Bedoeling was om alle mensen die kanker hebben of de ziekte overwonnen, te steunen. Deelnemers konden zich alleen of in groep inschrijven voor de mini-levensloop en lieten zich sponsoren door ouders, grootouders, buren, tantes, nonkels, de bakker, de slager, leerkrachten ... Kortom: iedereen met een warm centje in hun portemonnee.
Voor de Mini-Levensloop had men een prachtig parcours uitgestippeld in en rond de school. De omloop was verlicht met gepersonaliseerde kaarsenzakjes en stond zo symbool voor de warmste (levens)weg.
KRAANVOGELS
Julie bedacht ook een Wall of Hope, waar iedereen een boodschap, herinnering, foto, aanmoediging, tekstje, ... kon hangen voor iemand bijzonder. Ze werd hiervoor geïnspireerd door het verhaal van een Japans meisje.
Sasaki Sadako was een Japans meisje dat ten tijde van het afwerpen van de atoombom op Hiroshima 1,5 kilometer van het epicentrum woonde. Ze was toen pas 2 jaar oud. Toen Sasaki opgroeide, was ze een sterk meisje en lang vergeleken met haar klasgenootjes. Ze was atletisch en had een enorme belangstelling voor hardlopen. Toen ze op 11-jarige leeftijd aan het oefenen was voor een belangrijke wedstrijd, werd ze onwel. Artsen diagnosticeerden leukemie bij haar; deze ziekte liep zij op als gevolg van blootstelling aan de straling van de atoombom.
Een goede vriendin van Sasaki vertelde haar een Japanse legende dat iedereen die 1.000 papieren origami kraanvogels vouwt een wens mag doen. Sasaki hoopte dat de goden haar een wens toe zouden staan en dat ze weer in staat zou zijn hardloopwedstrijden te doen. Sasaki bleef 14 maanden in het ziekenhuis en vouwde meer dan 1.300 papieren kraanvogels tot ze op twaalfjarige leeftijd aan de gevolgen van leukemie overleed.
Presentator Rik dacht dat hij in een manifestatie van de ‘gele hesjes’ was terechtgekomen ...
“Op school maakten we een Wall of Hope met kraanvogels in origami om een wens te verkrijgen voor iedereen die te maken krijgt of heeft gekregen met kanker”, aldus Julie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten