Gedenken is het begin van de verlossing.
En om te gedenken zijn we hier vandaag samen in onze tijdelijke Sint Pieter en Pauwelkerk, andere jaren doen wij dat op de meest symbolische plek van onze gemeente; aan het monument van de gesneuvelden op het Vredesplein.
Vandaag zijn we hier samen omdat er binnen het hele herdenkingsaanbod rond wereldoorlog I dit jaar voor een alternatieve invulling van 11 november is gekozen. Deze voormiddag hebben we deze viering in onze tijdelijke kerk en vanavond om 19 uur staat er een fakkeltocht op het programma. Als het weer het toelaat zullen we dan aan het monument op het Vredesplein halt houden. Iedereen is hiervoor uitgenodigd, we verzamelen vanaf 18.45 uur aan de gemeentelijke feestzaal.
Met dit initiatief op 11 november en met alles wat er zich de voorbije weken heeft afgespeeld in onze bruisende gemeente én met de familievoorstellingen morgen en overmorgen in de tent in het park dragen wij vanuit onze gemeente zeker ons steentje bij in het hele herdenkingsprogramma rond wereldoorlog I.
Onlangs verklaarde iemand dat de twintigste eeuw de meest bloedige is geweest uit de geschiedenis van de mensheid. Nog nooit was het zo gevaarlijk leven als in de voorbije eeuw. Het is de eeuw van de twee wereldoorlogen die allebei begonnen zijn in het oude Europa.
Maar ondertussen beseffen we niet meer hoe erg het er elders in de wereld aan toe gaat. De stroom van vluchtelingen die alsmaar toeneemt laat mij denken aan wat onze ouders en grootouders hebben meegemaakt in beide wereldoorlogen. Hier vind ik dat we allen onze verantwoordelijkheid moeten nemen; En met allen bedoel ik heel de gemeenschap…. Van staat tot kerk en burger. We zien het wel op TV, horen het op de radio maar uiteindelijk is het voor velen een ver-van-mijn-bedshow.
In het Midden-Oosten waar de bakermat van onze beschaving ligt is de toestand hopeloos. De conflicten worden alsmaar bitsiger. Er bestaat geen respect meer voor een mensenleven laat staan kinderleven.
Daarom is het onze plicht de gruwelen van de oorlogen sereen te blijven herdenken en ons tot bezinning te dwingen. En hoe kunnen we dat beter doen dan met dit jaarlijks bezinningsmoment. Ook al zijn onze Herenthoutse oud-strijders overleden toch mogen we de miljoenen nutteloze doden die vielen voor enkele morzels grond nooit vergeten. Een zee van ontelbare graven is een eeuwig eerbetoon aan alle gesneuvelden. Een diep litteken dat er ons aan herinnert hoe zinloos dat bloedvergieten was.
Ik zou willen eindigen met een gedicht dat zegt wat oorlog is uit de ogen van een kind. Kinderen zijn immers ook de onschuldige slachtoffers van alle zinloze conflicten.
Stomme oorlog, stomme mensen, stom geweld.
Ik lees het in zijn ogen, het kind is zo gekweld.
Hij kan maar niet begrijpen, snapt echt niet waarom
Mensen dit elkaar aandoen, hij vindt de mensen stom.
Hij heeft alles verloren, zijn familie is hij kwijt.
Wie zal er voor hem zorgen, wie heeft daarvoor tijd.
Moe en verloren stromen tranen uit zijn vuil gezicht
Niets heeft hij nog over, overal donker nergens licht.
Hij slentert door de straten, en kijkt niet op of om.
Reageert niet op kogels, ook niet op een vallende bom.
Een gierende fluittoon, en lichtflits langs de maan.
En als het stof optrekt, lijkt het net of hij heeft nooit bestaan.
Kinderen vragen niet om oorlog, kinderen zijn niet dom.
Daarvoor zijn het kinderen, die vragen steeds waarom.
Oorlog is voor domme mensen, heel erg ziek van geest.
Als het aan kinderen lag, was er nooit oorlog geweest.
Burgemeester Roger Gabriëls
Wapenstilstand 11 november 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten