Gazet Van Antwerpen voert Van Camp vandaag voor de gelegen opnieuw op. Maar in april 1997 wijdde De Nieuwe Schakel al een artikel aan het fenomeen Robin Van Camp. “Wij zijn geen stoeffers, maar gaan er toch prat op dat De Nieuwe Schakel onze friturist gelanceerd heeft in Medialand”, schreef Jef Aerts destijds.
TIEN PLAATSEN BETER DAN JOHAN VAN HERCK
Robin belandde dat jaar zelfs op de 56e plaats in de lijst met de honderd opvallendste Vlamingen volgens Het Laatste Nieuws. Aanleiding was natuurlijk die ellenlange rijbewijs-historie van onze vriend. Een citaat van de Robin stond als titel boven het stuk: “Ik ben gewoon te lomp.”
Als fervent supporter van tennisser Johan Van Herck zei Robin hierover: “Ik sta toch maar ferm op de 56e plaats, da’s tien plaatsen voor mijne favoriet.” Op dat ogenblik stond Johan Van Herck immers 66ste op de ATP-wereldranglijst. De L die je in je wagen moet hangen bij ‘t leren rijden, kreeg uiteindelijk een ereplaats in zijn trofeekast, naast de foto’s van diezelfde Johan Van Herck.
Herbeleef hieronder de fratsen van Robin Van Camp in De Nieuwe Schakel ...
”
‘EEN RIJBEWIJS, MIJN FRITUUR VOOR EEN RIJBEWIJS’
Je hebt zo van die mensen die er alles voor over hebben om een Bekende Vlaming te worden. Geen inspanning is hen teveel om deel te kunnen uitmaken van het legertje der BV’s. Velen voelen zich geroepen, slechts weinigen zijn uitverkoren. De weg naar de top is geplaveid met hindernissen en vaak loopt het avontuur op een sisser af. Er zijn echter ook individuen die zich niet de minste moeite moeten getroosten om nationale bekendheid te verwerven. Zij krijgen hun BV-schap als het ware in de schoot geworpen. Een specimen van die laatste groep is ongetwijfeld Robin Van Camp van de Astridlaan: friturist, fervent Johan Van Herck-supporter en vertolker van de gigantische hit ‘Een rijbewijs, mijn frituur voor een rijbewijs’, vrij naar Shakespeares ‘Richard III’.
BV’s zie je op tv en hoor je op de radio. Ze duiken te pas en te onpas op in de ‘boekskes’ en in de gazetten. Met ons aller Robin is dat niet anders. Het begon allemaal in het blad dat u op dit ogenblik leest. Wij zijn geen stoeffers, maar gaan er toch prat op dat De Nieuwe Schakel onze friturist gelanceerd heeft in Medialand. De bal ging pas goed aan het rollen toen het team van ‘Afrit Negen’ - zeg maar het rariteitenkabinet van TV1 - naar de Astridlaan afzakte voor een heuse reportage. Informant van dienst was naar ‘t schijnt War Verlinden uit de Torenstraat, de voorzitter van tennisclub De Bergen. Zodra bekend was dat de Robin zijn opwachting zou maken op het kleine scherm, stonden ook de reporters aan zijn deur. In de krant van maandag 3 maart bloklettert de Gazet van Antwerpen: ‘Theoretische rijproef wordt hel’. In het artikel geeft onze vriend aan wat zijn grote probleem is: “Ik antwoord altijd in eer en geweten.” Blijkt dat het verkeersreglement er doorgaans een andere mening op nahoudt.
Zijn tv-optreden wordt in den Humo aangekondigd mèt foto (die hij later trouwens cadeau kreeg van de Afrit Negen-ploeg). Tijdens het interview zit de Robin er lekker onderuitgezakt bij, alsof hij nooit iets anders gedaan heeft. Blijkbaar hebben ze in de rest van het land wat last om ons Huirtuits dialect te verstaan, want de reportage wordt ondertiteld. Wanneer de Robin enkele voorbeelden geeft van de ‘strikvragen’ die ze in het Geelse examencentrum durven stellen, wordt het meteen duidelijk wat hij bedoelt met ‘in eer en geweten antwoorden’ ...
Vraag: U ziet iemand die u kent. Wat doet u? A. U claxonneert. B. U rijdt gewoon verder.
Commentaar Robin: “Alzekik iemand zie die ik goed ken, dan tuuter ekik wèl. Waarom moet ge anders nen tuuter hemmen?”
Vraag: U bent getuige van een ongeval. Wat doet u? A. U verleent hulp. B. U maakt zich zo snel mogelijk uit de voeten.
Commentaar Robin: “Alzekik ne druppel bloed zie, is ‘t al gedaan mee mij, dus rijkik zeker veut, hè.”
Geef toe, met dat soort vragen kunnen ze alleman liggen hebben. De uitzending was oorspronkelijk gepland voor 17 maart, maar wordt uiteindelijk met één week verlaat. De reden is even simpel als opzienbarend. Op donderdag 13 (!) maart maakt de Robin ‘slechts’ acht fouten, wat meteen betekent dat hij geslaagd is voor zijn theoretisch rijexamen. En zie, zowat alle mediakanalen lopen zijn deur plat. Die van RTV duiken in Geel zelfs op met een heuse cameraploeg. Dat is uiteraard niet naar de zin van de mensen van Afrit Negen, die hun primeur aan hun neus zien voorbijgaan. Ook VTM laat even van zich horen. Het team van ‘Kriebels’ wou de Robin in haar goed-nieuws-rubriek stoppen, maar daar steekt de BRTN dan weer een stokje voor. ‘Rijproef Robin Van Camp veroorzaakt rel tv-stations’ schrijft Gazet van Antwerpen ‘s anderendaags. Ook de praatjesmakers van de radio zetten de telefoon roodgloeiend. Interviews op Radio 2 en FM Kempen volgen: “Ik zen nij eenmaal ne loempe, hè,” knoopt hij Christel Van Dijck in het oor. Zelfs Marc Dex hangt aan de lijn: of de Robin niet efkens naar het vrij podium in zijn zaak wil komen. Maar dat aanbod vindt onze friturist toch wel een ietsiepietsie te ver gaan. BV’s mogen ook al eens iets weigeren, hè.
Ondertussen is hij ook begonnen met de praktische rijlessen. “Den eerste dag heb ik alleen in eerste gereden, den tweede dag ging ik al tot in tweede, enzoverder.” Hevig als hij is om de baan op te gaan, durft hij ‘s avonds al eens met de wagen gaan winkelen. Zo reed hij een poosje geleden naar den Techno, op het ogenblik dat hij ‘den achteruit’ van de wagen in kwestie nog niet wist liggen. Hij parkeerde en alles ging perfect, tot ne slimmerik zich daar vlak voor zijn voiture posteerde. “Ik moest in de winkel ne vent gaan halen om dieje auto in den achteruit te zetten, maar diejen kreeg da begot ook nie direct klaar. Da marcheerde met zo’n klepke dat ge omhoog moet trekken, hè. Allez, uiteindelijk ben ik daar dan toch weggeraakt. “ Enfin, het zal nog wel een poosje duren vooraleer de Robin zijn rijbewijs effectief zal behalen. In principe heeft hij daarvoor immers ‘slechts’ drie jaar de tijd. Om het tot BV te schoppen, had hij echter maar een tweetal weken nodig. Wie het sneller kan, mag het ons altijd laten weten. (De Nieuwe Schakel, april 1997)
ROBIN IN DAGKLAPPERLAND
De Robin haalde ook regelmatig de rubriek Dagklapper. Wij serveren je graag drie rijbewijs-fratsen van onze friturist ...
Robin Van Camp uit de Astridlaan - hij weer - mag zich dan al goed thuisvoelen achter zijn frituurtoog, achter het stuur van een auto zul je hem vooreerst niet aantreffen. Onze ‘friturist’ heeft immers al 25 (vijf-en-twin-tig!!) theoretische rijexamens achter de rug en nog steeds is hij niet geslaagd. Intussen is hij al ondergebracht - zo zegt hij zelf - “in een groep met allemaal loempe kandidaten.” De test wordt zelfs al ietwat afgezwakt en ze krijgen méér begeleiding, maar zelfs dan blijken de vragen voor het overgrote deel van de ‘leerlingen’ nog te moeilijk. Toch houdt onze vriend de moed erin want toen wij onlangs een belegd broodje gingen halen zei hij: “Ik zal morgen nog eens bellen om mee te doen aan het examen, se.” Reactie van Mariëtte, de moeder van de Robin: “In die groep zitten ook een paar meisjes. Ik denk dat ’m nog eerder met een lief zal thuiskomen dan met een rijbewijs!” (De Nieuwe Schakel, november 1995)
Wij vroegen ons al een poosje af of Robin Van Camp - van de frituur in de Astridlaan - nu eigenlijk al geslaagd was voor zijn theoretisch rijexamen. We durfden het hem niet zomaar op de man af vragen, maar op zeker ogenblik begon hij er gewoon zelf over: “Ik ben in de week voor den dertigste keer geweest en ik was godverdekke weer gebuisd. Allez, niet zomaar gebuisd, hè. Ik had in totaal... negentien fouten, achttien gewoon en één zwaar. Maar weette gij wa da ze daar zoal durven vragen? Moogt ge uwe gordel losdoen als ge achteruit rijdt? Met zo’n vragen kunnen ze toch alleman zitten hebben, hè. Maar allez, ik heb het daar toch al wijd gebracht. Nu moet ik maar bellen en zeggen ‘diejen dag kom ik’ en dan staan die mannen voor mij klaar, hè. Ze kennen mij daar allemaal al met mijnen voornaam. En ik ben er zeker van, hè: als ik die laatste reeks de volgende keer terug heb, dan ben ik er door.” Toen wij hem er op wezen dat heel die rijbewijs-affaire hem toch al een flinke stuiver had gekost, antwoordde de Robin: “Da’s waar, jom, maar ik bezien dat zo: ander mannen doen aan voorhuwelijkssparen en da muttekik nie doen. Dus steek ik mijn geld daar maar in, hè!” (De Nieuwe Schakel, januari 1997)
De rijbewijs-avonturen van Robin Van Camp in deze rubriek hebben hun effect niet gemist. Op het ogenblik dat u dit leest, is hij meer dan waarschijnlijk al te zien geweest in het BRTN-rariteitenkabinet ‘Afrit Negen’. In Gazet van Antwerpen kreeg hij bijna een halve bladzijde toegewezen met een joekel van een foto erbij. Had onze friturist toch wel plaatsgenomen achter het stuur van een Opel Corsa zeker. De mensen van Afrit Negen belden hem op met de vraag of hij er iets op tegen had dat ze een reportage over hem zouden maken. De Robin antwoordde: “Niejet begot, loemp is loemp, hè. Kom maar af!” De camera volgde hem zelfs tot in het examenlokaal, maar het mocht allemaal niet baten: ook deze keer maakte onze vriend teveel fouten. “Eigenlijk was ik content dat hij ook deze keer gebuisd was”, zo stelde moeder Mariëtte achteraf. “Anders zouden de mensen nog gaan denken dat het doorgestoken kaart was.” Toen wij haar vroegen of zoonlief van die situatie niet had moeten profiteren, antwoordde ze: “Als ’m er zo graag dòòr geweest was, had hij maar naar de Droomfabriek moeten schrijven ...” (De Nieuwe Schakel, maart 1997)
Robin Van Camp showt zijn rijbewijs. (Foto: Joren De Weerdt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten