“Vandaag beseft hij pas ten volle het legendarische karakter ervan”, lezen we in het novembernummer. Of dat echt zo is, laten we in het midden. Feit is dat Suiker de anekdotes uit het mistige geheugen van Gust trekt en de volgende maanden een bloemlezing brengt. “Vaak hilarisch, immer onwaarschijnlijk, maar steeds exemplarisch voor rock-’n-roll op zijn Kempens ...”
De eerste aflevering ‘Smells like home!’ is opgehangen aan het befaamde stoofvlees dat Gust elke artiest — ongeacht zijn naam of faam — voorschotelde. Een strategische zet, zo blijkt. “In zaal Lux was de ontvangst standaard: koffie met broodjes en stoofvlees met patatten. Dat stoofvlees is begonnen als een gimmick maar groeide uit tot een van onze voornaamste troeven”, weet Gust. “Op den duur kwamen ze naar ons voor dat stoofvlees.”
De sympathieke concertpromotor windt er geen doekjes om. “Je moet weten dat Zaal Lux niet meer was dan een veredelde parochiezaal waar de fanfare repeteerde. Onder het podium hadden we kleedkamers en een keuken. Meer stelde de accommodatie niet voor. Een complete ramp was de toegang tot de zaal. Van op de straat kon je alleen via een smalle gang in de zaal geraken. Alle technische apparatuur moest dus met de hand door die smalle pijp gedragen worden. ‘s Morgens kreeg ik eerst de crew en de roadies over de vloer. Dat begon al onmiddellijk met een hoop gezaag en gezever over die zaal. Daarom zorgde ik ervoor dat er verse koffie klaarstond, samen met koffiekoeken en boterhammen met kaas en hesp. Het eerste wat die mannen roken, was verse koffie. De geur van gezelligheid, de geur van thuis.”
Tegen de middag arriveerden dan de artiesten. Voor Gust het sein om zijn stoofvlees op te zetten. “Bij stoofvlees moet je veel ajuin stoven. Ze staken hun neus in de lucht: ‘Hey! Smells like home!’ Zeker voor Engelsen is dat een bekende geur: ‘Stew!’ (stoofpot). Als de gasten uit Duitsland kwamen, waren ze zo ziek als een hond van al die brol die ze hadden voorgeschoteld gekregen. Kwamen ze uit Holland dan waren ze uitgehongerd: daar hadden ze niet meer dan een broodje kroket gekregen. Het stoofvlees zorgde onmiddellijk voor een goede sfeer.”
In aflevering 2 praat Gust honderduit over enkele grote namen die de revue zijn gepasseerd. Zo was het eerste optreden van The Cure op 21 december 1979 (het tweede optreden was op 5 oktober 1980, eVER) volgens Gust de jamais vu. “Die hadden upraisers bij, spots die van onder naar boven schenen. Het was de meest indrukwekkende show die we ooit gedaan hadden. Ik was ook gek van hun muziek. Samen met Talking Heads vond ik The Cure in die tijd het beste wat er was. Het had niets meer met punk te maken. The Cure was het begin van nieuwe muziek.”
Gust herinnert zich het optreden nog alsof het gisteren was. “Ze moesten die dag rechtstreeks uit Noorwegen komen. Pas om vier uur kreeg ik telefoon: ‘We zitten nog in Zweden, want we hebben de boot gemist’. Pas om acht uur zijn ze hier toegekomen terwijl het optreden om half negen moest beginnen. Ze waren horendol van de reis. Op de markt stond ondertussen 2.000 man, terwijl er maar 1.000 man binnen kon. Ik heb dan, terwijl de roadies het materiaal nog aan het uitladen waren, het volk met mondjesmaat binnengelaten. Een roadie is later nog poepeloere zat in de kelder gevallen.” (bron: Suiker)
De volledige artikels vind je achter volgende bladwijzers: ‘Smells like home!’ en ‘Beginnende groepjes als The Cure, Dire Straits en U2’.
Extra bladwijzer >>> ‘De Sultans of Swing komen naar de Lux!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten