Isolde et les Bens @ Torekensschool

Met Isolde et les Bens (*****) wist MinC voor zijn 25e editie van de Unplugged Sessions een echte topact te strikken. De verwachtingen waren hooggespannen, maar de ravissante drumster van Daan loste deze moeiteloos in.

Het was al dik voorbij 21.15 uur toen de frêle ambassadrice van de bossanova samen met haar Bennen — Van Camp (gitaar en backing vocals), Brunin (contrabas) en Luk Vermeir (piano en backing vocals) — het podium van de Sint-Gummaruskerk besteeg. Maar dat had een reden. Voor het eerst in de geschiedenis van de Unplugged Sessions werd er opgetreden zonder pauze.
Op het programma: vooral Franse chansons, aangevuld met een handvol Engelse klassiekers uit de swinging sixties. Het viertal trapte af met vintage Serge Gainsbourg en France Gall. ‘Laisse Tomber les Filles’ zette meteen de toon. De wat kitscherige maar heerlijk retro klinkende pop van ‘Sympathique’ — “Je ne veux pas travailler” — en ‘Emmanuelle’ deden daar nog een schepje bovenop.
Grappig waren de Franse vertalingen van de Engelse nummers. Met de vertaling van Roger Millers ‘King of the Road’ naar ‘On Est les Rois’ viel nog te leven. ‘Music to Watch Girls Go By’, bekend van onder meer Bob Crewe en Andy Williams, werd in het Frans echter ... ‘Le Jeu du Téléphone’! Zelfs Isolde verontschuldigde zich voor de rare hersenkronkel bij onze Franstalige medemens.
Minder voor de hand liggende covers waren die van Feist (‘My Moon, My Man’) en Fastbal (‘The Way’). En met ‘Noting In This World’ van The Kinks, sloop er zelfs een beetje garagerock in de setlist.
Jubile kreeg een welgemeende proficiat voor hun versie van ‘Aluminium Folie’, een nummer dat Isolde schreef voor de meest recente ‘Te Gek’-cd. ‘Samba Diables’, een ode aan de Rode Duivels die straks naar Brazilië vertrekken, was het tweede eigen nummer van de avond. “Hopelijk vinden jullie het goed”, klonk het aarzelend. Natuurlijk!
Andere prijsbeesten waren de onschuldige meidenpop van ‘Noir et Blanc’ (Brigitte Bardot), ‘Comment te Dire Adieu’ (Françoise Hardy) en ‘Porquoi Tu Vis’ (Jeanette), het bluesy ‘I Don’t Know’ (Ruth Brown) en ‘Puttin’ On the Ritz’, dat ons even meenam naar een van de hoogtepunten uit 122 jaar stoetgeschiedenis ...
Met de programmering van Isolde et les Bens kleurde het organiserende MinC voor het eerst buiten de traditionele lijntjes. Graag meer van dat! Trixie Whitley, EMA of TORRES bijvoorbeeld. Of waarom eens geen held van vroeger? Tom Robinson lijkt me ideaal ...


Achteraf poseerde Isolde gewillig voor onze lens. En even waanden wij ons Tristan ...







Setlist >>> 1. Laisse Tomber les Filles // 2. Sympathique // 3. Emmanuelle // 4. Noting In This World // 5. The Gift! (Recado Bossa Nova) // 6. Puttin’ On the Ritz // 7. Je Cherche un Homme // 8. On Est les Rois // 9. Noir et Blanc // 10. Le Jeu de Telephone // 11. I Don’t Know // 12. Aluminium Folie // 13. Mon Amour, Mon Ami // 14. Samba Diables // 15. Wishful Thinking // 16. My Moon, My Man // 17. The Beat Goes On /// 18. Comment te Dire Adieu // 19. The Way // 20. Porquoi Tu Vis

Gehoord & gezien >>> Isolde et les Bens, Sint-Gummaruskerk in Herenthout, op zaterdag 15 maart 2014