Elke avond - en dat al sinds 1928 (!) - weerklinkt onder de Ieperse Menenpoort de ‘Last Post’. Het is wereldwijd de enige plechtigheid die al zo lang dagelijks voor een publiek wordt opgevoerd. Oorspronkelijk kondigde de ‘Last Post’ het einde van de dag aan, nu is het vooral een eerbetoon geworden aan de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog.
Vandaag werd de ‘Last Post’ gespeeld als aandenken aan al die klaroenspelers die al 30.000 keer hun ode hebben gebracht. Het was meteen ook een ode aan de wereldwijde solidariteit onder de brandweerlui.
ODE AAN DE ODE
Met deze wereldwijde plechtigheid wilden de provincie West-Vlaanderen en de Last Post Association een ode brengen aan dat dagelijkse eerbetoon. Het voorbeeld werd gevolgd in meer dan 200 brandweerkazernes over de gehele wereld, onder meer in Frankrijk, Duitsland, India, Canada, Nieuw-Zeeland en het Verenigd Koninkrijk.
Wim Opbrouck was intendant en ceremoniemeester bij de 30.000ste ‘Last Post’ in Ieper. Vooraf bracht hij een ‘Ode aan de Ode’. In Herenthout viel die eer te beurt aan Jos Bouwen, leraar aan Gemeenteschool Klim-op ...
“
Als de Last Post wordt geblazen, staan de sterren en planeten stil.
Als de Last Post wordt geblazen, staan de sterren en planeten stil.
De wind houdt de adem in, de regen stopt, de maan verbleekt.
Er is vrede op aarde, er hangt weemoed in de lucht.
Uit de hemel slaat een mededogen over alle hoofden neer.
De klaroenen klinken als misthoorns.
Uit de nevels staan de doden op, zacht en teder.
Er dwarrelt sterrenstof. Rozenblaadjes.
Klaprozen.
Alles is rustig onder de Menenpoort, maar de vrede heeft een valse schijn.
De Last Post blaast ons terug, naar de oude wereld van dodenakkers, en vertrapte weidegrond, de stank die over de slagvelden hangt.
In de modder van de loopgraven drijven wolken mosterdgas.
De horror van de Eerste Wereldoorlog is een opengesperde muil.
Een stille kreet bestorven in de monden van duizenden verloren zielen.
Jonge mannen gebeiteld in een koude, kille lijst van namen.
Gestorven voor het vaderland, beweend in het moederland.
Elke avond om 20.00 u. stipt blazen klaroeners de namen weer tot leven.
Een laatste eresaluut voor de gevallenen, het einde van de werkdag.
Daarna klinkt de reveille, het ontwaken, opstaan en weer doorgaan.
De eeuwige wederkeer, schepping, rijping, dood.
Generaties verdwijnen, verhalen verdampen,
maar de herinnering mag nooit vergaan.
De Last Post herinnert niet alleen, zij houdt de hoop in stand.
Zij roept de stad en de wereld tot de orde.
Onder de Menenpoort voltrekt zich avond na avond een volstrekt legitiem ritueel.
Opdat wij nooit zullen vergeten, maar vooral opdat wij tot in de eeuwen der eeuwen zullen inzien, dat elke oorlog, waar ook ter wereld, een aanslag is op het fundament van onze beschaving.
Wim Opbrouck
100 JAAR GROOTE OORLOG
Ook in het najaar van 2016 plant onze gemeente een aantal activiteiten rond de herdenking van Wereldoorlog I. Zijn reeds vastgelegd: een lezing rond de oorlogssituatie in onze contreien, de opbouw van een rondreizende noodwoning, een tentoonstelling van de Provincie Antwerpen en een uitstap naar Ieper. Onder de algemene artistieke leiding van Patrick Milbou werken Sanne Dillen (dans), Aline Lermytte (zang) en Marcel Dielens en Don Dieltjens (beeld), een voorstelling uit met de medewerking van verschillende Herenthoutse verenigingen. Ook de Herenthoutse scholen zullen hierbij betrokken worden. Het slotevenement zal plaatsvinden op 12 en 13 november 2016.
1 opmerking:
Geregeld komen de brandweer en de fanfare als sterk duo samen uit de pijp. En als dan ook de zon nog eens van de partij geeft ... dan krijg je een geweldige opkomst. Die zomeravond zat en stond het plein voor de brandweerkazerne vol. De schattingen variëren van 300 tot 500 toeschouwers.
We hadden 200 stoelen voorzien, wat een zware onderschatting bleek. Gelukkig leverde de nabije feestzaal nog wat extra stoelen, zodat ten minste de oudere mensen zich konden zetten. Ook de tappers van de brandweer geraakten snel in biernood. Gelukkig werd met het mirakel van de vermenigvuldiging van de flesjes elke dorst gelest op deze zonnige avond.
Stipt 19.50 uur verwelkomde burgemeester Gabriëls de aanwezigen die nog steeds toestroomden.
“Vandaag wordt de 30.000ste Last Post geblazen onder de Menenpoort in Ieper. Ter ere van deze unieke gebeurtenis, organiseert de ‘Last Post Association’ en artistiek intendant Wim Opbrouck, een Ode aan de Ode. Dit evenement vindt plaats in tal van brandweerkazernes en op andere verzamelplaatsen overal ter wereld.”
“Door weer en wind, sneeuw en zon, blazen de klaroeners elke dag opnieuw hun vaarwel aan de gesneuvelden: een levende herinnering aan het offer en het lijden, maar ook de solidariteit, het plichtbewustzijn en de heldhaftigheid van de soldaten die aan de strijd deelnamen.”
“Daarom is het mooi dat wij ook hier in Herenthout, de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog herdenken. Het is een eenvoudig gebaar, een ode aan de klaroeners die al 30.000 keer hun ode hebben gebracht aan de gesneuvelden, en een ode aan de wereldwijde solidariteit onder brandweerlieden.”
Daarna las bestuurslid Jos Bouwen de mooie tekst van Wim Opbrouck die dit een ‘volstrekt legitiem ritueel’ noemt.
“Als de Last Post wordt geblazen, staan de sterren en planeten stil. De wind houdt de adem in, de regen stopt, de maan verbleekt. Er is vrede op aarde, er hangt weemoed in de lucht. Uit de hemel slaat een mededogen over alle hoofden neer”
“De klaroenen klinken als misthoorns. Uit de nevels staan de doden op, zacht en teder. Er dwarrelt sterrenstof. Rozenblaadjes. Klaprozen. Alles is rustig onder de Menenpoort, maar de vrede heeft een valse schijn. De Last Post blaast ons terug, naar de oude wereld van dodenakkers, en vertrapte weidegrond, de stank die over de slagvelden hangt. In de modder van de loopgraven drijven wolken mosterdgas. De horror van de Eerste Wereldoorlog is een opengesperde muil. Een stille kreet bestorven in de monden van duizenden verloren zielen. Jonge mannen gebeiteld in een koude, kille lijst van namen. Gestorven voor het vaderland, beweend in het moederland. Elke avond om 20.00 u. stipt blazen klaroeners de namen weer tot leven. Een laatste eresaluut voor de gevallenen, het einde van de werkdag.”
Muisstil
Dan was het even wachten ... en begon de kerktoren acht uur te kleppen. Na de achtste slag zetten onze trompetters de Last Post in en het werd muisstil op het kazerneplein.
Daarna gaf de fanfare een concertje met herinneringen aan oorlogen (‘Songs they took to war’, ‘The Pacific’ en ‘Escape to Victory’) en verlies en verdriet (‘Nearer My God to Thee’ en ‘Ave Maria’, met Tars De Ridder als trompetsolo).
Tot laat bleven de harde kernen van brandweer en fanfare napraten. Als het nog moest bewezen worden, ons dorp komt in beweging voor een activiteit waarbij het goede doel gemengd wordt met het sociale. De Last Post groeide uit tot een van de betere volksfeesten van het jaar. (Bron: Kon. Fanafare Sint-Pieter)
Een reactie posten