Het verhaal van ijscoman Walter Michiels blijft de gemoederen ophitsen. Daarnet kwam mijn jongste dochter immers thuis met volgend verhaal. Eén van haar vriendinnetjes op de dansles had een krantenartikel bij waarin te lezen stond dat de dochter van de ‘klager’ wordt gepest. Trots voegde het vriendinnetje eraan toe dat zij tot de pesters behoorde.
Mijn dochter draaide zich wijselijk om en zei dat ze hier niets mee te maken wou hebben. Natuurlijk is dit niet iets waar je trots op moet zijn, want pesten werkt echt wel bedreigend. En het gebeurt niet zomaar één keer, maar iedere dag weer. Soms een jaar of zelfs langer. Wanneer houdt het in dit geval op als niemand tussenbeide komt? Als de vader van het slachtoffer stopt met telkens weer een klacht in te dienen?
PLAGEN OF PESTEN
Wanneer praten we nu over plagen en wanneer over pesten? Iemand van zijn fiets duwen, dat kan plagen zijn. Maar ook pesten. Het is plagen als de kinderen aan elkaar gewaagd zijn: de ene keer doet de één iets onaardigs, een volgende keer is het de ander. Het is een spelletje, niet altijd leuk, maar ook nooit echt bedreigend. Door elkaar te plagen leren kinderen met conflicten om te gaan. Het hoort bij het groot worden.
Bij pesten wordt een slachtoffer uitgezocht om de baas over te spelen, op een heel bedreigende manier. De pestkop misbruikt ook zijn macht: het slachtoffer wordt geslagen, uitgescholden, vernederd, gekleineerd. Vaak is er een groepje kinderen dat meedoet met de pestkop, dit zijn de meelopers.
Naast deze openlijke vormen van pesten komen ook vormen van pesten voor die niet zichtbaar zijn. Bijvoorbeeld als een kind altijd wordt buitengesloten, nooit ergens aan mee mag doen, op geen enkel feestje wordt uitgenodigd.
EXTRA BLADWIJZERS Wil je meer weten over dit probleem? Klik dan even door naar pesten.be. Bezoek ook de webstek rond pesten die Christopher Goossens uit Herenthout mee heeft ontwikkeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten