“Bist du bei mir’

Het heeft heel wat overredingskracht gekost, maar uiteindelijk heeft papa Cassiers dochter Edith tóch over de streep weten te trekken. Normaal fungeert jongere zus Margot als bevoorrechte lezer, maar vandaag kunnen wij ook jullie laten kennismaken met het talent van Edith Cassiers.
Aanvankelijk waren haar gedichten enkel voor haarzelf bestemd. “Je legt heel veel persoonlijke en intieme dingen in de woorden. Als je die met anderen gaat delen, loert afwijzing om de hoek”, zei Edith hierover vorig jaar in Het Nieuwsblad. Ze had dan ook graag dat we haar gedicht niet op een té zichtbare plaats zouden zetten. ‘Bist du bei mir’ werd door Edith vorige week donderdag nog voorgedragen op Gedichtendag in Herentals.

“Het is wanneer de blik gaat glazen
Woorden gaan draaien
En wij
kijken oud zo
Oud

Gaan levens gelen?
De papieren handen vlechten
Niet meer

We gaan ons vast
Klampen, wachten wat
Praten,
keren in het oog opslagen
Weer

Schouders gaan rollen
Knikken
krijgt een maat
En wij breken
In het weten
Van mede
Lijden

Maar soms
Gaat u,
Vaster
Wezen

Wij kruipen dan onder plooien huid
Hullen ons in zacht
robuust zijn
U gaat rimpelen in goud.

Zuchten we
zalig
Graaien gretig
met lachen
Kunnen geluk in stukken
zien

U bent er nog.
U blijft bij mij.”

(Edith Cassiers)