TORRES @ Café Video

Op Pitchfork werd haar geluid omschreven als volgt: “It is an ‘I haven’t eaten in three days’ sound, pitched between stray-dog growl, moan, and sigh.” Nou moe! Bovendien bekleedt de 22-jarige Amerikaanse uit Nashville voorlopig een knappe 18e plaats op albumoftheyear.org. Reden genoeg voor ons om naar Gent af te zakken, voor het allereerste concert van TORRES (****) op Belgische bodem.

Om niets aan het toeval over te laten, vertrekken we goed op tijd. Immers: optredens in Café Video zijn gratis. Ideaal in een studentenstad als Gent. Bovendien heeft men er goede smaak: onder andere Herenthals’ trots Sleepers Reign en Jake Bugg traden er niet zo lang geleden op. Op de webstek van het café vind je trouwens een knap overzicht.
TORRES dan, né Mackenzie Scott. Als artiestennaam koos ze voor de meisjesnaam van haar moeder. “Ik hou van de idee om beide familienamen te dragen”, zei ze hierover in een interview. “Die langs vaders kant als Mackenzie Scott, en langs moeders kant als TORRES.” Scott komt dus uit een warm nest. Haar Gibson 335 werd dan ook bijeengespaard door haar familie. Het is diezelfde Gibson die ook te horen is op haar titelloze debuutalbum, dat naar verluidt in vijf dagen tijd werd opgenomen. Haar favoriete nummers op het album zijn ‘Mother Earth, Father God’, ‘Moon & Back’ en ‘Jealousy and I’, niet toevallig de drie eerste songs die ze ons in Gent voorschotelt.
Even krijgen we een flash-back. De intieme setting doet namelijk denken aan het optreden van EMA, goed twee jaar geleden in de Orangerie van de Botanique. Dezelfde intensiteit, dezelfde passie. Om nog maar te zwijgen van de fysieke gelijkenis. Ook Cat Power en PJ Harvey zijn nooit veraf. Bij momenten doet haar rauwe stem zelfs aan als die van Lucinda Williams. Net als bij hen lezen de songteksten van TORRES als verhalen. Ze slaat (‘Moon & Back’ en ‘Honey’) en zalft (‘November Baby’ en ‘Come to Terms’) ...
Afsluiten doet TORRES met ‘Waterfall’, een song die over zelfmoord lijkt te gaan. “Do you ever make it halfway down and think, God, I never meant to jump at all?” Al kan het nummer net zo goed handelen over de sprong in het ongewisse die ze zelf heeft ingezet door haar gevoelens in een plaat te persen.
Uiteindelijk zullen we in Gent ook als laatste vertrekken. Maar eerst slaan we een babbeltje met de muzikanten. Ondanks het feit dat ze moe is, straalt TORRES. Ze wil niet liever dan haar muziek delen met de wereld. Drummer Chris DePorter en bassist Brady Surface vinden het alvast geweldig dat wij 100 kilometer hebben gereden om hen te zien. En wij dachten dat Amerikanen op dat vlak wel meer gewend waren ...

Setlist >>> 1. Mother Earth, Father God // 2. Moon & Back // 3. Jealousy and I // 4. When Winter’s Over // 5. November Baby // 6. Honey // 7. Come to Terms // 8. Waterfall

Gehoord & gezien >>> Torres, in Café Video in Gent, op maandag 4 november 2013