Vaat- en thoraxchirurg dr. Roderik Deleersnijder liet op zaterdag 1 augustus zijn licht schijnen op de coronacrisis waarin we ons dreigen te verliezen ...
”
Leven met Corona ...
Aan deze woorden van professor Van Damme moet ik steeds meer terugdenken. De illusie dat het covidvirus een korte passage zou maken in de lente en in de zomer zou verdwijnen als sneeuw voor de zon lijkt inderdaad meer en meer een utopie.
Maar hoe moeten we “leven met” eigenlijk zien? Voor Corona leefden we immers ook niet zorgeloos.
Dagdagelijks sterven immers ongeveer 330 mensen in ons land, en wordt een veelvoud hiervan opgenomen in het ziekenhuis, een deel ervan op intensieve zorgen. De oorzaken hiervan zijn teveel om op te noemen, maar grotendeels gaat het om hart-vaatziekten, kanker, infectieziekten en ongevallen.
Als we eerlijk toegeven lag voor maart 2020 niemand echt wakker van het dagelijks sterftecijfer van hartinfarcten of het wekelijks aantal ziekenhuisopnames van longkanker. Laat staan van het aantal opnames van jonge mensen met een meningococcen- of streptococcensepsis op intensieve zorgen. Tenzij het uiteraard om een - voor ons - dierbare ging.
Hebben we ooit moord en brand geroepen als het aantal griepdoden van 2 naar 3 per dag steeg? Ik kan het me alvast niet herinneren.
De reden is echter heel simpel. We hebben “leren leven” met deze ziekten en aandoeningen en ondanks allerlei sensibiliseringscampagnes, aanvaarden we het ziektebeeld en de mortaliteit die deze met zich meebrengen, en veranderen we ons gedrag niet.
Immers, hoe verklaar je anders dat bv sigaretten nog steeds worden toegelaten in onze maatschappij, terwijl het de grootste oorzaak voor hart- vaataandoeningen en longkanker is.
Waarom houden we niet heel het jaar onze huid bedekt tegen de zon, terwijl we weten dat uv licht melanomen kan veroorzaken?
Ons sentiment naar Corona toe is op zijn minst gezegd anders. Corona is als de nieuwe leerling in de klas die door iedereen argwanend bekeken wordt, en wiens prestaties en “cijfers” zeer nauwgezet worden opgevolgd en becommentarieerd.
Wat ik vooral betreur is dat deze “cijfers” zo ongenuanceerd worden toegelicht en dikwijls verkeerdelijk als argument worden gebruikt om een politieke beslissing te motiveren.
Om een voorbeeld te geven, als het aantal coronadoden per week van 2 naar 3 stijgt, is dit geen stijging met 50%. Je moet dit immers zien in relatie met het totaal aantal doden per dag, nl. gemiddeld 330. Het gaat dus om een stijging van 0,6 naar 0,9 procent, wat niet significant is.
Om verder te gaan over de cijfers, het aantal ziekenhuisopnames ligt nu (tijdens 2de golf) nog steeds onder 50 per dag, net iets hoger dan einde juni, doch in percentage t.o.v. de Belgische bevolking slechts een stijging van 0.004% naar 0,0045%.
Om de virologen te citeren in mei: de maatregelen mochten versoepelen als we een week lang minder dan 200, liefst 100 opnames per dag zouden hebben. We zitten hier nog steeds sterk onder, toch worden maatregelen teruggeschroefd.
In totaal zijn vandaag 253 patiënten opgenomen over het hele land, dat is gemiddeld minder dan 2 patiënten per ziekenhuis. Is dit onrustwekkend?
Het enige cijfer dat werkelijk stijgt is het aantal nieuwe besmettingen. Doch hier “vergeet men” de cijfers in relatie te brengen met het aantal testen die gedaan worden. In absolute cijfers zitten we aan dezelfde aantal besmettingen als half mei, doch er wordt massaal meer getest vandaag de dag.
In april en mei werden immers enkel mensen getest die ernstige symptomen vertoonden en waarbij een ziekenhuisopname werd overwogen. Deze positieve testen waren inderdaad significant omdat deze direct in relatie stonden met het aantal opnames, en dus een goede parameter waren voor de ernst van de epidemie.
Als ik dan lees dat er dat er op de site waar vorig jaar nog de Sinkensfoor stond, nu een covid test drive in komt, waar iedereen met minste symptomen kan getest worden, dan gaat dit uiteraard tot een piek van positieve gevallen leiden. Of het percentage positieve testen/aantal testen en de ziekenhuisopnames ook zullen stijgen in zelfde mate is natuurlijk erg twijfelachtig.
Het is duidelijk dat we nog niet leven met Corona zoals we leven met andere ziekten. Emotioneel wordt een coronabesmetting of dode niet op dezelfde manier getaxeerd als pakweg een griepbesmetting of dode.
Als we echt met Corona willen leven zullen we toch moeten aanvaarden dat er, net zoals bij andere ziekten, een zekere graad van mortaliteit is. De boutade dat elke coronadode er 1 teveel is, klinkt misschien politiek correct, maar is in realiteit niet haalbaar.
Leven met Corona wil vooral zeggen dat we moeten blijven werken, sporten, uit gaan eten en drinken zonder in continue angst te verkeren die leven onmogelijk maakt.
Hou voorlopig je bubbel beperkt, ontsmet regelmatig je handen en hou wat afstand. Draag een mondmasker enkel wanneer het zinvol is - een condoom draag je toch ook niet 24h/d?
Put vertrouwen uit het feit dat het overgrote deel van de mensen die in aanraking komt met Corona niet in het ziekenhuis terecht komt.
Op deze manier kunnen we blijven leven als individu en maatschappij met Corona en houden we de economie draaiend.
Of willen we liever afglijden naar een paranoïde samenleving waarin we gemuilkorfd door een masker in angst leven van een virusdictatuur.
Dr. Roderik Deleersnijder,
Vaat- en thoraxchirurgie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten