The Experimental Tropic Blues Band en Hypesquad toppers op Hooifeesten

Zo’n 1100 concertgangers zakten afgelopen zaterdag af naar het festivalterrein Trees Clamotte voor de Hooifeesten. Voor het eerst in jaren was de zon van de partij en dat zorgde voor een gemoedelijke sfeer. Wij konden vooral genieten van The Experimental Tropic Blues Band (****) en Hypesquad (***). De twee jonge snaken uit Herenthout waren trouwens de eerste act die de oververhitte lijven aan het dansen kregen.
Wegens te laat toegekomen, konden we van Sons Of Lioth (***) enkel de twee laatste nummers meepikken. Met strakke versies van ‘One Hundred Thousand Metal Years Ago’ en ‘Dragonslayer’ deden The Sons wat van hen verwacht kon worden: they did deliver!
Uit de set van het Britse Crashed Out (**) bleef vooral de Angelic Upstarts-cover ‘Police Oppression’ hangen. Het nummer stond destijds op het b-kantje van ‘The Murder of Liddle Towers’, volgens MOJO één van de beste punksingles allertijden.
Joris Goossens en Ken Kerckhofs van Hypesquad hadden er duidelijk zin in. En dat jeugdig enthousiasme sloeg meteen over op het publiek dat aan de deejaytoren had postgevat. Tussen hun bezwerende elektrobeats en -breaks door vonden ze dan nog de tijd om elkaar én het publiek te filmen. Heerlijk om zien.
De eerste stagedivers van de dag kregen we te zien tijdens het optreden van Hard Resistance (***). De Kempense hardcoreband is aan zijn allerlaatste veldtocht bezig en één en ander zorgde frontstage voor heel wat emoties. Het duurde dan ook niet lang vooraleer de eerste rijen werden herschapen tot een heuse moshpit. Vooral het uit het debuut ‘It’s All Around’ afkomstige ‘Humanity’ sprong eruit. Wie de groep in de buurt nog live aan het werk wil zien, moet op 31 oktober afzakken naar Zaal Edma in Vorselaar.
Voor hét hoogtepunt van de dag zorgde evenwel de vette blues van The Experimental Tropic Blues Band. Dit trio uit Luik heeft in België en Frankrijk ondertussen een stevige live-reputatie opgebouwd. En na hun doortocht op de Hooifeesten kunnen we alleen maar beamen dat dit zootje ongeregeld inderdaad één van de meest opwindende trio’s van het land is.
Tijdens hun set steeg de temperatuur in de tent dan ook meermaals tot ver boven het kookpunt. Bijvoorbeeld toen zanger Boogie Snake - de smoelschuiver in aanslag - van het podium sprong en door het dolenthousiaste publiek minutenlang door de tent werd gedragen. Ondertussen bleven gitarist Dirty Wolf en drummer Devil D’Inferno op het podium stevig van jetje geven. Aan bezieling en présence duidelijk geen gebrek.
En aan lichtende voorbeelden evenmin. Meermaals werden we rond de oren gekletst met de muzikale helden van het drietal: The Cramps, Buddy Holly, Bo Didley, Elvis, Alan Vega, Blind Willie Johnson, Johnny Cash, Velvet Underground en Pussy Galore. Die laatste groep hoeft niet te verbazen: de naar een personage uit één van de James Bond-boeken vernoemde groep is immers de voorloper van Jon Spencer’s Blues Explosion. Prima concert met ‘Hippidy Hop’, ‘Goddamn Blues’, ‘Ooh’, ‘Boogie Downtown’, ‘I Dig You Much and More’, ‘Those Dicks’ en de Gun Club-cover ‘Preaching the Blues’ als absolute hoogtepunten.
De psychobilly van The Meteors (**) en de ska-jazz van het New York Ska Ensemble (**) konden na het geweld van het Luikse trio maar matig boeien. The Boppin’ Benvis Brothers (**) zorgden door het draaien van ‘What Difference Does It Make’ van The Smiths na middernacht voor een laatste hoogtepunt.