donderdag 7 juni 2018

Mama’s starten met rouw- en verliescafés

Kim Peeters uit Herenthout en Kathleen Weuts uit Onze-Lieve-Vrouw Olen verloren ieder in 2015 hun kindje. Die tragische gebeurtenis buigen ze nu om naar een positief verhaal: in hun rouw- en verliescafés leren ze mensen omgaan met verdriet.

De Olense Kathleen Weuts raakte in juli 2015 betrokken in een verkeersongeval met een vrachtwagen in Herentals. Haar elf maanden oude zoontje Lou zat op de achterbank en overleefde de zware klap niet. Het zoontje Neel van de Herenthoutse Kim Peeters was anderhalf jaar oud toen hij in december van datzelfde jaar aan een zeldzame stofwisselingsziekte overleed. Het was toen beide mama’s - onafhankelijk van elkaar - die persoonlijke ervaringen uit die hartverscheurende episode ombogen naar een nieuw leven als rouwcoach en afscheidsplanner dat ze elkaar ontmoetten.
“Het was meteen een heel fijn gesprek, omdat onze persoonlijke ervaringen gelijk liepen. We voelen allebei heel sterk aan wat er in die periode van rouw en verdriet heel belangrijk is, maar ook wat we in die situatie allemaal gemist hadden. Op rouw en verlies rust in deze maatschappij nog altijd een groot taboe. Mensen lijken te verwachten dat je al na twee weken weer lacht en de draad van je leven oppikt. Terwijl dat voor iedereen een uniek gegeven is. Het feit dat je weer onder de mensen komt, wil nog niet zeggen dat je over het verdriet heen bent”, zeggen Kathleen en Kim in Het Nieuwsblad.

GEEN HANDLEIDING
Om dergelijke zwaarwichtige thema’s bespreekbaar te maken, organiseren Lou’k Up van Kathleen en Be-Lief van Kim samen vanaf 14 juni een reeks van unieke rouw- en verliescafés. “Dit initiatief is zeker niet alleen gericht op mensen die een dierbare hebben verloren”, benadrukt het duo. “We willen vooral toch mensen in het algemeen vanuit onze persoonlijke ervaringen leren omgaan met familieleden of vrienden die iets dramatisch hebben meegemaakt. Mensen weten niet goed wat ze tegen hen moeten zeggen en mijden het onderwerp of de persoon. Dat taboe willen we doorprikken. Praat erover, al is er zeker geen hapklare handleiding voor. Iemand is pas echt dood als je over hem of haar zwijgt of hem of haar niet meer vernoemt.”

LOSSE SFEER
De naam ‘rouw- en verliescafé’ verklapt al een beetje het precieze opzet: de initiatiefneemsters willen een stijve voordracht vermijden, maar kiezen voor gezellige etablissementen zoals Mijn Muze in Olen om de sfeer wat losser te maken. “Mensen moeten zich er een beetje thuis voelen. De deelnemers zitten niet in een halve kring rond de spreker, maar aan tafeltjes van vier. Dat nodigt uit tot praten. We openen de avond ook met een eigen lied om de gemoedelijkheid aan te geven. Het moet in een positieve, zelfs wat vrolijke sfeer verlopen, omdat wij zelf positieve mensen zijn die humor belangrijk vinden. Je leven gaat voort. Ja, je moet loslaten, maar het is vooral een kwestie van anders vasthouden. Wat niet wil zeggen dat er geen plaats is om je verdriet te tonen. Dat is absoluut geen teken van zwakte.”

AFSCHEIDSVIERING
Een aandachtspunt is ook de afscheidsviering van een geliefde. “Mensen beseffen nog te vaak niet dat er veel meer mogelijk is dan de klassieke standaarduitvaart in de kerk. We snappen dat mensen meteen na een overlijden wel even wat anders aan hun hoofd hebben en al snel voor de klassieke formule van de uitvaartondernemer kiezen. Er is echt heel veel mogelijk om zo’n afscheid van een dierbare heel persoonlijk in te kleden.” (Bron: Het Nieuwsblad)

INFO >>> Rouw- en verliescafé Kempen


De data voor de eerste zeven rouw- en verliescafés liggen vast voor sessies in Olen, Herenthout en Ravels. Er komen mogelijk ook avonden in Vorselaar en Eindhout (Laakdal). “We hopen zo de hele Kempen te kunnen bereiken, omdat we denken dat daar zeker nood aan is”, aldus Kathleen en Kim.

Geen opmerkingen: