“Een Vlaamse kruising tussen André Hazes en Johnny Cash.” Zo noemde een Nederlandse dagblad Guido Belcanto in de zomer van 2011. De krant sloeg met deze bewering spijkers met koppen. Maar er is meer. Wij hoorden afgelopen weekend net zo goed zydeco en cajun. Denk Zachary Richard en Calexico.
Wim Horemans van MinC kondigde Belcanto dan weer aan als de enige echte rock–'n–roll chansonnier. En ook daar valt iets voor te zeggen. Maar bovenal toonde Belcanto zich in Torenkensschool koning van het Vlaamse levenslied, chroniqueur van gebroken harten, volkszanger pur sang ...
Guido Belcanto werd op het podium bijgestaan door Lieven Demaesschalck — al meer dan 20 jaar zijn partner in crime — op gitaar, accordeon en piano én Nicolas Rombouts op contrabas. Verklaar ons gek, maar de bassist van Dez Mona lijkt als twee druppels water op Warren Ellis, de sidekick van Nick Cave. Nóg een icoon dat, wars van alle modes en trends, beter wordt met de jaren.
Belcanto had er duidelijk zin in en zorgde met ‘Na de dood keren wij weer’ al vroeg in de set voor een meezingmoment. Niet voor lang: met het ingetogen ‘Ik zou mijn hart willen weggeven’ greep hij het publiek bij de keel. In de tekst gaat de zanger op zoek naar iemand die in zijn hart zou willen komen wonen. “De huurprijs is gratis - Alleen er brandt geen licht.” Het waren echter de tragiek van ‘Rosie’ en de bekentenis in ‘Mijn vriend’ die tijdens het eerste gedeelte het meeste indruk maakten.
”
Mijn vriend, ik moet u iets bekennen,
uw vrouw heeft me gekust.
Uw vrouw heeft me gekust,
niet één, niet twee of drie keer,
ze kuste me velen malen.
En mijn vriend, het smaakte naar meer ...
‘Ergens in de hemel’ werd een swingend eerbetoon aan de overleden — veelal muzikale — helden van Belcanto. “Ergens in de hemel daar is een goei café. Als ik begraven ben, ga ik direct daarheen.” Hij zou er met Janis Joplin, Dalida, Serge Gainsbourg, Elvis, Rimbaud, Buster Keaton en Charlie Chaplin alvast in goed gezelschap zijn. “En is dat niet Eddy Wally, daar aan de piano? Oh nee, ’t is Liberace, Eddy die is nog niet dood!” Ook hier vroeg de zanger de medewerking van het publiek en mochten de aanwezigen hun favoriete doden kenbaar maken.
Het tweede gedeelte van het optreden begon met een protestsong tegen verliefde mensen die elkaar bestoken met liefdesberichtjes. Belcanto stelde zich terecht de vraag wat liefde verwoord in een SMS eigenlijk waard is. “Uit uw eigen mond, heb ik het nog nooit gehoord”, merkte hij op. Renauds ‘Elle a vue le loup’, de Franse uitdrukking voor een meisje dat op (te) vroege leeftijd voor de eerste keer seks heeft gehad, werd vrij (sic) vertaald als ‘Zij heeft de wolf gezien’.
De afsluiters van de tweede set tilden het optreden zowaar naar een nog hoger niveau. ‘Rome bij nacht’ verdient zonder meer een plaats in de eregalerij van het Vlaamse lied en met ‘Het geluk in de armen van een vrouw’ stak Belcanto Brel en Piaff naar de kroon.
Tijdens de bisronde mochten zoon Dimitri en zijn gitaar mee op het podium. En ook Belcanto sloeg spijkers met koppen: “Ik ben niet zo gericht op die dingen bovenaan”, zong hij in ‘Boezemverdriet’. “Ik ben een kontofiel, ik ben geen borstomaan.” Om even verder tot volgend besluit te komen: “Is de boezem voor de vrouw zoals de penis voor een man - Dat is een goeie vraag, die men zich stellen kan - Voor beiden geldt hetzelfde, ’t is niks nieuws dat ik verklap - Beter klein en stevig dan te groot en te slap!” Heerlijk. Roy Orbison, Adamo en Will Tura mochten even later hun opwachting maken in ‘Op het zeildoek van de botauto’s’ — Madonna en Rambo zijn in de tekst ondertussen vervangen door Lady Gaga en Marco Borsatoooo. ‘Vlammetjes’ en ‘Plastic rozen verwelken niet’ zorgden uiteindelijk voor een meesterlijke apotheose.
Op algemene vraag en omwille van het succes van de twee vorige edities, gaat Guido Belcanto straks opnieuw de hort op met ‘Balzaal der Gebroken Harten’. Ook in dit derde deel staat de wervelende muziek van het Decaporgel centraal. Met in het achterhoofd de gedachte dat Belcanto een man is die je niet elke dag ontmoet, weet u wat u te doen staat!
Setlist >>> 1. Op de pechstrook van het leven // 2. Madame Louise // 3. De vrouw van de bakker // 4. Na de dood keren wij weer // 5. Ik zou mijn hart willen weggeven // 6. Mijn vriend // 7. Rosie // 8. Het hondje // 9. Ergens in de hemel /// 10. Een SMS of drie // 11. Ze heeft de wolf gezien // 12. Willy en Wanda // 13. In uw sacoche // 14. Rome bij nacht // 15. Het geluk in de armen van een vrouw // 16. Je betekent niets als niemand om je geeft /// 17. Boezemverdriet // 18. Het zeildoek van de botsauto’s // 19. Vlammetjes // 20. Plastic rozen verwelken niet
Gehoord & gezien >>> Guido Belcanto, in de Sint-Gummaruskerk te Herenthout, op zaterdag 14 december 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten