Va, wie had begin dit jaar gedacht dat wij hier vandaag zouden staan. 2012 had een feestjaar moeten worden. Het is even anders uitgedraaid ...
We hadden nog zoveel te doen samen. Je was dan ook een onuitputtelijke bron van energie. Ontelbare keren heb je ons geholpen. Steeds konden we beroep op je doen.
Van alle markten was je thuis. Elektrische leidingen trekken? Vloeren? De badkamer betegelen? Je kon het allemaal. En uitblazen deed je dan door den hof nog eens onder handen te nemen.
Als je niet in de weer was voor ons, dan wel voor een ander. Overal ging je helpen. De Huirtuitse verenigingen die geen beroep op je hebben gedaan, zijn op een hand te tellen. Je inzet voor Atelier Matsijs, de Cultuurraad en da scholeke in de Vonckstraat is legendarisch.
Natuurlijk hadden we wel eens woorden. En ik zal geen gemakkelijke puber geweest zijn. Het moet rond die tijd ook geweest zijn dat moeke en vake plots moe en va werden. Dat is zo gebleven, maar met een kleine nuance, als je begrijpt wat ik bedoel ...
Va: iedereen hier aanwezig zal ook jouw gevoel voor humor erkennen. Vooral in oneliners was je sterk. Zelfs tijdens de laatste momenten dat we samen waren. “As gij dat zegt.” Of: “Assek stuin zennek gruiter.” En: “Mutte is dwang en bleite is kindergezang!” Vorige week nog: “Van alles is kloekestront!”
Ik herinner me een familiefeestje waarop we het hadden over die oneliners en stopwoorden die je kwistig in het rond strooide. Een van je favoriete woorden destijds was pertang. Op een gegeven moment zei je: “Het is pertang lang geleeje da’k da nog gezegd heb.” Iedereen lag plat van het lachen. Wel va: ge waart pertang een crème van een vader!
Het ga je goed, va! En je mag op je twee oren slapen: we zullen met z’n allen heel goed zorgen voor ons moe ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten