 1:03 (PST)

KFC wint met 0-5 op Oostmalle

De jongens van T1 Carlo Michiels moesten zaterdagavond aan de slag in Oostmalle. Na 90 minuten stond er een droge 0-5 op het bord.

KFC nam al snel de leiding via Roel Lenaerts. KVC Oostmalle ging op zoek naar de gelijkmaker en claimde twee keer tevergeefs een strafschop. Toen de thuisploeg door een blessure van Van der Waal even met tien stond, profiteerde Herenthout via uitblinker Yassine Zoubeir. Op slag van rust werd de thuisploeg helemaal uitgeteld door Filip Thijs.
De tweede helft was overbodig. Thys scoorde nog een tweede keer en Zoubeir besloot het Huirtuitse doelpuntenfestival met een pareltje.
Door deze overwinning klimt Herenthout naar een tiende plaats. Ze doen in het klassement haasje over met de buren uit Bouwel, die met 0-3 verloren van KSK Kasterlee.

Doelpunten: 9’ Lenaerts 0-1, 40’ Zoubeir 0-2, 45’ en 70’ Thys 0-3 en 0-4, 80’ Zoubeir 0-5

Opstelling KFC: Windey, Van Dael, Snijers, Holemans (Cle), Van de Sande, Leanerts, El Harouat (Verhaegen), Van den Bosch, Thys, Zoubeir (Van Laer), Niels Le Blon

LIEFHEBBERS VOETBAL LIGA
Valvecke B won met een arsenalscore van VK Klungel en blijft mooi op kop in 4e afdeling. Het was niet goed, maar een doelpunt van Daan Ledegen in de eerste helft, na ... geklungel van de bezoekende defensie, was voldoende om de drie punten thuis te houden. In het klassement telt de Valvecke nog steeds één puntje voorsprong op de buren uit Wiekevorst, FC Diamantschijf. Pikant detail: nu zaterdag staat in vierde afdeling een rasechte topper op het programma. FCD ontvangt FCV, de nummers 1 en 2 die strijden voor de leidersplaats in een onderling duel. Supporters op post!

Eerste afdeling
FC Valvecke - FC Varenwinkel 2 - 5

Tweede afdeling
BL BBG - FC Fiat 7 - 1

Derde afdeling
FC Vervoort - FC 't Hutteke 3 - 2
FC Lindau - FC United 1 - 3
FC Fortuna - FC Silverbacks 1 - 7

Vierde afdeling
FC Heist Goor B - KFC Diamantschijf B 1 - 7
FC Valvecke B - VK Klungel 1 - 0

Veteranen
FC Forza - FC Fiat 1 - 2

Van Loy net naast podium in Tabor

Gisteren stond in Tabor op een snel parcours een manche van de Wereldbeker op het programma. Ellen van Loy, onze sportvrouw van het jaar, streed de ganse wedstrijd mee in de voorste regionen van het strijdtoneel. Uiteindelijk kwam ze als vierde en eerste landgenote over de meet in Tsjechië. Een meer dan behoorlijke uitslag.

De eerste ronde verliep dramatisch. Op een ijsgladde helling gingen heel veel vrouwen onderuit. Laura Verdonschot behoorde tot de slachtoffers, terwijl ook Loes Sels veel tijd verloor. Maud Kaptheijns was zoals zo vaak vorig seizoen heel erg snel vertrokken, maar ook Sanne Cant, Annemarie Worst, Ellen Van Loy en Maria Alice Arzuffi hadden hun start niet gemist.
Er werden enkele speldenprikken uitgedeeld, maar de vijfde en laatste ronde werd afgewerkt met een kopgroep van zes rensters. Brand trok vol door, maar Cant mocht de zege vergeten na een slipper.
Brand kreeg een kleine bonus op de rest en bleef aan de finish haar landgenote Worst voor. Al dacht de Nederlandse eigenlijk wel dat er nog een ronde gereden moest worden omdat ze de bel voor de laatste ronde niet had gehoord. Arzuffi vervolledigde het podium, terwijl Van Loy de eerste Belgische was op de vierde plek op zeven seconden van winnares Brand.
Cant werd pas zesde, maar loopt in het klassement wel in op leider in de Wereldbeker Marianne Vos, die er niet bij was in Tsjechië. Van Loy staat op een prachtige derde plaats te blinken. Een resultaat van haar opeenvolging van ereplaatsen gedurende het seizoen. Straffe kost! (Bronnen: Herenthouts Sportleven, wielerkrant.be)

Tussenstand Wereldbeker
1. Marianne Vos (225 punten)
2. Sanne Cant (207)
3. Ellen Van Loy (198)


De overwinning in Tabor was voor de Nederlandse Brand, voor Worst en Arzuffi. Ellen Van Loy eindigde vierde.

GOEDE DOEL
Dat Ellen van Loy een wielrenster is met het hart op de juiste plaats, weten we sinds Levensloop 2015 in Herenthout. Onze dorpsgenote heeft een gesigneerd truitje geschonken dat verkocht wordt voor een goed doel, namelijk Sky High For All met Marieke ‘Wielemie’ Vervoort als boegbeeld. De opbrengst gaat integraal naar kansarme kinderen. Startbod is 100 euro en bieden kan tot 15 december via een privébericht op de Facebookpagina van Eddy Peeters.

VC Delhaize Heist-Herenthout heeft tie-break nodig

Na de zure nederlaag vorige week tegen Zoersel moest VCHH deze week de strijd aangaan tegen Velvoc Veltem-Beisem, een gedegen middenmoter in de reeks. De punten waren welkom voor beide teams. VCHH kon voeling houden met de subtop, Velvoc kon zich nestelen in de brede middenmoot.

Door zware opslagdruk kon Velvoc al op korte tijd een bonus van 6-2 bij elkaar meppen. VCHH hanteerde hetzelfde wapen en kon met 7-7 de bordjes in evenwicht brengen. Hierna bleef het spel in balans met 11-11 en verder 22-22 als gevolg. In money-time kon Velvoc het hoofd het koelst houden, en na een spannend openingsspel de set binnen halen met 25-23.
VC Heist Delhaize Herenthout reageerde als door een wesp gestoken en knalde zich naar een welverdiende 3-8, maar Velvoc kon op zijn beurt milderen tot 7-9. VCHH behield echter licht overwicht en kon terug uitlopen tot 10-14, het teken voor de thuiscoach om een time-out te nemen. Onder impuls van een sterk spelende Lina Vrijsen kon VCHH evenwel verder afstand nemen tot 14-20. De kloof van 6 punten bleef overeind en het eerste setpunt werd direct omgezet in 18-25 setwinst voor de bezoeksters. 1-1 in setstand, maar het betere spel werd echter geleverd door de dames uit Herenthout.
In de derde set ging VCHH aanvankelijk door op het elan en met 3-7 was de thuisploeg duidelijk op achtervolgen aangewezen. Met 9-10 was het verschil bijna uitgevlakt en met 12-12 was de gelijkstand een feit. Hierop nam Velvoc het initiatief om met 20-16 VCHH met de neus op de feiten te drukken. Hierna viel de bezoekende machine plotsklaps totaal stil, en met duidelijke 25-16 kreeg VCHH een stevige mentale tik te verwerken. Oplapwerk voor de coach van VC Heist Delhaize Herenthout, die met zijn team duidelijk aan de bak moest.
Boodschap begrepen, en met 1-4 in de volgende set was het weerom Velvoc dat met 1-4 in het krijt direct een time-out nam met het gegeven in het achterhoofd dat elke genomen onderbreking resulteerde in terug veroveren van de opslag. Ook nu kon Veltem-Beisem de opslag herwinnen, maar VCHH herstelde de verhoudingen en beet door de zure appel met stevige servicedruk en nam terug over met 5-9 op het bord. Er kwam echter weer zand in de machine en de eigen missers van VCHH werden cash betaald. Met 10-11 hijgde Velvoc terug in de nek van de bezoeksters.
Een goed ingevallen Lindsey Vercammen riep de remonte van Veltem-Beisem echter een halt toe en met 10 – 14 stond er terug een kleine bonus op het scorepaneel. De thuisploeg kraakte onder de mokerslagen van de Herenthoutse aanval, en met 13-21 was de set virtueel binnen voor VCHH. Een klinkende 15-25 leverde een gelijkstand op in sets, en beide teams waren al verzekerd van een extra punt in de rangschikking.
In de korte tie-break nam een hongerig VCHH duidelijk de betere start van beide, en met 0-3 op het bord trachtte de aandringende thuisploeg de situatie recht te trekken met harde en precieze aanvallen, maar stuitten ze telkens op een secuur verdedigende Sofie Peeters. Met 0-6 was VC Heist Delhaize Herenthout op weg naar set- en matchwinst en werd er gedraaid met 0-8 en een duidelijk aangeslagen Velvoc. Een ontketend bezoekend team wist zich met 4-14 quasi zeker van de eindwinst. Een fel tegenspartelend Veltem-Beisem kon ondanks de gedane inspanningen enkel lijdzaam toezien hoe Herenthout het pleit beslechtte met 11-15 waardoor zij 2 punten mee huiswaarts namen.
Morgen moet VCHH aan de bak tegen KVC Maasmechelen, een team dat met 8 punten de middenmoot afsluit en dus de punten kan gebruiken om niet in de gevarenzone te belanden. (Verslag: Mark Jaspers voor nnieuws.be)

Koop een woonmeter en bespaar op je energiefactuur

Voor de verlaagde prijs van 11 euro per stuk koop je een woonmeter aan het Loket Bouwen & Wonen in het gemeentehuis. De lage prijs van de woonmeters werd bekomen via een groepsaankoop, die kadert binnen het project Kempen2020 waarbij 29 Kempense gemeenten streven naar 20 % minder CO-uitstoot tegen 2020.

De woonmeter (of thermohygrometer) is een eenvoudig en gebruiksvriendelijk toestel dat de temperatuur en luchtvochtigheid in huis meet. Een te hoge luchtvochtigheid leidt tot hogere stookkosten. Vochtige lucht opwarmen kost immers meer energie dan het opwarmen van lucht met een goede luchtvochtigheid. En een hoge luchtvochtigheid werkt ook schimmelvorming en gezondheidsproblemen in de hand.
Ook een te hoge of te lage (bij afwezigheid) temperatuur geeft onnodige stookkosten. De temperatuurweergave van veel thermostaten is na enkele jaren gebruik niet meer nauwkeurig. De woonmeter geeft je een juiste inschatting in een oogwenk.
Een goed binnenklimaat kent dus vele voordelen. Bij elke woonmeter krijg je tips om tot de juiste luchtvochtigheid en temperaturen in huis te komen.

De verkoop van de woonmeters loopt van 15 november tot zolang de voorraad strekt. Op donderdag 17 januari 2019 om 19 uur organiseert IOK een gratis infoavond rond het ‘Gebruik van woonmeters” in de gemeentelijke feestzaal (Bouwelse Steenweg 8). Iedereen welkom!

Vredesboom als levend herdenkingsmonument

Naar aanleiding van 11 november heeft Herenthout, samen met 230 andere steden en gemeenten in Vlaanderen, een vredesboom geplant. Dit om de herdenkingsperiode rond 100 jaar Eerste Wereldoorlog officieel af te sluiten.

“Door het planten van de boom creëren we een levend monument dat de komende decennia zichtbaar zal blijven”, weet burgemeester Patrick Heremans (GBL). “Het gemeentebestuur engageert zich om de vredesboom te laten uitgroeien tot toekomstig groen erfgoed door het charter ‘Vredesbomen voor de toekomst’ te ondertekenen.”
Herenthout koos voor een zomereik. Deze boomsoort wordt sinds lang als vredes- of getuigenboom aangeplant. Hij wordt heel oud en heeft een hoog herstellingsvermogen. “Met die keuze leggen we ook een symbolische link naar het belang van de natuur in tijden van oorlog, hoe die natuur zelf de oorlog overleeft en zelfs nieuwe kansen biedt.”

EEN STREEPJE GESCHIEDENIS
Al eeuwenlang bestaat de traditie om op een centrale plaats in een gemeenschap een boom aan te planten om een speciale gebeurtenis te herdenken. Die bomen worden ‘herdenkingsbomen’ genoemd. Een voorbeeld van zo’n boom is de vrijheidsboom, die als symbool voor vrijheid en democratie wordt aangeplant bij bepaalde scharniermomenten in de geschiedenis. Soms kunnen vrijheidsbomen ook een specifiekere naam hebben. De bomen waar wij het over hebben, vredesbomen, zijn vrijheidsbomen die zijn aangeplant na het einde van de Eerste Wereldoorlog. Of, in beperktere mate, na de Tweede Wereldoorlog.
De overgrote meerderheid van de vredesbomen werd door gemeentebesturen aangeplant in de eerste jaren na de Eerste Wereldoorlog. Daarmee gaven deze besturen gevolg aan een omzendbrief van de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken. Die had al in 1918 aan alle steden en gemeenten gevraagd om een boom te planten ter herinnering aan de slachtoffers van de Groote Oorlog.
Deze vredesbomen werden meestal aangeplant op een centraal openbaar plein in de dorps- of stadskern of op een plek tussen de kerk en het gemeentehuis, zeg maar tussen het geestelijke en het wereldlijke in. Het planten van een vredesboom ging steeds gepaard met allerhande plechtigheden zoals een kerkelijke viering, een vredesstoet of een ceremonie. In de loop der jaren richtten heel wat gemeenten een bijkomend herdenkingsmonument op in de buurt van zo’n boom.
Vandaag beschikt Vlaanderen over een rijk patrimonium van bomen die honderd jaar oud zijn. Maar liefst 117 vredesbomen zijn geïdentificeerd. Meer dan de helft ervan zijn lindebomen. Andere vaak voorkomende soorten zijn de zomereik en de bruine beuk. In de voorbije decennia zijn een aantal vredesbomen voor de bijl gegaan en niet vervangen. In andere gevallen werd de oorspronkelijke boom na verloop van tijd vervangen door een nieuwe boom. Zo’n nieuw exemplaar lijkt misschien minder indrukwekkend, maar dit doet niets af aan de waarde die hij vertegenwoordigt. Per slot van rekening gaat het om levend erfgoed. (Bronnen: herenthout.be, 2014-18.be)

Het vredesbomenproject is een samenwerking tussen het Agentschap voor Natuur en Bos, het Agentschap Onroerend Erfgoed en het Projectsecretariaat 100 jaar Groote Oorlog.


Je kan de Herenthoutse vredesboom bezoeken op het Vredesplein in de Gelderstraat.

Crossweer

Het voorbije weekend werd er weer gecrost in onze Vlaamse velden. En zowel op zaterdag in de Jaarmarktcross in Niel als zondag in de klassieker in Gavere waren regen en slijk in overvloed. Crossweer ten top dus. Eindelijk!

Zaterdag weekten Kempendochters Sanne Cant, Loes Sels en Ellen van Loy zich al snel los van de rest. Compton kwam nog even aansluiten wat resulteerde in een kopgroep van vier. Op de schuine kant maakte Ellen jammerlijk een schuiver waardoor de kans op een zege in Niel gaan vliegen was. Uiteindelijk kwam Ellen moe maar tevreden op de derde plaats de finish overgereden, na Loes Sels en winnares Sanne Cant.
“Ik denk dat iedereen wat verrast werd door de regen”, vertelde Ellen Van Loy na afloop. Ik kwam ten val op de gladde ondergrond en raakte met mijn bovenbeen mijn stuur. Dat was even pijnlijk. Morgen start ik zeker als titelverdedigster in Gavere. Die wedstrijd komt niet in gevaar. Ik ben een taaie beer. Na die val ontstond wel een kloofje in de kopgroep. Dat dipje kwam ik nooit meer te boven.”
Van de Steene kwam nog dicht bij de Telenet Fidea-renster, maar Van Loy eindigde toch op het podium. "Kim kwam nog sterk opzetten, maar ik wist dat ik op de lange, rechte stukken over meer power beschikte. Al moest ik wel nog opletten met die gevaarlijke bochten. Maar ik ben blij dat ik op het podium eindigde."


Op het podium in Niel.

Op zondag zakte Ellen dus als titelverdedigster af naar Gavere. Jammer genoeg kende ze geen begenadigde dag zoals vorig jaar. De ganse wereldtop, op Marianne Vos na, tekende present op het loodzware parcours rond het kasteel. Snel werd duidelijk dat de zege dit jaar niet voor onze dorpsgenote zou zijn. Ellen maakte enkele ongelukkige schuivers en was niet opgewassen tegen het jeugdig geweld. De zege in Gavere was voor Arzuffi, voor Brammeier en wereldkampioene Cant. Ellen kwam uiteindelijk in de achtergrond als 13e over de meet gereden. De wedstrijd van zaterdag zat duidelijk nog in de benen.
Ellen Van Loy: “In de verkenning voelde ik me goed, maar in de wedstrijd zelf voelde ik me niet zelfzeker op de fiets. Ik verzeilde in de achtergrond en mijn vertrouwen zakte na een aantal slippers weg in de modder. De moed zonk in mijn schoenen, maar ik ben blij dat ik ondanks het mindere gevoel nog heb uitgereden.” (Bronnen: Herenthouts Sportleven, telenetfidealions.be, wielerkrant.be)


Ellen Van Loy aan de start te Gavere. Na twee valpartijen sleepte ze toch nog een 13e plaats uit de brand ...

Uitslag Niel
1. Sanne Cant
2. Loes Sels
3. Ellen Van Loy

Uitslag Gavere
1. Alice Maria Arzuffi
2. Nikki Brammeier
3. Sanne Cant
12. Fleur Nagengast
13. Ellen Van Loy

Tussenstand Superprestige
1. Annemarie Worst
7. Ellen Van Loy

11 novembertoespraak van burgemeester Heremans

Burgemeester Patrick Heremans had gisteren een drukke dag. Maar liefst vier speeches moest hij voorbereiden. Twee daarvan stonden in het teken van 100 jaar wapenstilstand.

”
Beste mensen

Bij de herdenking van het einde van de eerste wereldoorlog gaan onze gevoelens van respect naar de militairen en andere moedige strijders die hun leven gegeven hebben om de toenmalige Duitse bezetter te verslaan en onze vrijheid te herwinnen. Na meer dan 4 jaar oorlog sloten Duitsers, Fransen en Engelsen een wapenstilstand op 11 november 1918 om 11 uur. Het is echter wel pijnlijk te constateren dat deze oorlog meer dan 8,5 miljoen mensenlevens gekost heeft.

11 November is intussen uitgegroeid tot een moment waarop wij symbolisch alle oorlogen in de wereld herdenken. En die oorlogen hebben spijtig genoeg een aantal gemeenschappelijke kenmerken: bezetting, vernieling, enorm veel doden, hertekende wereldkaarten, slagvelden vol gesneuvelden, enz ...

Diegenen die een wereldoorlog van dichtbij meemaakten zijn nu bejaarde of hoogbejaarde mensen. Enkel zij kennen de ervaring van honger en ontbering.

Onze generaties van na de tweede wereldoorlog hebben geen besef meer van wat “ tekort hebben” is. We staan juist daarom misschien te weinig stil bij de welvaart die we vandaag kennen en die als vanzelfsprekend wordt ervaren. Die gedachte alleen is al beklemmend. Welvaart en democratie zijn immers nooit vanzelfsprekend en waakzaamheid blijft geboden. Denken wij maar aan de beelden van geweld en ontbering waar we dagelijks via de media mee geconfronteerd worden.

Beste vrienden, de geschiedenis brengt ons een harde les en toch is de strijd tegen onverdraagzaamheid en voor gelijkheid nog lang niet gestreden.

De uitdagingen waar we voor staan zijn enorm. Meer dan zeventig jaar na het einde van de 2de wereldoorlog constateren we nog elke dag dat er op heel wat plaatsen oorlog wordt gevoerd en grote conflicten plaatsvinden. Het lijkt alsof we uit het verleden niet genoeg geleerd hebben. Laat ons daarom met z’n allen de hoop uitspreken dat mensen meer en meer zullen inzien dat oorlog nooit tot vrede zal leiden, maar dat vrede pas z’n intrede zal doen op het moment dat mensen naar elkaar willen luisteren en mekaar de hand willen reiken. En dat begint op kleine schaal in onze eigen omgeving in de hoop dat dit mag uitdeinen naar de grote wereld rondom ons.

Als wij met zijn allen de nodige inspanningen willen leveren zullen we ook versterkt uit crisismomenten kunnen komen. Dat hiervoor soms water bij de wijn moet worden gedaan en dat hiervoor een basishouding van verdraagzaamheid moet worden aangenomen, staat buiten kijf. Als wij allemaal bij onszelf beginnen en met een open geest naar de ander kijken en naar diens ideeën luisteren, dan zijn we als maatschappij al een eind op weg. Dat is trouwens de basis die ervoor moet zorgen dat problemen met woorden kunnen worden opgelost in plaats van met wapens.

Beste mensen, vandaag denken wij met veel respect terug aan onze oud strijders. Velen hebben hun leven gegeven in de strijd tegen bezetting, dictatuur en het fascisme. Ook vele burgers hebben hun leven gewaagd en soms verloren om het leven van anderen te redden. Al deze herinneringen zouden ons moeten versterken in de strijd voor humanisme, voor gelijkheid en voor vrijheid.

Natuurlijk hebben wij allemaal nog veel te leren. Maar op een dag als deze, beseffen we dat waarden als verdraagzaamheid, democratie en vrijheid fundamentele en essentiële waarden zijn in ons bestaan. Het is onze plicht deze waarden hoog in het vaandel te voeren en door te geven aan onze kinderen en kleinkinderen.

“Nooit meer oorlog” is dan ook de leuze waar ik mijn woordje wil mee afsluiten. Dat wij nooit nog moeten meemaken wat onze ouders of grootouders hebben meegemaakt. Hun lijden mag niet voor niets geweest zijn. Als we met z’n allen deze boodschap als leidraad van ons bestaan nemen, is dat in elk geval de start van een betere toekomst.

Patrick Heremans
Burgemeester
Eredienst in de Sint-Pieter-en-Pauluskerk


Schepen van cultuur en latere burgemeester Patrick Heremans mocht in 2016, geflankeerd door Eddy Verschueren en Maria Verstrepen, een bloemenkrans neerleggen aan de Menenpoort in Ieper. Het bekende Britse oorlogsmonument uit WOI draagt de namen van 54.896 vermiste soldaten.

”
Goedenavond beste mensen

Ik heet u in naam van het gemeentebestuur en van de cultuurraad van harte welkom op deze derde fakkeltocht naar aanleiding van de herdenking van de eerste wereldoorlog en bij uitbreiding van alle oorlogen over de hele wereld.

Wij willen daarom hier aan het monument even halthouden. Dit monument staat in onze gemeente toch symbool voor het oorlogsverleden van Herenthout. Het is dan ook op deze plaats dat wij graag een moment van bezinning inbouwen. Herenthout is ook een van de 231 gemeentes die ingetekend heeft op het initiatief van het Agentschap voor Natuur en Bos om naar aanleiding van 11 november 2018 – 100 jaar na het einde van de eerste wereldoorlog – een vredesboom te planten. De afgelopen week is deze boom dan ook aangeplant op dit vredesplein.

De vorm waarin dit bezinningsmoment gegoten wordt, maakt het mogelijk om even stil te staan bij de dwaasheid van een wereld waarin oorlog tot op de dag van vandaag een plaats heeft. Beste aanwezigen, we weten allemaal dat oorlog nooit zal zorgen voor vrede, als mensen niet bereid zijn met mekaar te praten en naar mekaar te luisteren.

In Herenthout hebben we twee jaar geleden een uitgebreid herdenkingsprogramma gehad waaraan heel wat verenigingen hebben meegewerkt, maar ook de afgelopen dagen en weken zijn er een aantal initiatieven de revue gepasseerd. Ook voor de leerlingen van onze drie lagere scholen voorzien wij de laatste jaren elke keer een aangepast aanbod. Zo laten we de gedachte aan oorlog, maar ook aan vrede, de gedachte aan haat, maar ook aan liefde ook in onze gemeente verder leven van jong tot oud.

Vandaag doen we dit op een heel intimistische manier aan de voet van het beeld dat heel die moeilijke periode symboliseert. We hoorden zonet de Last Post die gebracht werd door Maxime en zo meteen geef ik het woord aan Jan Van Delm die een bezinningstekst zal brengen.

Ik wil deze mensen namens de gemeente alvast van harte bedanken voor hun medewerking, maar ik wil ook jullie allemaal bedanken voor jullie massale aanwezigheid op deze fakkeltocht. Het is immers een manier om aan onze kinderen te tonen hoezeer wij trachten naar een wereld van vrede. Ik hoop op mijn beurt dat jullie hiervan kunnen genieten en dat jullie dit moment ook als bezinningsmoment kunnen ervaren. Na dit bezinnend moment wandelen wij in groep terug naar de feestzaal waar u nog terecht kan voor een warm drankje.

Patrick Heremans
Burgemeester
Intimistische en muzikale bezinningsmomenten aan het monument voor de gesneuvelden

11 novemberherdenking

Zondag was het precies 100 jaar geleden dat de bloedigste oorlog van de 20e eeuw werd beeïndigd. In heel België werden er herdenkingsplechtigheden gehouden ter nagedachtenis van de vele gesneuvelden, soldaten én burgers. Ook in Herenthout ...

In de voormiddag was er de traditionele viering in de kerk, ’s avonds de inmiddels al even traditionele fakkeltocht naar het oorlogsmonument op het Vredesplein. Ter plaatse blies Maxime De Ceulaer de Last Post en na de Vlaamse Leeuw en de Brabançonne was het de beurt aan burgemeester Patrick Heremans om zijn licht over de herdenking te laten schijnen.

VREDESBOOM
Burgemeester Heremans had het in zijn toespraak onder meer over de Vredesboom die onlangs werd geplant bij het monument. Herenthout is één van de 231 steden en gemeenten in Vlaanderen die op 11 november 2018 zo’n vredesboom hebben ingehuldigd. Die dag is niet lukraak gekozen. Op 11 november werden de vier herdenkingsjaren rond 100 jaar Eerste Wereldoorlog officieel afgesloten. Met dit initiatief van het Agentschap voor Natuur en Bos gebeurt dat op een unieke en ingetogen manier die ook de komende jaren en decennia zal zichtbaar zijn en blijven.

UITGEBREID HERDENKINGSPROGRAMMA
In zijn vierde toespraak van de dag blikte burgemeester Heremans terug op het herdenkingsparcours dat gemeente en Cultuurraad in mekaar hadden gebokst. “In Herenthout hebben we twee jaar geleden een uitgebreid herdenkingsprogramma gehad waaraan heel wat verenigingen hebben meegewerkt, maar ook de afgelopen dagen en weken zijn er een aantal initiatieven de revue gepasseerd. Ook voor de leerlingen van onze drie lagere scholen voorzien wij de laatste jaren elke keer een aangepast aanbod.” Dit jaar was dat een vertoning van de film ‘Oorlogsgeheimen’ aan de 5de en 6de jaren in de feestzaal. “Zo laten we de gedachte aan oorlog, maar ook aan vrede, de gedachte aan haat, maar ook aan liefde ook in onze gemeente verder leven van jong tot oud. Vandaag doen we dit op een heel intimistische manier aan de voet van het beeld dat heel die moeilijke periode symboliseert”, aldus Heremans.

AANGRIJPEND
Onze burgervader bedankte tot slot iedereen die aan de herdenking had meegewerkt. “Maar ik wil ook jullie allemaal bedanken voor jullie massale aanwezigheid op deze fakkeltocht. Het is immers een manier om aan onze kinderen te tonen hoezeer wij trachten naar een wereld van vrede. Ik hoop op mijn beurt dat jullie hiervan kunnen genieten en dat jullie dit moment ook als bezinningsmoment kunnen ervaren.”
Vervolgens las Jan Van Delm als bezinningstekst ‘Ode aan de Ode’ van Wim Opbrouck voor. Na de kranslegging door de MC Allied Veterans kwam een doedelzakspeler vanuit de Gelderstraat opdoemen. Steff Geerts zorgde meteen voor één van de meest aangrijpende momenten gisteren, een versie van Amazing Grace ...
Met de fakkeltocht valt het doek over het Herenthoutse herdenkingsprogramma van 100 Jaar Groote Oorlog. Uitschieters waren de vier uitverkochte voorstellingen van het onvergetelijke ‘Ooit Weer?!... Nooit Meer!?’ in 2016 en onlangs nog de voorstelling ‘Vriend of vijand”. De Ieperse eerste schepen en provincieraadslid Jef Verschoore sloeg op zondag 6 november 2016 spijkers met koppen toen hij zei dat hij zo’n knap uitgewerkt programma rond 100 jaar WOI nog niet eerder onder ogen had gekregen ...

Over keizers, valiezen en standbeelden

Gisteren werd in Café ’t Molenhuis het nieuwe carnavalsseizoen op gang geblazen. Traditioneel gebeurde dit met de aanstelling van een nieuwe keizer. Dit jaar viel die eer te beurt aan Jos Dillen, prins in 1994.

Prins Wim I verwelkomde familie en vrienden van Prins Jos III. Daarna was het aan Keizer Stan II om Jos de prinselijke attributen te ontnemen. Burgemeester Patrick Heremans mocht even later het blauw-gele lint om de schouders van Jos II te hangen. Daarna volgden de paarse mantel en de paarse steek met twee pluimen. Voorzitter van het hoogbestuur Keizer Gunter I stak vervolgens twee extra pluimen op de steek van de nieuwe keizer. Keizer Jos II overhandigde ten slotte de scepter die zijn opvolger een heel jaar lang mee mag dragen. Nar André Herrijgers mocht meedelen in de feestvreugde.

VALIES
Ondanks het dreigement van echtgenote Josette - ja ja, Jos en Josette - om zijn valies op straat te zetten als hij verkozen zou worden, stelde hij zich toch kandidaat. “En mijn valies stond op straat. Gelukkig maar voor eventjes.”
Na zijn wonderlijke prinsenjaar was Jos telkens present als groepsverantwoordelijke van een enthousiaste stoetgroep. “Dans eens met prachtig weer, maar enkele keren ook met echt rotweer”, wist Jos. “Zo herinner ik me dat toen Dolf Van de Sande prins was, we met het eendenmeer iets moois in petto hadden. Dolf was echter vergeten eieren weg te doen en de regen viel met bakken uit de lucht. De prachtige eenden zagen er dan ook uit als geplukte waterkiekens.”
Na vele dansjaren in het veld bemant Jos nu zo’n vijftal jaren de inkomposten. “En nu, na 25 mooie stoetjaren, word ik keizer. Alhoewel ik altijd dacht dat ik eerder keizer zou zijn, je weet wel, dan dat ik keizer zou worden. Maar die gedachte bleek gelukkig verkeerd te zijn.”


De genaamde Jos Dillen hoeft niet langer als dusdanig aangesproken te worden. Juister en eerbiediger is om vanaf nu te zeggen: Keizer Jos III.

ELF WERKEN
Van ’t Molenhuis ging het in stoet naar het SToetSTandbeeld aan de kerk, voor de officiële overdracht van het beeld aan de gemeente. De idee om een standbeeld op te trekken, kwam tot stand tijdens het brainstormen voorafgaand aan de 11X11-viering in 2013. Gunther Nevelsteen herinnerde de aanwezigen aan de elf werken die toen werden verwezenlijkt: een stoetstrip, De Slimste Stoeter, De Dag van de stoeter, de affichewedstrijd, de bierviltjes, de stoetzegel, het 11X11-hangertje, feestbevlagging, een poëziewedstrijd, het vernieuwen van de toeristische borden en het SToetSTandbeeld.

GESCHIEDENISLES
“De meesten van ons gaan er misschien vanuit dat onze vereniging altijd Peer Stoet heeft genoemd, maar niets is minder waar”, begon meester Nevelsteen zijn geschiedenisles. “Het embleem van Peer Stoet komt voor de eerste keer voor op het programma van 1933, samen met de twee clowns. In de jaren 50 komt het ventje geregeld in de stoet voor, onder meer Gust Cambré zou dit verschillende jaren herhalen als muzikant in de stoet. In de Molenstraat bij Smetjes, waar vroeger redelijk veel werd geregeld op ’t straat, noemden ze het ventje een oud Peerke. Later is dan onder zachte dwang van wijlen secretaris Jef Van Beylen werk gemaakt om het ventje te erkennen als stoetembleem. De naam Peer Stoet komt er uiteindelijk in 1972 toen de toenmalige organisatie Feest Commiteit van Herenthoutse Carnavalsstoeten lid wilde worden van de Gemeenschapsraad (n.v.d.r.: de voorloper van de Cultuurraad) en dit zou gebeuren onder de naam Peer Stoet.”

OFFICIËLE OVERDRACHT VAN HET STOETSTANDBEELD AAN DE GEMEENTE
Burgemeester Patrick Heremans zei heel graag te zijn ingegaan op het aanbod om het standbeeld van Peer Stoet over te nemen en ging uit hoofde van het gemeentebestuur meteen het engagement aan dit met de grootste zorg te zullen doen. “Ik wil het stoetbestuur bedanken voor het vertrouwen dat hiermee wordt uitgesproken in de gemeente en wil nogmaals benadrukken dat het beeld van Peer Stoet in handen terecht gekomen is, die het met heel veel liefde en zorg zullen omarmen. Het ga jullie goed, nu en in de toekomst”, besloot Heremans zijn derde van vier 11 novemberspeeches af.


Om het monument in optimale conditie over te dragen werd het onlangs in opdracht van het hoofdbestuur grondig behandeld door een gespecialiseerde firma. Op de foto: Prins Ronny I, burgemeester Patrick Heremans en Gunther Nevelsteen.


“De Bronzen Stoeter is een ereteken voor alle huidige stoeters, overleden stoeters en toekomstige stoeters. Het is bovendien ontworpen door Rik Van De Wouwer, zélf een stoeter. Mooier kan niet”, wist archivaris André Cambré vorig jaar tijdens de overzichtstentoonstelling naar aanleiding van 125 jaar stoet.

Voetbaluitslagen (weekend van 9, 10 en 11 november)

Gisteren stond aan de Herenthoutse Steenweg in Bouwel de immer aantrekkelijke derby tussen Excelsior Bouwel en KFC Herenthout - Huirtuit statie - Huirtuit city - op het programma. Winnen in deze derby geeft zowel voor Bouwel als voor Herenthout steeds een gevoel van: “Yes, we hemme ze ingepakt!”

Beide ploegen stapten het veld op met de angst om hun wedstrijd te verliezen. Mede hierdoor werd het een wedstrijd waarin hoogstaand voetbal bij beide ploegen ver te zoeken was. Een 1-1 gelijkspel, door een Bouwelse gelijkmaker in de absolute slotfase, was een koude douche voor de spelers van Rood-Groen. Maar achteraf bekeken bleek een puntendeling toch een eerlijk resultaat voor beide teams. Het Herenthoutse doelpunt kwam op naam van El Harouat, die een hoekschop van Zoubeir net naast de paal binnen legde. (Bronnen: Herenthouts Sportleven, Het Nieuwsblad)

Doelpunten: 77’ El Harouat, 90’ Huysmans (1-1)

Opstelling KFC: Windey, Liétar (Van de Sande), Van Dael, Snijers, Holemans, Janssens (Zoubeir), Lenaerts, El Harouat, Y. Van Den Bosch, J. Leblon (Thys), N. Leblon


LVL AMATEURVOETBAL

1e afdeling:
FC Valvecke vrij

2de afdeling:
FC Fiat -SK Heffers 0-3

3e afdeling:
FC Fortuna - VK Bergen 2-3

4e afdeling:
FC Sportief - FC Valvecke 1-5

Veteranen:
FC Fiat - KVC Booischot 3-0

La Taperia, één dag na de Bib Gourmand

Dat La Taperia is opgenomen in de Bib Gourmand Benelux 2019 kon je hier gisteren al lezen. Even nadat het nieuws bekend raakte, regende het op de Nijlense Steenweg gelukwensen én reserveringen. De telefoon van het tapasrestaurant stond heel de namiddag roodgloeiend.

La Taperia is de enige nieuwkomer in de Antwerpse Kempen en vervoegt daarmee Au Comptoir (Gierle), Amu (Turnhout) en Signatuur (Hoogstraten), die al eerder in de gids waren opgenomen. Inmiddels is het vijf jaar geleden dat chef-kok Peter Cambré en zijn partner Ellen Geerts La Taperia openden. Dat Peter Cambré voor een exotischer concept koos, is niet toevallig. Cambré heeft immers een flink stuk van de wereld gezien.

ROCK-’N-ROLL & KOERS
“Ik ben jarenlang kok geweest in de rock-’n-roll- en wielerwereld”, vertelt Peter Cambré in Het Laatste Nieuws. “Zo ben ik kok geweest voor de crew van U2, Bon Jovi en Robbie Williams. Daarna heb ik gekookt voor wielerploegen Lotto en BMC. In die periode ging ik ook mee naar de Vuelta. Daar ben ik veel met chefs in contact gekomen. Ik was direct verkocht aan het concept van tapas.”
Barcelona werd zijn tweede thuis. Hij bezocht er ontelbare tapasbars. Het was daar, buiten de toeristische wijken, dat hij de echte tapascultuur leerde kennen, proeven, ruiken en zag bereiden. “En ik heb me er verder in verdiept. We waren destijds een van de eersten in de streek met dit concept. Aanvankelijk serveerden we enkel Spaanse tapas, maar we hebben ons concept wat bijgesteld en verbelgist, want de echte typische tapas scoorden niet zo goed bij onze klanten. We spelen ook in op de seizoenen - tijdens de zomer brachten we bijvoorbeeld mosselen in tapasvorm. Ik wil wel benadrukken dat je hier niet per se 37 euro moet uitgeven. Ook voor pakweg 25 euro kan je je buikje hier rond eten”, aldus Cambré.

VERRASSING
Peter Cambré heeft zijn tapasrestaurant niet zelf voorgedragen. “Een klant is er ooit over begonnen en hij heeft ons aangemeld omdat hij vond dat we dat verdienden. Iemand van Michelin is toen langsgekomen om de zaak te bekijken en met ons kennis te maken. Nadien zijn er inspecteurs anoniem komen eten.”
Vanaf dan was het in spanning afwachten. “We hadden het langs onze neus weg al eens gezegd aan onze medewerkers, dat we misschien in de nieuwe Bib Gourmand zouden staan, maar we waren niet zeker. Ik dacht dat we het pas later deze maand op de Horeca-Expo te weten zouden komen. Maar dit nieuws maakt mijn dag”, aldus Peter Cambré. “Het is toch wel een pluim op onze hoed, niet alleen voor mij maar ook voor mijn vriendin Ellen en heel ons team. Een restaurant runnen is hard werken. De klanten zijn veeleisender en mondiger geworden. Je mag niet verzwakken.” (Bronnen: Het Laatste Nieuws, madeinkempen.be, Radio 2)


Ellen Geerts en Peter Cambré klinken op het succes. (Foto: MPH, GVA)

La Taperia nieuw in Bib Gourmand

La Taperia, het tapasrestaurant van Peter Cambré en Ellen Geerts aan de Nijlense Steenweg, is één van de 42 nieuwe restaurants en horecazaken met een vermelding in de Bib Gourmand. De Bib Gourmand is een initiatief van de gekende restaurantgids Michelin en vermeldt enkel etablissementen die een driegangenmenu onder de 37 euro aanbieden. De gids werd donderdag voorgesteld aan de pers en de horeca.

De lijst van Belgische restaurants in de Bib Gourmand Benelux telt 157 etablissementen, waarvan twintig nieuwe. “Die zetten de diversiteit van het culinaire landschap in de verf”, klinkt het bij Michelin, wiens inspecteurs ook de Bib Gourmand samenstellen, de budgetvriendelijk versie van de bekendere Michelin-gids.

WERELDKEUKEN
Bib Gourmand heeft dit jaar extra ingezet op de culinaire wereldkeuken. “Die trend is vandaag alomtegenwoordig”, aldus Werner Loens, selectiedirecteur van de Michelingidsen in de Benelux. “Van de bruisende hoofdstad tot het gezellige gehucht, overal vind je invloeden uit alle hoeken van de wereld. Het is interessant om te ontdekken op welke manier de chefs daarmee aan de slag gaan.”
Dat La Taperia één van de twintig nieuwe Belgische namen in de Bib Gourmand is, mag dus niet verbazen. Het Herenthoutse tapasrestaurant bestaat dit jaar trouwens vijf jaar, een verjaardag die onlangs nog werd gevierd met alle vroegere en huidige medewerkers.

MINDER RESTAURANTS
In totaal telt de nieuwe editie 300 gastronomische adressen, waarvan dus 157 in ons land. Vorig jaar stonden er echter 168 Belgische restaurants in de gids, waardoor er ook dertig namen zijn weggevallen in vergelijking met de vorige editie. En dat verlies laat zich vooral in Vlaanderen merken, waar zestien restaurants zijn geschrapt, tegenover twaalf Waalse en twee Brusselse. (Bronnen: De Standaard, vrtnws, kempennieuws.be)

De Bib Gourmand Benelux 2019 is vanaf 22 november te koop voor een prijs van 17,95 euro.


Peter Cambré vindt de vermelding in de Bib Gourmand alvast een leuke opsteker. (Foto: kempennieuws.be)


Njammie!