Wij konden de hand leggen op enkele originele teksten van wijlen Bruno Bomberen, in de jaren 60 en 70 regionaal correspondent voor o.a. Het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws. Vandaag publiceren wij het integrale artikel dat Bruno in 1974 schreef naar aanleiding van het vervangen van de kerkvloer. En ook toen vonden de kerkdiensten even op een andere locatie plaats ...
”
Voor enige tijd werd besloten de oude kerkvloer uit de St.-Pieterskerk te verwijderen. Maandag klokslag acht uur was het dan zo ver en ruim vijftig bereidwillige slopers boden zich aan om het karwei op te knappen. Omstreeks 12 uur stonden de zware leistenen netjes opgestapeld in de zijbeuk. Wij weten niet of hier een record mee gemoeid is, maar het is beslist een unicum in de geschiedenis dat op zo’n korte tijd een vloer zo snel werd uitgebroken.
De meeste helpers wisten wel dat de pastoor deze antieke kerkvloer donderdag a.s. openbaar gaat verkopen, maar toch haalde men de schouders op wanneer naar het waarom werd gevraagd. Naar verluidt zou de pastoor tot het slopen besloten hebben nadat er enkele leistenen aan het wankelen gingen. Of een of andere kerkganger languit tussen de stoelen is terecht gekomen, wist niemand. Sommige gelegenheidsslopers vonden het jammer van de vloer, die toch een zekere historische waarde vertegenwoordigde. Vele vaders, groot- en betovergrootvaders zijn over deze vloer met hun geliefde naar de pastoor gegaan om voor altijd met elkaar verbonden te worden. Nu komt daar zo’n twintigste-eeuwse vloer in de kerk waaraan niet de minste herinnering vastzit. En dit allemaal omdat enkele stenen het hebben laten afweten.
Die stenen die men maandagvoormiddag heeft uitgebroken, zijn heel bijzonder. Men kan duidelijk merken dat zij onderaan nog met de hand werden gekapt. Aan de bovenzijde zijn ze gepolierd. Naar verluidt zou er voor deze oude vloer aardig wat belangstelling bestaan. Er zou zich reeds iemand hebben aangemeld die gans de inhoud wilde kopen zoals hij gestaan en gelegen was. De pastoor, die reed aankondigingen had laten plaatsen, kon daar natuurlijk niet op inhaken. Toch is het reeds een vingerwijzing voor de verkoop donderdag aanstaande. Het zullen flinke beurzen zijn die in Herenthout de oude kerkvloer willen kopen, verwacht men.
En niet alleen de kerkvloer moet de deur uit, ook de preekstoel werd uit de Sint-Pieterskerk gebannen. Dit prachtig gebeeldhouwde meubel werd op een boerenkar naar de Torekensschool ofte St.-Gummaruskapel verhuisd. Hier hebben een aantal bereidwillige handen een poging gedaan om de fraaie preekstoel helemaal recht te zetten. Dat is niet helemaal gelukt, want de zogenaamde hemel kreeg men bij gebrek aan geschikt werktuig niet op zijn plaats. Uitgesteld is echter niet verloren want de mannen willen dit karwei niet loslaten vooraleer het is voltooid.
Terwijl men ijverig de platgelopen vloer uithaalde, werd ook ijverig uitgekeken naar grafstenen of andere interessante dingen die men kon vinden. De oude grafstenen in het portaal werden voor de gelegenheid bloot gemaakt. Oudere mensen in Herenthout hebben over de stenen nog gelopen en wisten de gravers nuttige aanduidingen te geven. De pastoor scheen echter niet geneigd die stenen te laten uitbreken, wat vooral de leden van de heemkring Sandelyn in het hart sneed. Het vervolg van dit leistenenverhaal wordt donderdag geschreven met de openbare verkoop. Ondertussen moeten de mensen in de school mis horen. Alles moet immers zeer snel gaan wil men binnen drie weken op nieuwe vloeren in de vertrouwde omgeving naar de kerkdienst.
Bruno Bomberen
Kerkvloer moet de deur uit: Herenthout bidt in school
29 juli 1974
Geen opmerkingen:
Een reactie posten