De bonte bende kwam gisteren als vakbondsdelegatie de nagenoeg uitverkochte festivaltent aan de Bouwelse Steenweg binnengewandeld. Wim Wouters hekelde het gegeven dat niemand van de organisatoren veiligheidshelmen en -schoenen droeg en dreigde ermee het optreden af te gelasten. Ook het feit dat er konijntjes plaats hadden moeten maken voor de tent viel niet in goede aarde bij de vakbondsafgevaardigde. “Wij willen konijntjes!”, scandeerde hij door zijn megafoon.
Stewardess Murielle, die verdacht sterk leek op Paul Dresselaers, bedankte ons daarna om te kiezen voor Showgroep Imitato. Na het overlopen van de veiligheidsvoorschriften, de locatie van de nooduitgangen en het gebruik van seat belts, zuurstofmaskers en kotszakjes, wenste hij ons een prettige vlucht.
En het werd een prettige vlucht, ook al kwam ze misschien wat moeizaam van de grond. Dat had niet zozeer te maken met het acteer- en imitatietalent van de Imitato-leden, dan wel met enkele stroeve - bijwijlen rommelige - setwisselingen en een paar blunders op het regie-eilandje tijdens het eerste deel van de show.
Voor de rest, niets dan lof. De Huirtuitse kolderbende heeft ondertussen dan ook een indrukwekkende lijst aan materiaal. En daar zitten enkele échte toppers tussen. Wij konden vooral genieten van de fluitende navels, de lezing van Huub Van Oosterdonk over het ontstaan van de humor, Sesamstraat, het wassenbeeldenmuseum met poetsvrouw Jo Schuermans (“Da’s weeral propel!”) in een knappe bijrol, de Monty Python-klassieker ‘Sit on my Face’ inclusief blote poepen, het klassieke ballet met Natasha Jeltsin en Joeri Poetin, de drinkebroers Paul en Wim in een knappe choreografie gebaseerd op ‘(Ghost) Riders in the Sky: A Cowboy Legend’ van Spike Jones & His City Slickers en het schlagerfestival.
Maar de absolute hoogtepunten waren zonder twijfel de stagelopende voetbaltrainer, gestalte gegeven door Benny Meulemans, en het optreden van de Blinde Vinken. Met deze act behaalde Imitato vorig jaar nog de publieksprijs op het straattheaterfestival ‘Plage Theater’ op Sint-Anneke. Het koor sloot deze keer af met een ode aan Huirtuit, geschoend op de leest van ‘Antwaarpe’ van de Strangers.
Prijs voor de beste Imitatoërs geven we met plezier naar de broers Stan en Paul Dresselaers. De joie de vivre van Stan als Claude François en Tony Haliday én de mimiek van Paul tijdens zijn evocatie van Edith Piafs ‘Non, je ne regrette rien’ waren hartverwarmend.
Presentator Peter Dresselaers wist ons tussendoor te vertellen dat het vijftigjarig jubileum volgend jaar niet onopgemerkt voorbij zal gaan. Imitato gaat inderdaad al bijna een halve eeuw mee. Voor de kenners onder ons is het geen geheim dat Imitato groeide uit de naamloze stoetgroep van Gustje Cambré, die in november 1962 werd opgericht. Pas toen ze in 1969 voor het eerst buitendorps gingen - naar dancing Lorka in het verre Genk - hadden ze een naam nodig voor op de affiche. Omdat ze zich vooral bezighielden met de schone kunst van het imiteren kozen ze toen voor Imitato.
Van de huidige ploeg zijn Eddy Fransen, Peter Cambré en Wim Wouters de ouderdomsdekens. Zij traden respectievelijk toe in 1972, 1976 en 1978. Maar de show kende gisteren ook een gelukkig weerzien met enkele mannen die niet meer tot de vaste kern behoren: Jo, Stan, Benny, ... Solliciteren voor een plaatsje in de ploeg Imitato behoort trouwens tot de mogelijkheden. Michel Van Hoof heeft zijn cv naar verluidt al verstuurd. Welbespraakt is hij en een aanstekelijke lach heeft hij ook. Alleen kon hij gisteren geen mop op commando vertellen. “Ah, sè. Daarom zijt ge er niet bij”, wist Peter Dresselaers.
Straks zal gemiddelde leeftijd op de Hooifeesten een pak lager liggen. Dan treden o.a. Steak Number Eight, Drums Are For Parades en Psycho 44 op ...
Gezien & gehoord >>> Imitato, op de Hooifeesten in Herenthout, op vrijdag 27 mei 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten