zondag 7 juli 2013

Graaicultuur

Al wie het voorbije half jaar een of meerdere gemeenteraden heeft bijgewoond, weet dat de meerderheid meer dan eens de boter gegeten heeft. Tijdens de laatste gemeenteraad voor het zomerreces was dat niet anders.

Een van de agendapunten was de goedkeuring van het algemeen beleidsprogramma 2013–2018. Tijdens de bespreking werd door het bestuur vooropgesteld uiteraard strikt toe te zien “op de werkingsmiddelen”. Het verhaal van de verplaatsingskosten en de dubbele zitpenningen van de voorzitter etc. kenden we al ... Maar er bleek meer.
Voor zij na de laatste verkiezingen haar huidig ambt opnam, was schepen van sociale zaken en OCMW-voorzitter Josée Poelmans (CD&V) werkzoekende. Tot en met december 2012 ontving zij dus stempelgeld. Vanaf januari dit jaar geniet Poelmans een volwaardig inkomen als OCMW-voorzitter van bruto ruim 2.500 euro per maand — netto iets meer dan 1.500 euro. En zoals bij iedereen die een inkomen geniet, valt dan uiteraard “den dop” weg.
Echter door een — helaas — wettelijk achterpoortje kan een mandataris in dat geval vragen dat de gemeente en/of — met dank aan Christine Peeters — het OCMW zijn/haar verlies aan stempelgeld bijbetaalt, bovenop de mandatariswedde. Dit gebeurt niet automatisch: de betrokkene moet, indien hij/zij het kies vindt, dit zelf aanvragen. Je voelt ons al aankomen: het ondenkbare is ook gebeurd. Sedert januari 2013 betalen alle Herenthoutse burgers elke maand een slordige 900 euro verloren “dop” aan OCMW-voorzitter Poelmans. Op zes jaar tijd is dit meer dan 65.000 euro, bovenop haar wedde.
Stijn Raeymaekers (Eenheid) was alvast niet te spreken over het “verantwoord graaien” waaraan Poelmans zich bezondigt. “Ethisch in tijden van crisis? Ik denk het niet! En zeker niet in financieel zware tijden, waarin de voorzitter — gezien de vooropgestelde bezuinigingen binnen het OCMW — in de toekomst mensen die het echt nodig hebben, steun zal moeten weigeren ...”
Poelmans probeerde zich nog te verweren en verwees naar voormalig schepen Sooi Witvrouwen, die via een vergelijkbaar achterpoortje zijn pensioen liet compenseren. “Klopt en ik keur het niet goed. Maar er is mijn inziens nog wel een ethisch verschil tussen stempelgeld voor een werkzoekende en verworven pensioenrechten”, pareerde Raeymaekers. “Tijdens mijn vroegere jaren als schepen heb ik er niet van geprofiteerd. Nadien had ik enige tijd problemen om mijn dop terug in orde te krijgen”, probeerde Poelmans nog. Maar ook hiermee kon ze op weinig begrip rekenen. Zelfs niet bij haar eigen partij: een aantal CD&V-raadsleden, met Lies Daneels op kop, viel bijna letterlijk uit de lucht ...
Voor een partij die beloofde de financiën op orde te stellen, is CD&V niet bepaald geloofwaardig uit de startblokken geschoten. Dat vindt ook Ben Verhaegen (N-VA), die het beleidsprogramma een aanfluiting vond. “Ik ben beschaamd in uw plaats”, zei hij. Verhaegen zette de blunders en onkiese situaties waarvoor de meerderheid het voorbije half jaar heeft gezorgd, op een rijtje in het huis-aan-huisblad van zijn partij. Wij lichten er eentje uit. “Zo besliste deze meerderheid niet om - ondanks de vraag daarvoor van de administratie - het met een schepen minder te doen”, schrijft hij. “Dat had nochtans 36.000 euro per jaar bespaard. Meer zelfs: er werd een aparte voorzitter voor de gemeenteraad aangeduid. Kostprijs: 400 euro per raadszitting, of 24.000 euro over de ganse legislatuur.” Benieuwd hoe schepen van financiën Maurice Helsen (CD&V) dit gaat verantwoorden ...

Lees ook: Hoeveel verdient een OCMW voorzitter? ...

Geen opmerkingen: