Met The Weight of a Hand maakte Wim Vandekeybus vijftien jaar geleden zijn entree in Avignon. Het festival verwelkomt zijn gezelschap nu met het politieke stuk Puur, een multimediale voorstelling over een geïsoleerde gemeenschap die door een ramp werd getroffen.
Vandekeybus liet zich voor het stuk inspireren door de moord op onschuldigen. De titel van de productie van Ultima Vez en KVS zinspeelt op zuiverheid én uitzuivering. Van de brutale slachting van de ‘onnozele kinderen’ onder de bijbelse koning Herodes tot andere pogroms en genocides die de mensheid op haar geweten heeft.
“Puur handelt over uitzuiveringen en echte puurheid”, zegt Vandekeybus vandaag in De Morgen. “Drieduizend jaar voor de de moord op de onnozele kinderen gebeurde een gelijkaardige massaslachting al in India. Maar ook nu kun je geen krant openslaan of er wordt gewag gemaakt van uitroeiingspraktijken. Het ging dus altijd slecht met de wereld en het heeft weinig zin om de moralist uit te hangen. In Puur peil ik naar de werking van het geheugen. Dat functioneert kieskeurig. De meeste herinneringen worden uitgewist. Alsof het leven zich maar op een kleine ruimte zou afspelen. Wanneer we ons van die barrières zouden bevrijden, kunnen we veel sterkere gevoelens losweken.”
In de Carrière van Boulbon, waar Puur wordt getoond, roept Vandekeybus een vreemde wereld op waarin de doden hun trauma’s proberen te verwerken. Terwijl gruwelijke filmbeelden uit hun vroeger leven op de rotspartij worden geprojecteerd, bezweren ze hun angsten en onzekerheden.
Slachtoffers en daders kunnen in deze buitenaardse en tijdloze ruimte weliswaar met elkaar dialogeren, maar hun onhebbelijkheden en tics lijken alleen maar erger te worden. Mannen slaan zich driftmatig tegen het hoofd, terwijl anderen ontzet toekijken. Een vrouw met de armen en benen in touw gewikkeld, wordt in navolging van de middeleeuwse martelpraktijken uitgerokken en net niet gevierendeeld.
Om alles onder controle te houden moeten de bewoners zich aan allerlei zuiverheidsmaatregelen onderwerpen. Wreedaardige personages zetten hun klauwen in elkaars vlees of vernederen hun slachtoffers. Maar er zijn ook tedere en zelfs mystieke taferelen, zoals de cirkelvormige dans, ontleend aan de derwisjen.
De soundscape en zeker het schrille alarmgeluid laat echter weinig goeds vermoeden. De profetische muziek van David Eugene Edwards, die ook al de muziek voor Blush en Sonic Boom schreef, wordt hier gecombineerd met werk van Fausto Romitelli, dat na zijn vroegtijdige dood door Ictus werd opgenomen. De teksten van de Nederlandse auteur P.F. Thomèse stellen de verloren affectie centraal, zonder melodramatisch te worden. (Bron: De Morgen)
WAAR EN WANNEER Nog tot 22 juli, Carrière van Boulbon, op 20 kilometer van Avignon, www.festival-avignon.com; van 7 tot 10 september in de KVS, Brussel; van 27 tot 29 september in de Vlaamse Opera, Gent; op 14 en 15 oktober in de Magdalenazaal, Brugge.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten