De toppoging van vannacht zou eventueel uitgesteld kunnen zijn door het weer. “Of hebben de batterijen van de GPS het begeven en is Rudi toch onderweg naar de TOP?”, vraagt vriendin Nancy van den Bogaert zich af. “Donderdagmiddag keren zijn kompanen Ludo en Urbain alvast terug naar het basiskamp en vernemen we vermoedelijk snel meer.”
Dat Van De Poel ondertussen weer heel wat hindernissen heeft overwonnen, is zeker. De meest gekende zijn de Geneva Spur en de Yellow Band. De Geneva Spur is een aambeeldvormige structuur van zwarte rotsen, genoemd naar een Zwitserse expeditie in 1952. Vaste touwen helpen klimmers bij het beklimmen van de besneeuwde rotsen. De Yellow Band is een sectie van verschillende steensoorten, waarbij ongeveer 100 meter overbrugd moet worden.
LAATSTE RECHTE LIJN
Voor de top bereikt kon worden, stond Rudi nog eens een klim van bijna 1.000 meter te wachten. “We hopen dat hij in de vroege ochtendzon op ‘het balkon’ op 8.400 meter hoogte heeft kunnen genieten van wat vermoedelijk het meest waanzinnigste uitzicht op de reuzen van de Himalaya is”, zegt van den Bogaert.
Op 8.750 meter is er dan een kleine koepel van ijs en sneeuw die de zuidtop markeert. Vanaf daar zou Rudi een messcherpe zuidoostelijke richel langs moeten, die bekend staat als de Cornice Traverse en waar de sneeuw zich vastklampt aan de rotsen. Dit is het meest blootgestelde stukje van de klim, als je weet dat een misstap aan beide kanten je 2.400 meter en 3.050 meter naar beneden zou kunnen sturen.
Aan het einde van deze oversteek bevindt zich een imposante, bijna verticale rotswand van 12 meter, genaamd de Hillary Step. Deze rotswand bevindt zich op 8.760 meter hoogte en wordt wel eens de laatste grote hindernis genoemd.
Wat verderop ligt dan de echte top van de Mount Everest, op ongeveer 8.848 meter hoogte. Van den Bogaert hoopt dat Rudi er voor woensdagmiddag kan op staan. “Omdat hij anders eerder zal moeten terugkeren om problemen met de zuurstoftanks of met het weer te vermijden”, weet ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten