Het begon ooit als ‘The Bluestrain’ die - bij manier van spreken - door een handvol Vlaamse gemeenten raasde: de Herenthoutse R&B Review. Afgelopen zaterdag mocht de organisatie twintig verjaardagskaarsjes uitblazen. Naar jaarlijkse gewoonte zorgde MiNC alweer voor een gevarieerd programma.
Onze tocht langs het parcours begon dit jaar in Torekensschool, waar een overzichtstentoonstelling stond opgesteld rond twintig jaar kroegentocht. Op de panelen hingen vooral posters, tickets, programmaboekjes en heel wat foto’s. Knap allemaal, alleen jammer dat er nogal wat materiaal ontbrak van de eerste jaren.
Als eerste halte kozen we het Tegendeel. Het hobbyclubje van de twee boezemvrienden Rudy Goormans en Danny Massez speelde er ten dans. BzB - de groepsnaam staat voor Brood Zonder Boter - had z’n natuurlijke biotoop (trouwfeesten en aanverwanten) even ingeruild voor een rhythm-and-bluespubliek. Een zegentocht werd het allerminst. BzB trakteerde ons op ongeïnspireerde versies van ‘For What It’s Worth’ - op de webstek van de groep triomfantelijk aangekondigd als nummer 4, omdat de fens steevast de titel van het vierde nummer op hun setlist niet kennen - van Buffalo Springfield, ‘Never Tear Us Apart’ van INXS en ‘Behind Blue Eyes’ van The Who. Absoluut dieptepunt echter was een ronduit tenenkrommende versie van Snow Patrols ‘Chasing Cars’. Enkel ‘(Walk Me Out In The) Morning Dew’ van Bonnie Dobson, dat door zanger Rudy verkeerdelijk toebedeeld werd aan Tim Rose, kon enigszins bekoren.
Wij snel naar The Switch, waar PC & The Uploaders hun ding deden. Spilfiguur van deze groep is pianist Patrick Cuyvers, die een voorliefde heeft voor jump-’n-jive-, bigband- en bluesmuziek. PC gleed als het ware over de toetsen in een set waar de geest van Louis Jordan nooit veraf was. ‘I Want You To Be My Baby’ en ‘Mr. Boogie Woogie’ swingden dan ook als een tiet!
Vandaar ging het naar den Titanic en BB & The Bluesbusters. Zij stonden oorspronkelijk in The Switch geprogrammeerd, maar door het wegvallen van Pesic & Big Dave, belandde den Herre uiteindelijk in zijn eigen café. Samen met Bart Buls, Tom Lodewyckx (Concrete) en Jan de Bruyn (The Crew, Blue Blot en The Gonnabeez’) zette hij een heerlijk zompige set neer. Wij vielen binnen net voor de aanvang van de tweede ronde, die werd afgetrapt met ‘Simple Twist Of Fate’ van Bob Dylan. Het daaropvolgende uur grasduinde de groep in meer dan vijftig jaar rhythm-and-bluesgeschiedenis. Alle groten der aarde passeerden de revue: Stevie Ray Vaughan in ‘Pride And Joy’ en ‘House Is Rockin’; Jimi Hendrix in ‘Little Wing’, ‘Purple Haze’, ‘Hey Joe’ (origineel van The Leaves) en ‘Red House’; en de onvermijdelijke B.B. King in ‘Baby Look At You’, ‘The Trill Has Gone’ en ‘Everyday I Got The Blues’. Tussendoor noteerden we ook prima versies van Little Miltons ‘Feel So Bad’ en Dick Dales ‘Miserilou’. Vaak was er niet meer dan een knipoog nodig om een volgende klassieker in te zetten. Toen de basgitaar van de Herentalse B.B. het begaf, verwende Jan de Bruyn ons met een akoestische versie van Ray Charles’ ‘Georgia On My Mind’. Kippenvel!
Ook CCC (Lamoen), Blues Juice (Ter Voncke) en Blues Lee (De Kroon) waren naar verluidt meer dan de moeite. Maar een mens moet nu eenmaal keuzes maken. Hopelijk zien we één van hen volgend jaar terug, samen met - wat ons betreft - een beetje meer concertgangers.
Gezien & gehoord >>> Brood Zonder Boter, PC & The Uploaders en BB & The Bluesbusters, tijdens de R&B Review in Herenthout, op zaterdag 4 oktober 2008.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten