Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: ‘TrapTown’ is vintage Wim Vandekeybus. De choreograaf overrompelde de danswereld dertig jaar geleden met een eigen bewegingstaal van rennen, springen, vliegen, duiken, vallen en weer opstaan. Later kwamen daar film én muziek bij. Het zijn opnieuw de ingrediënten van ‘TrapTown’, waarin Vandekeybus je meeneemt naar een parallel universum, ontdaan van tijd en ruimte, dat luistert naar de naam Askeville.
Blikvanger is een majestueuze arend. Enkel op film weliswaar, maar knap hoe Vandekeybus het dier in beeld brengt. Wanneer de roofvogel op het einde van de film wegvliegt, titst zijn vleugel nog even de dode hoofdfiguur aan die hoog op een richel tegen de achterwand van het decor ligt. Een cinematografisch én scenografisch hoogstandje. De arend was in een ander leven de burgemeester van Askeville. Het levenloze lichaam, dat bij de aanraking nog even opveert, is dat van zijn halfbloedzoon Marduk.
WONDERE WERELD
Vandekeybus’ fascinatie voor de universele natuur van eeuwenoude mythes manifesteerde zich eerder al in ‘Blush’ (2002) en ‘Oedipus/bêt noir’ (2011). Voor ‘TrapTown’ keert hij terug naar de eindeloze en obscure kosmos van de antieke zielen en gebruikt hij dans, film, tekst en muziek om deze keer een eigen mythologie te scheppen.
Welkom in de wondere wereld van Wim Vandekeybus! Een wereld waarin Odinezen heersen over Mythriciërs. Conflicten van weleer laaien op en onverklaarbare natuurrampen - de zogenaamde zinkgaten - domineren de verstandhoudingen tussen de volkeren. De cast is divers en staat daarmee symbool voor de huidige samenleving. Bovendien zijn niet alle koppels man-vrouw en zijn de rollen ook vaak omgedraaid.
In de film zien we ‘het volk’ aanvankelijk van bovenaf verloren lopen. Hiervoor trommelde Vandekeybus 250 figuranten op. De sfeer lijkt vrij, maar wordt steeds grimmiger. De noodzaak en schijnbare mogelijkheid van een opstand is voelbaar.
Marduk lijkt de ideale persoon om die opstand te leiden. Hij is een idealist die goed wil doen, maar uiteindelijk door vriend en vijand wordt tegengewerkt en uiteindelijk wordt gestenigd met de dood tot gevolg. Marduk is een rol van de IJslandse Tanja Marín Fridjónsdóttir, de enige die tijdens de voorstelling uit de film op het podium stapt én vice versa. Dans- en filmsequensen creëren op die manier een naadloze live-ervaring.
En dan is er nog de indringende soundtrack. Die werd gecomponeerd door Trixie Whitley en Phoenician Drive en begeleidt een lawine aan beelden. Whitley zien we trouwens alleen in de gefilmde beelden. Niet alleen met haar dromerige songs, maar ook als het personage Themis, die gevangen zit in een onmogelijke Romeo en Julia-verhouding met de tragische Marduk. Blij dat we aan deze wonderlijke voorstelling hebben mogen meewerken!
Man meets eagle.
Acteur Jerry Killick zet een briljante burgemeester neer. “Death treats everyone equally”, orakelt hij.
Trixie Whitley begon haar carrière ooit als elfjarige op de theaterplanken. Vandekeybus bracht de actrice in haar weer naar boven.
Vandekeybus op de filmset. Er werd gedraaid op vrijdag 31 augustus en 2 september in het labyrint van het architectenduo Gijs Van Vaerenbergh op de site van C-Mine in Genk. (Foto’s: Danny Willems)
Muses in Motion meets Wim Vandekeybus!
Gehoord & gezien >>> TrapTown van Ultima Vez & Wim Vandekeybus, op vrijdag 21 december 2018, in CC Zwaneberg in Heist-op-den-Berg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten