Schepen van cultuur Stijn Raeymaekers (Eenheid) mocht afgelopen zaterdag iedereen welkom heten op de 11 juliviering in Herenthout. In zijn speech hekelde hij de federale stilstand van ons land.
“Een jaar geleden reeds, op de vorige 11 juliviering, stonden we amper een maand na de historische verkiezingen waarin de Vlaming zich duidelijk uitsprak”, herinnerde Raeymaekers zich. “Een nieuwe regering was toen komende, maar diezelfde regering lijkt nu - een jaar later - verder weg dan ooit ...”
Onze schepen van cultuur zocht in zijn toespraak naar antwoorden. “Als we de verwijten van de bonzen in de Wetstraat dezer dagen over en weer horen gaan, dan lijkt het antwoord makkelijk: het ligt gewoon aan de andere. Ligt het dan aan diegenen die uitdrukkelijk en duidelijk ‘neen’ zegden? Of ligt het aan de anderen die twijfelachtig of juist tactisch ‘ja’ of ‘ja, maar’ aangaven? De ene ja blijkt ondertussen trouwens ook al de ander ja niet meer te zijn ...”
In z’n speeches verwijst Raeymaekers regelmatig naar Bob Dylan. Ook deze keer, zij het niet écht expliciet, je moest een beetje tussen de lijnen luisteren. “Het zijn rare tijden”, wist onze schepen van cultuur. “Eigenaardige tijden, waarin diegenen die destijds met overtuigde bravoure de stekker uit de verdere onderhandelingen trokken, nu met evenveel overtuiging de noodzaak en het fatsoen van de dialoog prediken. Veranderende tijden, waarin op woensdag een regering zonder die ene partij absoluut uitgesloten is, terwijl op donderdag een regering zonder die partij wordt gezien als de ‘gestrikte’ kans op besturen. Mediatieke tijden waarin zelf bijeengeroepen persconferenties worden uitgesteld, omdat de te verkondigen ‘eigen mening’ nu net afhangt van de mening van anderen ...”
Raeymaekers liet blijken helemaal niet opgezet te zijn met de federale stilstand België. De vijandige uitlatingen tussen partijen, die de inhoud van het debat dat werkelijk moet gevoerd worden ver voorbijgaan, helpen de zaak volgens hem ook niet echt vooruit. “Het was reeds op 13 juni 2010 goed geweten dat de regeringsvorming een bijzonder moeilijke oefening zou zijn, waarvoor inderdaad een prijs zal dienen te worden betaald. Maar in tijden waar de oplossing moeilijk ligt, moet er over gewaakt worden dat de inhoud van het probleem de kern blijft van het debat, en niet moet wijken voor plotse tafelspringers en zelfverklaarde profeten. Een Copernicaanse omwenteling valt nu eenmaal niet te rijmen met het in het middelpunt plaatsen van partijen of personen zelf.”
De duur van de onderhandelingen mag volgens Raeymaekers dan ook geen meetpunt zijn. “Als de fundamenten van het federaal model duidelijk electoraal zijn aangetast, volstaan snelle pleisterwerken niet meer, en dient de tijd genomen om de basis aan te pakken. Tijd kost inderdaad geld, maar een halfbakken oplossing daar bovenop echter nog nieuwe frustratie en verlammende discussies.”
Gelukkig was het niet allemaal kommer en kwel. “Ondanks de financiële crisis die over grote delen van de wereld heerst, en de hier heersende politieke crisis, blijft Vlaanderen ook in deze moeilijke tijden één van de welvarendste regio’s om in te wonen”, beseft Raeymaekers. “Haast nergens ter wereld is op dergelijk kleine oppervlakte zoveel economische en culturele waarde terug te vinden als hier bij én rondom ons.”
Net daarom verdient Vlaanderen volgens Raeymaekers niet alleen erkenning, maar ook een zo efficiënt mogelijke bestuur. Binnen België! “Enkel een moderne aangepaste structuur kan leiden tot een hedendaags en efficiënt bestuur. Immers: niet in het minst de gemeente - en daardoor ook uzelf - krijgt de federale (financiële) gevoeligheden en moeilijkheden onrechtstreeks voorgeschoteld.” Vanuit het lokale bestuur drukte hij dan ook de wens uit dat er doeltreffende en duidelijke oplossingen kunnen komen, met aangepaste federale structuren die kunnen leiden tot een makkelijker, eenduidig regionaal én lokaal besturen.
Raeymaekers besloot zijn toespraak met de hoop “dat de Vlaamse verwachtingen naar genoegen mogen ingelost worden, en dat de Vlaamse wortels die ook deze feestdag dragen er zich in vertaald vinden. 11 juli blijft immers de hoogdag die de verbondenheid van de Vlamingen viert, door de rijke geschiedenis die zij delen ...”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten