Geachte Voorzitter
Beste Leden
Proficiat met de 150ste verjaardag van onze Herenthoutse fanfare, die inmiddels ook al 126 jaar met titel koninklijke door het leven gaat. Een 150-jarig bestaan voor een vereniging is niet niks, verre van zelfs.
Jullie vereniging tornde zo maar even de twee wereldoorlogen doorheen haar werking. Jullie vereniging mag trots terugkijken op een rijk gevulde muziekgeschiedenis, met knappe prestaties op tornooien en talrijk behaalde prijzen, inclusief de Herenthoutse cultuurprijzen. Maar ook naast en boven het muzikale was er een immer actieve werking, met o.a. café- en restaurantdagen.
Fanfares zoals wij die kennen zitten ingebed in onze traditie, maar blijken mondiaal in de ons gekende vorm nochtans een veel minder ‘algemeen’ gegeven dan het misschien lijkt, en eerder een fenomeen van de lage landen. Fanfare- en familiegeneraties gaan samen, maar het sociale weefsel reikt veel verder dan de fanfare-families, en ook zo veel verder dan samen muziekspelen.
De Koninklijke Fanfare Sint-Pieter was en is een niet weg te denken verbindingsspeler in het lokale gemeenschapsleven. Zonder jullie aanwezigheid op het martplein zou onze jaarlijkse 21 juliviering een schim van zichzelf zijn. Hetzelfde geldt voor de aanstellingen van de Prins Carnaval, het jaarlijkse drukbezochte ontbijt bij de brandweer enz. Om dan nog te zwijgen over de verschillende samenwerkingen met verenigingen doorheen de jaren heen.
Fanfaremuziek gaat voor velen hand in hand met tradities en memorabele momenten. Die momenten kunnen groot en klein zijn, voor een groot publiek of zelfs heel individueel. Ik ben ervan overtuigd dat we verbaasd zouden zijn als we konden tellen, hoezeer onbewust vele Herenthoutenaren ‘hun herinneringen’ met de fanfare in zich dragen.
Maar als ik zelf terugkijk naar mijn beleving van de fanfare, dan kan ik op mijn 45ste toch nog heel vroege momenten bewust voor de geest halen, tot zelfs een 40 jaar terug. Hoewel mijn eigen muzikale queeste is geëindigd kort nadat ze begon, na enkele jaren notenleer en een kortstondige poging op de saxofoon in de Muziekacademie.
Ikzelf had nonkels die actief waren in de fanfare van Noorderwijk, maar ook de fanfare van Herenthout zat op jonge leeftijd al voor een stukje in mijn leven. De fanfare passeerde niet alleen niet ongehoord, maar ook duidelijk niet ongezien, en zette letterlijk wat in beweging in het dorp.
Menige stoet van mijn Matchbox-autootjes kende dankzij jullie een professionele muzikale begeleiding. Ik herinner mij nog goed hoe in mijn prille jeugd het spelen op mijn zolderkamer in de Vonckstraat abrupt werd afgebroken bij het weerklinken van de eerste klanken van een fanfareoptocht die startte aan de Lux. Het was haast een pavlovsignaal om naar het Velux-raam te spurten en op de tippen van de tenen te gaan staan om de fanfare en gevolg te kunnen zien. Hetzelfde zag je gebeuren aan de ramen aan de overkant van de straat ... Het was bijna een ‘corona-proof’ buren weerzien avant la lettre.
Een andere aparte ‘fanfareherinnering’ is die van naast de deur van mijn ouderlijk huis in de Vonckstraat. En hoe daar het doffe geklop in de schoenmakerij naast ons regelmatig stilviel en overging in de schellere klanken van de trompet van wijlen Frans Roothooft. Een trompettist die actief was in jullie fanfare, net als zijn kinderen en kleinkinderen.
Jaren later viel de naam van onze buurman bij toeval opnieuw in de lessen Duits van wijlen Frans Steurs, leraar in het Sint-Jozefscollege in Herentals en tevens dirigent van de college-fanfare. Onze voormalige buurman Frans Roothooft werd door meneer Steurs betiteld als “de beste trompettist van de regio”. Die had ik dus al vaak live gehoord.
Uw vereniging is tot ver vertakt en gewaardeerd, en een aaneenschakeling van doorgezette familietradities. Ik ben er van overtuigd dat heel veel Herenthoutenaren jong en oud veel eigen herinneringen hebben aan de fanfare, tot ver buiten het muzikale. De fanfare zit veel meer in het leven van de Herenthoutenaar dan je op het eerste zicht denkt. En is eigenlijk gewoon niet weg te denken uit het Herenthoutse leven.
Diezelfde bekommernis omtrent de fanfare hoorde en las ik ook toen ik de eerste gesprekken voerde met wijlen Jos Schoeters en de oude contracten die ik daarbij kreeg voorgelegd. De fanfare had daarin speciale voorrechten en vermeldingen en gunsttarieven, o.a. voor het voor het halfvastenbal, kerst- en teerfeest ... De fanfare hoorde bij de Lux en was daarmee vast verbonden.
En ook daar staan we samen met jullie voor uitdagingen: de huisvesting en de garantie op repetitiemogelijkheden voor uw vereniging. Ik ben er van overtuigd dat onze kersverse schepen van cultuur Sander Ooms hier een hele kluif aan zal hebben, maar ben even overtuigd van de goede afloop van dit verhaal. Geen verhaal van beloftes maar van daden.
Ik durf te zeggen dat de bekommernis over huisvesting en werking van jullie vereniging hoog op de agenda van het college staan. Zo lang mogelijk zelfstandig blijven wonen is “in” tegenwoordig, en dat geldt ook voor een 150-jarige.
De afgelopen twee jaar hebben we veel moeten missen en dat was voor jullie vereniging niet anders, maar ook corona kreeg jullie kranige vereniging niet stil, met zelfs een knappe on-line versie van ‘Ik hou van U’ van Noordkaap tot gevolg.
Jullie hebben een vereniging om te bewonderen, één die is gebouwd op traditie, maar ook voldoende ruimte biedt voor de jeugd. Zo blijf je eeuwig jong. Altijd vernieuwen, altijd nieuwe horizonten opzoeken ... dit jaar richting Oosterhoven op Clamotterock. Noemen we dit nu het oud zot voor een 150-jarige of een latere puberteit? Laat ons het op het laatste houden, en klinken op een lang verder bestaan van de Herenthoutse Koninklijke Fanfare Sint-Pieter.
150 jaar, maar voor altijd jong!
Proficiat!
Stijn Raeymaekers,
Burgemeester
150 jaar Koninklijke Fanfare Sint-Pieter featuring The Priceduifkes! Beeld Bart Van Laer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten