Een boutade, natuurlijk. Maar het was ondertussen wel geleden van de zomer in 1958 dat er nog liveconcerten hadden plaatsgevonden in het AT. Het cirkelvormige gebouw, ontworpen door de Amerikaanse architect Edward Durell Stone — de Radio City Music Hall en het MoMa in New York zijn ook van zijn hand — was toen een van de trekpleisters van het Amerikaanse paviljoen en o.a. Benny Goodman, Duke Ellington en Sarah Vaughn traden er op. Die jazzgrootheden maakten het afgelopen weekend plaats voor jong Brussels talent op vrijdag en de energieke punkrock van Wire op zaterdag.
Maar eerst mocht Anna von Hausswolff (****) haar ding doen in de belendende Club 58 van de voormalige tv-studio. De Zweedse Kate Bush zorgde voor een aangename verrassing. Kerkorgels, dreigende soundscapes, death metal en etherische gezangen wisselden elkaar af. Ook de experimentele noise van het Amerikaanse Wolf Eyes (****) maakte indruk. Nooit kunnen denken dat lawaai zo rustgevend kon zijn. Ik verdenk het drietal er ook van dat de nummers ter plekke werden uitgevonden. Dat was alvast het geval bij één song, waarbij de ‘zanger’ snel een titel verzon. Grappig! Het IJslandse múm (***) kon ons dan weer net iets minder bekoren. Hun excentrieke en veelal filmische set was net niet saai. De bizarre choreografie van Kristín Anna Valtýsdóttir en de imitatie van vogelgekwetter deden ons echter tóch besluiten om voortijdig de bar op te zoeken. Bliep-bliep!
Gelukkig was er Wire. Ondertussen is het alweer 35 jaar geleden dat de groep in de Lux van jetje gaf. Een en ander betekent dat de drie originele oerpunkers stilaan een gezegende leeftijd bereikt hebben. Maar daar was zaterdag niets van te merken. Op goed een week tijd werden we twee keer naar de hoogdagen van de voormalige Herenthoutse rocktempel gekatapulteerd. Niet dat Wire veel oud werk speelde, wij kunnen ons enkel ‘Drill’, ‘Another the Letter’, ‘Map Ref. 41°N 93°W’ en het naar Pink Floyd refererende ‘Marooned’ herinneren. Aangevuld met gitarist Matthew Simms en toetsenist Tim ‘Thighpaulsandra’ Lewis speelden oudgedienden Colin Newman, Graham Lewis en Robert ‘Gotobed’ Grey een haast perfecte set waarvan de energie letterlijk afspatte. Vooral het strakke drumwerk van Gotobed viel op. Wat mij betreft mag hij gerust de fakkel van Max Weinberg overnemen als menselijke metronoom.
De vijf sterren gaan echter naar de organisator. De AB heeft namelijk het ambitieuze plan opgevat om van het AT een cultuurcentrum te maken, met plaats voor podiumkunsten en repetitieruimtes, vergelijkbaar met de Antwerpse Trix. Partners in crime zijn de vzw’s Brussels Expo en Volta. Doen! Het AT is een uniek gebouw, op een al even unieke (groene) locatie. De 1.200 roodfluwelen zitjes waren alvast in ere hersteld en nodigden uit om tussen al het muzikale geweld even tot rust te komen. De ruim 600 bezoekers werden steekproefsgewijs bevraagd over hun bevindingen. Iedereen was eensgezind: de akoestiek in het AT is ronduit verbluffend! De AB moet nu enkel de federale Regie der Gebouwen zien te overtuigen ... En daarna pakken we de Lux onder handen!
Setlist Wire >>> 1. 23 Years Too Late // 2. Drill // 3. Doubles and Trebles // 4. Blogging Like Jesus // 5. Magic Bullet // 6. Smash // 7. Adore Your Island // 8. As We Go // 9. Please Take // 10. Another the Letter // 11. Swallow // 12. Nocturnal Koreans // 13. Map Ref. 41°N 93°W // 14. Stealth of a Storck // 15. Attractive Space // 16. Harpooned /// 17. Comet // 18. Spent /// 19. Marooned
Geen opmerkingen:
Een reactie posten