Paul Jambers maakte in november 1994 een spraakmakende reportage over Armand en z’n bijzondere hobby: het showen van extravagante kledij. Legendarisch waren zijn schoenen Suzuki, Appartement en Mon Rêve, profetisch zijn woorden “Het is te warm. Ik vind het te warm, Paul ...”. Armand trok zijne pelsen frak uit en stond daar bijna in zijne pure, met enkel een ‘beuzzehouderke’ aan.
Toen Pieken Paul in 2012 met ‘Jambers: het leven gaat voort’ een vervolg breidde aan z’n succesreeks, zocht hij Armand opnieuw op. Deze keer in een serviceflat van Bremdael. Armand gaf in het bejaardentehuis een modeshow met zijn eigen kleding. Het werd zijn laatste optreden, want een paar maanden later werd Armand ziek en verhuisde hij naar een kleine kamer. Van zijn indrukwekkende kledingcollectie bleef uiteindelijk alleen de mantel in wolf over.
Armand mag het in 2010 dan wel geschopt hebben tot de finale van de verkiezing van Bekendste Herentalsenaar, in het stoetersdorp hebben wij hem altijd als een op-en-top Huirtuitenijr beschouwd. Voor hij naar Hertals verhuisde, had Armaanke van den Duim immers jarenlang een winkeltje in de Vonckstraat, op de plaats waar nu Kinderkleding Helaba gevestigd is. Armand verkocht er naast kleding ook hoeden en klakken, carnavalskledij en fopartikelen. Mijn echtgenote herinnert zich uit die tijd volgende anekdote ... Samen met enkele Chiromeisjes stapte ze tijdens een dorpsspel het winkeltje van Armand binnen met de vraag of hij soms ook onderbroeken verkocht met lange pijpen. Waarop Armand in zijn gekende stijl antwoordde: “Ge mut serieuze vragen stellen, eh mannekes!”
Foto: Nnieuws.be.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten