Roze draad door zowat de hele voorstelling was Michel Van Hoof, de sympathieke ex-politieker. Michelleke hing een paar maand terug zijn mandaat aan de wilgen en wordt straks, samen met Robert Van Beeck, cafébaas van het GOC.
ZUUR MOEFFEN
Kregen er verder ook van langs: voetballer en vriend aan huis bij Tanja Dexters Christophe Verstappen, voorzitter en zware bierenliefhebber Eddy Verschueren van de Cultuurraad, alle vrouwen - en dat zijn er volgens Laenen een heel pak - die tijdens de stoet met een zuur moef tegen hun goesting staan te dansen en ... voormalig OCMW-voorzitter Josée Poelmans.
Michellekes aanstekelijke lach bulderde meermaals door het kerkje, bij Poelmans zal het toch eerder een zuur moef geweest zijn - als ze al is komen kijken. En die zuur moefen brengt ons bij die andere Poelmansen, die van de supermarkt, “met hun belegen dames achter de vleestoog.”
Nog een zuur moef: Prins Marc. Nu, Laenen had wel wat sympathie voor die zuur moefen van de stoet. “Al die hun mannen die gaan scheef poepen in ’t Molenhuis ... Ik zou ze niet willen onderhouden.” Gelukkig had Laenen het over de veel te kleine wc’s. Of toch niet? Jawel, Laenen was op dreef en flirtte, naar de reactie van twee oudere dames naast ons te oordelen, op de grens van het toelaatbare.
SCHEEF POEPEN
Het kan aan ons liggen, maar wij hadden de indruk dat Peter niet echt oep z’n gemak was. Hij nam dan ook meestal een hele groep op de korrel. Al was de passage over moeder-kinesist Greet er boenk oep. “Allee, dieje gast was genezen, maar dieje bleef maar terugkomen?!?”
Stefan Laenen verdacht Uho Heeraerts er dan weer van een rolletje te spelen en in werkelijkheid een antropoloog te zijn, die het complexe mysterie van de Homo Huirtuitiens tracht te ontrafelen. Wekelijks verslag uitbrengen over zijn bevindingen doet hij volgens Laenen bij doctor K. De Witte.
WITTE WIJNWIJVEN EN PORTOPREUTEN
Natuurlijk kon ook KFC niet ontbreken. “Alles is er vernieuwd. Behalve het personeel!” Over het sportieve kon niet gelachen worden. “Da’s oem te bleiten!”
Antropoloog Peter Hens scoorde met zijn verschillende cafétypes. Herinner je je zijn afkeer voor fietsende OKRA-leden? “Fluofossielen”, noemde hij ze. “Aangevoerd door een opper-fossiel, die met zo’n bordje met een spiegelei oep staat te zwaaien!” Ze verbouwen ook steevast je terras. “Zal ’t gaan, ja?!?” “Jawel, dank u.” Moesten het opnieuw ontgelden: giechelende en chips delende Chiromeisjes, witte wijnwijven en portopreuten, KVLV-vrouwen en afzuipers. Hens heeft nog een tijdje in een café gewerkt, vandaar.
HUIRTUIT IS GEWELDIG
Tussendoor nam Peter Hens de gitaar ter hand en zong hij een liedje. ‘Huirtuit Is Geweldig’ bleek een cover van Billy Joels ‘We Didn’t Start the Fire’, ‘Ode Aan Marlies’ was een eerbetoon aan Marlies Verschueren, onze eigenste Bo Van Spilbeeck. Na de mislukte poging van Nicole Morreels enkele jaren geleden, ziet Laenen Marlies als de ‘geknipte’ Princes Carnaval!
Laenen brak ook een lans voor de Huirtuitse café’s en voor Eddy Van De Lux in het bijzonder. “In plaats van naar die pop-upwinterbar op het industrieterrein te gaan, zou je er beter ene gaan drinken in één van de Huirtuitse cafés die we nog hebben!” Jawel, ‘Vruuger Was Het Beter’ zong Peter.
Zaal Lux kwam ook in het tweede deel van de show ter sprake. “De duurste nooduitgang in Europa: 300.000 euro!”, wist Laenen over de nieuwe oude podiumzaal. Peter Hens zong daarna ‘De Herenthoutse Sterren’ van Anita & De Liefkenshoek op de tonen van respectievelijk ‘Friday I’m In Love’ van The Cure, ‘Sultans Of Swing’ van Dire Straits en ‘Sunday Bloody Sunday’ van U2, allemaal groepen die ooit het mooie weer maakten in de voormalige rocktempel.
OPDAT WE ZE NOOIT ZULLEN VERGETEN
Eindigen deed Laenen met een stukje Huirtuitse geschiedenis dat dreigt verloren te gaan. Precies 75 jaar geleden werd misschien wel de donkerste bladzijde uit onze geschiedenis geschreven. Huirtuit was dan wel bevrijd, maar de Duitsers hadden zich in Herentals verschanst, over het Albertkanaal.
Na de bevrijding werd Francis Cogels, de voorzitter van verzetsgroep Fidelio en schoonzoon van de baron van het kasteel Herlaer, per ongeluk doodgeschoten aan een wachtpost van zijn eigen verzet. Zijn dood veroorzaakte daarna onrechtstreeks nog enkele burgerslachtoffers.
Op 15 september 1944, de dag van Cogels’ begrafenis, zagen de Duitsers de kans om even terug te keren naar ons dorp, aangezien iedereen van het verzet in de kerk zat. In een van de huizen die ze binnengingen, stond verzetsstrijder Edouard Mertens echter van wacht. Mertens liep weg naar de koer van een ander huis en sprong daar over een muurtje, maar kon gevat worden door de Duitsers.
Ook Frans Horemans en zijn twee zonen Adolf en Marcel werden meegenomen. De Duitsers dachten dat zij ook van het verzet waren, wat niet waar was. In een veld recht tegenover de elektriciteitscabine langs de Molenstraat hebben de Duitsers hen alle vier geëxecuteerd. Voormalig burgemeester Eugeen Lemmens noemde hen alle vijf helden. “Opdat we ze nooit zullen vergeten!”
#HIV
Het was een brug naar een opdracht waarmee het duo zijn publiek naar huis stuurde. “Stop met al die onnozelheden op ‘Ge zaa van Huirtuit as ...’. Post eens iets positiefs!” En we kregen allemaal een blaadje van de Druivelaar mee met de opdracht op dié dag iets positiefs te posten met de hashtag #HIV. Neen, dit gaat niet over a big disease with a little name. #HIV staat voor Huirtuit In Verandering. Van ons mag je iets verwachten op 14 november 2020!
Gehoord & gezien >>> Eindejaarsconference & Cafépraat, met Peter Hens en Stefan Laenen, op dinsdag 10 december 2019, in Torekensschool in Herenthout
Achteraf mocht iedereen zijn naam zetten op een kerstkaartje voor minister-president van Vlaanderen Jan Janbon.
Een T-shirt met het opschrift ‘Hoerenthout’, een knipoog naar de Latin Bar op de Markt.
Stefan Laenen en Peter Hens zetten Huirtuit in z’n blootje. Gelukkig begonnen ze voor een reportage in Gazet Van Antwerpen met zichzelf! (Foto: Joren De Weerdt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten