‘Het XIIIe Werk’ verwijst natuurlijk naar ‘De XII Werken van Vanoudenhoven’, in 1998 een kijkcijferkanon op Eén en dé springplank van Vanoudenhoven. “Het blijft me achtervolgen”, zegt Vanoudenhoven hierover. “Als ik ergens geld in een parkeermeter stop of bij de slager iets bestel, merkt altijd wel iemand lachend op: Ah, is dat je dertiende werk?”
GEZEGEND!
‘Ik ben gezegend!’, roept van Vanoudenhoven badend in het felle licht van een volgspot. Hij lijkt wel de Messias: een flinke baard en met de armen wijd open, waardoor hij lijkt te hangen aan een ingebeeld kruis. Weliswaar in maatpak en loshangend vlinderdasje. Vanoudenhoven probeert er zijn publiek mee op het verkeerde been te zetten: “Je had jullie gezicht moeten zien!”
Voor de rest berust alles wat hij in deze show vertelt op waarheid. Moeilijke jeugd gehad, een aan alcohol verslaafde vader wiens zaak in motoronderdelen op het einde meer leek op een brouwerij, twaalf stielen en dertien ongelukken, ... En uiteindelijk toch op zijn pootjes terecht gekomen. Met dank aan ‘Alles kan beter’, ‘De XII werken van Vanoudenhoven’ en ‘Via Vanoudenhoven’.
BUSCHAUFFEUR EN ASTRONAUT
Knap hoe Vanoudenhoven zijn ervaringen in de media linkt aan de dromen die hij als kind koesterde. Ooit wou hij buschauffeur worden. Elke morgen stond hij voor dag en dauw op om met zijn denkbeeldige bus van Mechelen naar Leuven te rijden. Een salontafeltje met erotische taferelen was zijn stuur. “Als iemand nog zo’n tafeltje heeft, ik krijg het graag.”
De bus komt opnieuw in beeld wanneer hij even later vertelt hoe hij als gevierd presentator op een vliegtuig naar Barcelona een glaasje champagne krijgt aangeboden door de stewardess (“het voordeel van bekend te zijn”), om kort daarop door de piloot uitgenodigd te worden in de cockpit (“het nadeel van bekend te zijn”), waar de copiloot - in opleiding (!) - een ... vrouw blijkt te zijn. En Vanoudenhoven maakt opnieuw een sprong naar zijn kindertijd en de rit met de schoolbus naar het zwembad, met achter het stuur óók een vrouw. “Niet normaal in die tijd”, benadrukt Vanoudenhoven. Binnen de kortste keren kwam heel de bus in opstand: “Vrouw aan het stuur, bloed aan de muur! Vrouw aan het stuur, bloed aan de muur!” Resultaat: het arme kind heeft heel de heenreis geblet. “Als het niet meer gaat, zal ik wel overpakken”, troostte de jonge Rob de chauffeuse. “Ik heb vroeger ook nog met een bus gereden.”
Ondanks zijn vliegangst wou Vanoudenhoven vroeger ook astronaut worden, het 1,5 op 1,5 meter grote washok in een sociaal appartement was zijn capsule. “Het moeilijkste moment is wanneer je terug in de dampkring komt”, zegt de ‘kleine’ Rob doodserieus, terwijl hij zijn hoofd tegen het ingebeelde deurtje van de wasmachine perst. De onderbroek van zijn moeder fungeerde als parachute voor zijn capsule.
Die vliegangst overwon Vanoudenhoven uiteindelijk in Engeland als stuntvlieger, een opdracht van Andrea Croonenberghs in het eerste seizoen van ‘De XII werken van Vanoudenhoven’. Hij liet zich rechtopstaand op het dak van een dubbeldekkertje bevestigen, dat vervolgens het luchtruim koos. In dezelfde aflevering liet hij ook een tarantula over zijn ontbloot bovenlijf lopen, ook al had hij een afkeer van spinnen. Het opzet was om een scène uit de James Bond-film ‘Dr. No’ na te spelen. “Alleen had die spinnekop de film niet gezien!”
LIEF EN LEED
En zo geeft Rob Vanoudenhoven zich langzaam bloot, deelt hij lief en leed. Hij vertelt over zijn dochter Emma, die door hersenschade ten gevolge van zuurstoftekort bij haar geboorte, veroordeeld is tot een rolstoel.
Een vervallen gehandicaptenkaart levert hem tijdens een weekendje aan de kust een wielklem en een boete op. Aanvankelijk keert de aangroeiende meute zich tegen hem. “Die bv’s denken dat ze alles mogen!” Tot zijn vrouw opdaagt met hun dochter. De situatie keert en in een mum van tijd is de politieagent ter fiets, die even ervoor de kaart in frennen heeft geknipt, de pispaal. Rob heeft agent en fiets uiteindelijk in zijn auto gezwierd om de hoeder van de wet van een lynchpartij te behoeden.
Over het geflopte ‘Robland’ en zijn minder geslaagde doortocht bij VTM, is Vanoudenhoven eerder kort. Hij houdt het bij: “Geld maakt niet gelukkig. Getuige daarvan mijn drie jaren bij VTM.” Een gemiste kans ...
REGENWOUD
Twee keer kreeg Vanoudenhoven af te rekenen met een verschijning in een groot wit licht. Het ging telkens om voormalig Woestijnvis-baas Wouter Vandenhautte die hem kwam waarschuwen dat hij er niet goed van ging zijn als hij niet met genoeg en deftig beeldmateriaal zou thuiskomen. En Vanoudenhoven vertelt hoe hij zijn ‘audiëntie’ bij paus Johannes Paulus II moest rekken tot 30 seconden en waarom hij zo’n koppijn had toen hij als kogel uit een kanon werd geschoten. “Rob, we zijn gewoon je helm vergeten”, excuseerde de aan een rolstoel gekluisterde human cannonball Elvin Bale zich ...
De mooiste trip beleefde Vanoudenhoven echter met politica Vera Dua, voor het programma ‘Via Vanoudenhoven’. Op bezoek bij het Kayapo-volk in Brazilië voelde hij de onweerstaanbare drang die mensen te helpen. Hij kreeg geld losgepeuterd bij de Vlaamse regering en stamhoofd Raoni - bekend van zijn avonturen met Sting - mocht het parlement toespreken. Vanoudenhoven zelf kreeg van het stamhoofd de indianennaam Bijarerere Kuntiker toebedeeld, wat zoveel betekent als ‘Kleine zwanzer’.
Aan het eind van de voorstelling heeft Vanoudenhoven nog een mooi cadeau voor zijn publiek. Hij leert ons het geluid van het regenwoud nabootsen: ogen toe, handen over elkaar wrijven en klakken met je tong. Naar verluidt versterken broccoli en kervelsoep de regenwoudervaring!
Gehoord & gezien >>> Het XIIIde werk van Rob Vanoudenhoven, op donderdag 21 maart 2019, in CC ’t Schaliken in Herentals
Geen opmerkingen:
Een reactie posten