Vorige week vrijdag ging in het kamertheater van Tarantel de klucht ‘Cheese’ in première. Wij gingen kijken en keerden ruim vijf uur later – we zijn namelijk blijven hangen in het knusse theatertje – tevreden huiswaarts. Tarantel trakteert je dan ook op een ruim twee uur durend pretentieloos blijspel met een eerder onverwachte plotwending.
Voor het verse stuk van zijn gezelschap ging Marcel Van Kerckhoven a.k.a. Cel Huiltjes grasduinen in het oeuvre van Anton Klee, o.a. bekend van zijn scenario’s voor ‘De Kampioenen’. Centrale figuur in ‘Cheese’ is de verwijfde modefotograaf Rob Van Boven (Wim Wouters), die zopas een digitaal fototoestel heeft uitgevonden dat dwars door kleren en bepaalde soorten materiaal kan kijken. Rico Beneto Bonasera (Marcel Van Kerckhoven), een Italiaanse gangster, wil deze camera kost wat kost bemachtigen. Hij geeft zich uit voor een afgevaardigde van de paus, die het pauselijke bezoek aan België komt voorbereiden. Zijn nieuwe liefje Jacolina (Marie-Paul Michiels) moet hem daarbij helpen. Ook van de partij zijn de boezemvriend van Rob, ene Joris Truutendael (Pats Willems), én het Duitse fotomodel Claudia Schilfer (Chris Peeters).
Marcel Van Kerckhoven bewerkte de komedie van Klee naar een klucht in slapstickstijl. Wie echter rondvliegende taarten verwacht, komt bedrogen uit. Het gooi-en-smijtwerk vertaalt zich in ‘Cheese’ naar komische situaties die elkaar aan een hels tempo opvolgen, subtiel deurenspel en het over en weer kaatsen van pittige dialogen en grappige woordspelingen. Hilarisch zijn het koeterduits van Claudia, het Belgo-Italiaans van Rico en het homotaaltje van fotograaf Rob.
Eén van de grappigste scènes is ongetwijfeld deze waarin Jacolina het zonder bril moet stellen. Het blik met gekke snuiten dat Marie-Paul Michiels opentrekt, doet denken aan de bekkentrekkerij van Lucille Ball. In het typetje dat Chris Peeters neerzet, herkennen we dan weer seksbom Marilyn Monroe. De ‘stijlfiguren’ die hij neerzet, inclusief de overacting, zijn op en top Marilyn. Hij mag dan ook dé revelatie van het stuk genoemd worden. De manier waarop Chris bijvoorbeeld de creatief door het scenario huppelende Pats Willems wist te redden - en daarmee ook de voorstelling - kan alleen maar bewondering afdwingen.
Tot slot nog een pluim voor de bouwers van het decor en diegenen die de hulpstukken (de foto’s van Pavarotti en Marylin Monroe, de ‘gephotoshopte’ afbeeldingen van een aantal bekende Belgen, …) hebben uitgekozen. En Wim Wouters wil ik er nogmaals op attent maken dat hij niet – en ek herhaal: niet – mee gaat quizzen in die spannende leren broek!
GEZIEN ‘Cheese’, op vrijdag 5 oktober 2007, in Theater Tarantel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten